selection - 2

آهنگساز و تنظیم کننده: هادی رحمانی
ترانه و اجرا: مهیار گودرزی
ضبط، میکس و مسترینگ: استودیو صبا
کاوه عابدین
ویولن‌سل: مهیار طهماسبی
پیانو: هادی رحمانی

Pileh

پیله - The Cocoon

Akhare Bazi

Legacy

time (to breathe)

Yakuza

.
.
[برای مهساها و نیکاها
و برای زن، زندگی، آزادی]
.
.
پنجره زنگار بسته
شب در خانه مانده‌ 
و زمان پشت شیشه ساعت جایی حوالی نیمه‌شب ماسیده است.

ارابه‌های مرگ
و قدم‌های دزدانه شحنه‌ها
ردی لزج بر زمین برجای می‌گذارند
بی که بدانند
گام‌های مصمم فاتحان شب 
از پس آن‌ها
هم‌زمان 
کمی از پوست خیابان‌هامان
می‌تراشند
و رد آنان را از شهرهامان می‌زدایند
و در این سوی دیوار
صفحه گرامافون را به حرکت ئرمی‌‍آورد
و لختی بعد، ما خود را میان خانه
و به ضرب‌آهنگ قدم‌هاشان
به رقص 
درمی‌یابیم

ما عادت داشتیم
که کلماتمان از لبانمان فراتر نروند
و ناگزیر
در لیوان چای ته‌نشین 
یا در گنگ ابر سیگار محو 
یا تنها به نفس‌هایی بی مفهوم و سرخورده بدل شوند

چراغ هم‌چنان خاموش است
نفس‌هامان
این بار
حروف منقطعی نامرئی را پرواز می‌دهد
که از تاریکی شب عبور 
ردایی تیره بر تن می‌کنند
در هم می‌آمیزند
و میان شیشه پنجره
به خطوط و ترک‌هایی تبدیل می‌شوند

کلماتمان
فریادهامان
از میان ترک‌ها 
راه به بیرون می‌جوبند
و ابرهای متراکمی می‌شوند

شب از خانه می‌گریزد
و نسیم، 
عقربه‌های ساعت را به جایی حوالی سپیده‌دم می‌چرخاند

باران
چونان رشته بریده گیسوانت
الف‌های ممتد و کشیده می‌شود

و بدین سان
مشق هزار، که صدها هزار، که بی‌شمار، آزادی می‌کند
.
.
موزیک:
Aftondland
از
För Alltid
و صبح‌گاهی
اثر استاد حسن کسایی
تنظیم استاد حسین علیزاده

مشق آزادی

His radif is considered to be the main source of contemporary Persian classical music as taught in conservatories and universities in Iran. 

Synopsis of his life 
Mirzá Abdollah received his first musical instruction from his older brother Mirzá Hasan. He, in turn, taught tar to his younger brother, Mirzá Hossein Gholi, until he became old enough to study with Gholam Hossein. Despite Gholam Hossein’s unwillingness to teach, the two younger brothers were eager to learn to the point that they would secretly sit outside the door when their cousin was playing in order to learn the melodies. Their mother finally persuaded Gholam Hossein to teach them. They subsequently were to become the successors of Ali Akbar Farahani and Gholam Hossein. 

Mirza Abdollah learned music only with great effort and difficulty because of the secretive manner of the musicians of his time, and their jealousy of their skills. As a result, he resolved that whatever music he heard he would learn well, that he would memorize the dastgahs completely and without error, and that whatever he learned he would teach freely to his own students so that Persian music would be passed on to future generations. He eventually became a musician at the court of Nasiru’d-Din Shah and remained such until his death in 1918. 

Notable students 
Seyyed Hossein Khalifih 
Dr. Mihdi Sulhi 
Mihdi Gholi Hidayat 
Esmail Ghahremani 
Ali Naqi Vaziri 
Abolhasan Saba 
Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad 

Notability as a musician 
Mirza Abdollah’s contribution to Persian music is so important that Haji Aqa Muhammad Irani Mujarrad referred to him as the book of Persian music. Music was Mirzá Abdollah’s life profession, and he became an important musician in the court of Nasiru’d-Din Shah. He organized the classical radif, some say with the help of Seyyed Ahmad. Tsuge states that: “The radif which we practice today in Iran (or rather Tehran) is generally known as the one of the Mirzá Abdollah school.” 

His open and generous nature, and his willingness to teach, transformed the image of music from a secret and jealously guarded tradition to an art available to all who desired to participate in its performance, expansion and development.

Origin of his title 
Ahmad Ibadi, one of Mirzá Abdollah's sons, related a story of how his father was given the title Mirzá. One day in one of the buildings of the palace of the shah, some courtiers were eating lunch. After lunch they played ás, a card game. Mirzá Abdollah sat and played the setar for himself. Nasiru’d-Din Shah could not sleep and came into the garden. He went over to that building and heard the setar, put his foot on the door sill, and listened intently. Mirzá Abdollah did not see the shah as he played. The gamers noticed, and all got up flustered. Then Nasiru’d-Din Shah signaled them to sit down and said, “Mirzá Abdollah, do you have a handkerchief in your pocket?” “Yes.” “Put it down in front of you.” Then the Shah ordered gold and silver coins to be put in the handkerchief.


