هایده - از آن زمان...ء

سکوتت را ندانستم نگاهم را نفهمیدی
نگفتم گفتنی ها را تو هم هرگز نپرسیدی
شبی که شام آخر بود به دست دوست خنجر بود
میان عشق و آینه یه جنگ نابرابر بود
چه جنگ نابرابری چه دستی و چه خنجری
چه قصه ی محقری چه اول و چه آخری

ندانستیمو دل بستیم نپرسیدیمو پیوستیم
ولی هرگز نفهمیدیم شکار سایه ها هستیم
سفر با تو چه زیبا بود به زیباییه رویا بود
نمیدیدیمو میرفتیم هزاران سایه با ما بود
سکوتت را ندانستم نگاهم را نفهمیدی
نگفتم گفتنی ها را تو هم هرگز نپرسیدی

در آن هنگامه ی تردید در آن بن بست بی امید
در آن ساعت که باغ عشق به دست باد پرپر بود
در آن ساعت هزاران سال به یک لحظه برابر بود
شب آغاز تنهایی شب پایان باور بود
سکوتت را ندانستم نگاهم را نفهمیدی
نگفتم گفتنی ها را تو هم هرگز نپرسیدی
شبی که شام آخر بود به دست دوست خنجر بود
میان عشق و آینه یه جنگ نابرابر بود
چه جنگ نابرابری چه دستی و چه خنجری
چه قصه ی محقری چه اول و چه آخری
 اردلان سرفراز / فرید زلاند / علی الهی / داریوش

Shabe Akhar  داریوش شب آخر

هایده - فریاد

 آهنگ بسیار زیبا و قدیمی حادثه عشق از فرشته

عشق لحیب دو نگاهه نمیدونم

یا اینکه حدیث یه گناهه نمیدونم نمیدونم

عشق تمنای دو قلبه نمیدونم

یا اینکه رفیق نیمه راه نمیدونم نمیدونم

ای عشق عزیز هر جا هستی

من بنده ی درگاه تو هستم

تا یک قدمی به مرگ مانده

ای عشق هوا خواه تو هستم

عشق سوال بی جوابه

در زیر پیاله ی شرابه

در سینه نشوندنش ثوابه

یا اینکه حباب روی آبه

نمیدونم نمیدونم

عشق سوال بی جوابه

در زیر پیاله ی شرابه

در سینه نشوندنش ثوابه

یا اینکه حباب روی آبه

نمیدونم نمیدونم

عشق لحیب دو نگاهه نمیدونم

یا اینکه حدیث یه گناهه نمیدونم نمیدونم

عشق تمنای دو قلبه نمیدونم

یا اینکه رفیق نمیه راهه نمیدونم نمیدونم

من عشقو رو پیشونی بر خاک بجویم

در چهره ی عاشقان غمناک بجویم

در چشم به اشک آمده مست خرابات

یا پیش فقیه  دست و دل پاک بجویم

ای عشق عزیز هر جا هستی

من بنده ی درگاه تو هستم

تا یک قدمی به مرگ مانده

ای عشق هوا خواه تو هستم

عشق لحیب دو نگاهه نمیدونم

یا اینکه حدیث یه گناهه نمیدونم نمیدونم

عشق تمنای دو قلبه نمیدونم

یا اینکه رفیق نیمه راهه نمیدونم نمیدونم

Fereshte-HADESEH ESHGH

ای شب از رویای تو رنگین شده 
سینه از عطر تو ام سنگین شده 
ای به روی چشم من گسترده خویش 
شادی‌ام بخشیده از اندوه بیش
همچو بارانی که شوید جسم خاک 
هستیم ز آلودگی‌ها کرده پاک 

ای تپش‌های تن سوزان من 
آتشی در سایۀ مژگان من 
ای ز گندم‌زارها سرشارتر 
ای ز زرین شاخه‌ها پُر بارتر 
ای در بگشوده بر خورشیدها 
در هجوم ظلمت تردیدها 
با تو ام دیگر ز دردی بیم نیست 
هست اگر، جز درد خوشبختیم نیست

این دلِ تنگِ من و این بار نور؟
هایهوی زندگی در قعر گور؟

ای دو چشمانت چمنزاران من 
داغ چشمت خورده بر چشمان من 
پیش از اینت گر که در خود داشتم 
هر کسی را تو نمی‌انگاشتم
 