میرزا عبدالله فراهانی فرزند آقاعلی‌اکبر خان فراهانی، نوازنده تار ، از استادان موسیقی ایران ، کسی که ردیف موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. احمد عبادی نوازنده بزرگ سه‌تار فرزند او است. 

زندگی‌نامه 
میرزا عبدالله دومین فرزند آقای علی اکبر فراهانی اولین آموزشهای خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش آقا غلامحسین آموزشهای خود رو تکمیل کرد و به برادر کوچکتر خود آقا حسینقلی هم آموخت. بزرگانی چون سید حسین خلیفه ، مهدیقلی هدایت، مهدی خان صلحی، فرصت شیرازی، اسماعیل قهرمانی، سید مهدی دبیری، حاج آقا مجرد ایرانی، ابوالحسن صبا و فرزندش احمد عبادی همگی از محضر این استاد بهره بردند. وی با تجدید نظر در دستگاه‌های دوازده گانه موسیقی ملی ایران و ادغام بعضی از آنها با هم ، هفت دستگاه کامل و مجزا پدید آورد که این هفت دستگاه توسط سه تن از شاگردانش به نامهای میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدیقلی هدایت طی هفت سال نت نویسی شد. میرزا عبدالله در تهران در محله امامزاده یحیی کلاس درسی ترتیب داد که جوانان و متجددین دورش جمع شدند . 

ولی بر اثر تحریکات، مخالفان به خانه اش ریختند و با شکستن وسائل تعلیم بساط درسش را تعطیل کردند. با این حال تا دم مرگ دست از تعلیم نکشید و دربستر بیماری با سه تار قطعاتی به‌عنوان یادگار به شاگردان برجسته خود تعلیم می‌داد. ابتکار ساختن برخی قطعات ضربی از اوست که در قطعات مجلسی توام با آواز پس از اجرای چند گوشه، برای تنوع قطعه ضربی می‌نواخت. مضراب ریز و تک مضرابها در ساز او در تعادل و جملات موسیقی او منظم است و در همراهی با آواز پس از خاتمه یک بیت توسط خواننده او خود گوشه جدیدی را شروع کرده‌است وخواننده را هدایت می‌کند. در حفظ وزن قطعه دقیق بوده و غالبا نوازندگی خود را با قطعه تند رنگ مانندی پایان می‌داد. رنگهای او متنوع است و با آنکه آثار ضبط شده از او مربوط به حدود ۶۵ سالگی بوده ولی پنجه او روان و قطعات را راحت اجرا کرده است. 

البته ایشان در نواختن تار هم استاد بوده ولی شهرت ایشان بیشتر در نواختن سه تار است. از وی چهار فرزند به نامهان مولود ، ملوک، جواد و احمد عبادی به یادگار گذاشت که همه آنها با موسیقی مانوس بودند، وی در سال ۱۲۷۹هجری شمسی(۱۹۱۸م) درتهران و در سن ۷۵ سالگی درگذشت.

Mahur: 4. Moqaddameh-ye Dâd - مقدمه داد

Intermission

Oath

Oath (Triptych)

This is the 7th single from Mizu Amane, a side project of Films, a dark fantasy music project formed by the instrumental band Anoice, featuring their cinematic sound alongside two female vocalists with the same name. While Films' songs are sung with their own originally created languages, Mizu Amane features Japanese archaic languages which are no longer spoken.

Just like the previous works from Films and Mizu Amane, Anoice's members took charge of all the production, from composing and recording to mixing and mastering. The sound tapestry braided by the lovely sound of the piano, played by Anoice member, Yuki Murata, and the nostalgic vocal melodies sung by Films, is the world of Mizu Amane.

Mizu Amane also created the synthesizer sounds which imitate Japanese traditional instruments such as Shou, Tsuzumi, and Ekiro, using them to form some of the sounds of this release. The mystical sound of the Shou is a particularly notable feature of this song. This is a masterpiece allowing the listeners to feel a sense of eternity, which is best listened to on a gentle spring day.

miotsukushi

BandCamp (FREE)

miotsukushi (Anoice / Mizu Amane 'miotsukushi')

Green dasht by Marvash band
(SiavashKamkar)

Santour player: Ali Sangsefidi 
Tombak player: Negin Nejabat 

Green dasht (by Siavash Kamkar)-Ali Sangsefidi ft Negin Nejabat

Siesta

Saudade

The Criminal Under My Own Hat

It's Not Too Late

تصنیف « موسم گل» با صدای زیبای قمرالملوک وزیری 

It's Not Too Late

T Bone Burnett

Related tracks