درد تاریکی‌ست دردِ خواستن 
رفتن و بیهوده خود را کاستن 
سرنهادن بر سیه‌دل سینه‌ها 
سینه آلودن به چرکِ کینه‌ها 
در نوازش، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن 
زر نهادن در کفِ طرارها 
گم‌شدن در پهنۀ بازارها

آه ای با جان من آمیخته 
ای مرا از گور من انگیخته 
چون ستاره، با دو بال زرنشان 
آمده از دوردست آسمان 
از تو تنهاییم خاموشی گرفت 
پیکرم بوی همآغوشی گرفت 
جوی خشک سینه‌ام را آب، تو 
بستر رگ‌هام را سیلاب، تو 
در جهانی این‌چنین سرد و سیاه 
با قدم‌هایت قدم‌هایم به‌راه

ای به زیر پوستم پنهان شده
همچو خون در پوستم جوشان شده 
گیسویم را از نوازش سوخته 
گونه‌هام از هُرم خواهش سوخته 
آه، ای بیگانه با پیراهنم 
آشنای سبزه‌زارانِ تنم

آه، ای روشن طلوع بی‌غروب
آفتاب سرزمین‌های جنوب 
آه، آه ای از سحر شاداب‌تر 
از بهاران تازه تر، سیراب تر 
عشق دیگر نیست این، این خیرگی‌ست
چلچراغی در سکوت و تیرگی‌ست 
عشق چون در سینه‌ام بیدار شد
از طلب پا تا سرم ایثار شد 
این دگر من نیستم، من نیستم 
حیف از آن عمری که با «من» زیستم
 
ای لبانم بوسه گاه بوسه‌ات 
خیره چشمانم به راه بوسه‌ات 
ای تشنج‌های لذت در تنم 
ای خطوط پیکرت پیراهنم 
آه می‌خواهم که بشکافم ز هم 
شادی‌ام یک‌دم بیالاید به غم 
آه می‌خواهم که برخیزم ز جای 
همچو ابری اشک ریزم هایهای
 
این دلِ تنگِ من و این دود عود؟
در شبستان، زخمه‌های چنگ و رود؟
این فضای خالی و پروازها؟
این شب خاموش و این آوازها؟

ای نگاهت لای‌لای سِحر بار 
گاهوار کودکان بی‌قرار 
ای نفس‌هایت نسیم نیم‌خواب 
شُسته از من لرزه‌های اضطراب 
خُفته در لبخند فرداهای من
رفته تا اعماق دنیاهای من

 ای مرا با شور شعر آمیخته 
 این همه آتش به شعرم ریخته 
 چون تب عشقم چنین افروختی 
 لاجرم شعرم به آتش سوختی

فروغ فرخ‌زاد
از مجموعۀ «تولدی دیگر»

ای شب از رویای تو رنگین شده

غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
پیر نمیشه تو دنیا کسی که شوخ و شنگه
دو رنگ نباش با هیچکس که دنیا رنگوارنگه
دو رنگ نباش با هیچکس که دنیا رنگوارنگه
سنگ میخوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
قشنگه قشنگه قشنگه

اونکه یه روزگاری عشقم و ایمونم بود
اونکه فقط نگاهش دردم و درمونم بود
اما حالا میبینم که آفت جونم بود
اما حالا میبینم که آفت جونم بود

آه
سنگ میخوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
قشنگه قشنگه قشنگه

یه عمر در انتظارش به گوشه ای نشستم
از همه دل بریدم از همه کس گسستم
دل به غریبه ها بست نمک نداره دستم
دل به غریبه ها بست نمک نداره دستم
سنگ میخوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
قشنگه قشنگه قشنگه
قشنگه قشنگه قشنگه

Hayedeh  Zendagi Ghashengeh  هایده - زندگی قشنگه

بهار بهار باز اومده دوباره
باز تموم دلها چه بیقراره
اما برای من دور ز خونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
بهار خونه . بوی دیگه داره
هوای خونه . همیشه بهاره
اما برای من دور ز خونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
خونه هزار هزارتا یاد و یادگاری داره
بچگی و قلک و عیدی به یادم میاره
گلدون یاس رازقی . بنفشه های باغچه
آینه و شمعدون جهاز مادرو تو طاقچه
بهار بهار باز اومده دوباره
باز تموم دلها چه بیقراره
اما برای من دور ز خونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
خونه هزار هزارتا یاد و یادگاری داره
بچگی و قلک و عیدی به یادم میاره
گلدون یاس رازقی . بنفشه های باغچه
آینه و شمعدون جهاز مادرو تو طاقچه
بهار بهار باز اومده دوباره
باز تموم دلها چه بیقراره
اما برای من دور ز خونه
بهارا هم مثل خزون میمونه
بهارا هم مثل خزون میمونه

http://sepidedam.com/

هایده - بهار بهار

دختر شیرازی

امشب دلم می خواد تا فردا می بنوشم من
زیباترین جامه هایم را بپوشم من
با شوق رویت باغچه هامونو صفا دادم
امشب تا می شد گل توی گلدونها جا دادم
بعد از گسستن ها آن دل شکستن ها
فردا تو می آیی
بعد از جداییها آن بی وفاییها
فردا تو میآیی

از خونه ما ناامیدیها سفر کرده
گویا دعاهای من خسته اثر کرده

من روز و شب را می شمارم تا رسد فردا
آن لحظه خوب در آغوشت کشیدنها

امشب دلم می خواد تا فردا می بنوشم من
زیباترین جامه هایم را بپوشم من
با شوق رویت باغچه هامونو صفا دادم
امشب تا می شد گل توی گلدونها جا دادم
بعد از گسستن ها آن دل شکستن ها
فردا تو می آیی
بعد از جداییها آن بی وفاییها
فردا تو میآیی

هوشمند عقیلی - فردا تو میایی

کریم فکور/ انوشیروان روحانی/1360
 
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا.
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا.
من دور از آشیانم سر به آسمانم بی نصیب و خسته.
ماندم جدا ز یاران از بلای طوفان بال من شکسته.
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا.
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا.

از حریم دلم رفته رنگ هوس.
روز و شب به که گویم در درون قفس.
آه در درون قفس.

وه که دست قضا بسته بال مرا.
روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس آه.
ناله خیزد و بس.
می زنم فریاد.
 هرچه باداباد
 وای از این طوفان آه.
وای از این بیداد.

می زنم فریاد.
هرچه باداباد
 وای از این طوفان.
وای از این بیداد آه.
وای از این بیداد.

Hayedeh Omidam ra magir az man khoda ya امیدم را مگیر از من خدا یا )فریاد)

لیلا کسری (هدیه) 
صادق نوجوکی 

ای خدا، ای خدا، ای خدا
آ آ آ آ آ آ آ آ آ

همه چی واسم غریبه
همه چی رنگ فریبه
ای امید نا امیدا
برسون هر چی نسیبه

ای خدا، ای خدا، ای خدا
آ آ آ آ آ آ آ آ آ

دیگه نیست صبرو قراری
آخ چه روزو روزگاری
مگه ما رو دوست نداری
ای خدا کجای کاری

ای خدا، ای خدا، ای خدا
آ آ آ آ آ آ آ آ آ

ای خدا قسم به عشق و
به همین حال پریشون
به وفای عاشقون و
به صفای چشم گریون

دیگه طاقتم تمومه
دیگه فرصتی نمونده
واسه‌ی عشق و عبادت


ای خدا قسم به رازم
که ازت نبوده پنهون
به تموم اشک چشمام
به همین شام غریبون

دیگه طاقتم تمومه
دیگه فرصتی نمونده
واسه عشق و عبادت

دیگه نیست صبرو قراری
آخ چه روزو روزگاری
مگه ما رو دوست نداری
ای خدا کجای کاری

ای خدا، ای خدا، ای خدا
آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ

روزگارمون خزون شد
عشقمون فدای عشق دیگرون شد
ما که هستیم و نمردیم
پس چرا عشقو به دیگرون سپردیم

ما که با زمونه ساختیم
بد و خوبشو شناختیم
ای خدا برنده باشی
ما که زندگی رو باختیم

ای خدا، ای خدا، ای خدا

آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ
آ آ آ آ آ آ آ آ آ

هایده - از آن زمان...ء

sinbinesh