وقتی کار می کنم وقتی تو خودمم وقتی شادم وقتی... به نظر من این پلی لیست خیلی از ( وقتی ) هارو میتونه پر کنه

دوست

Man Che Hastam,

ذلیـل و بیچـاره تر از من نیسـت در کوی تو
خمیده شد پشت من از غم چون ابروی تو

 گرفته هر کس ز لب لعل تو کام دل خود
نشد روا کامـــم زتـو وای وای بر دل من

 

 به مجلـــس بیـگانـگان نوشــی بــــاده ناب
به هر کجا میروی با هرکس مست و خراب

 خبر نداری زحال خود با مردم که چه سان
کند بس آزار و ستــــم وای وای بــر دل من 

 کسی چو من قدر تورا کی داند صنما
به راه عشق تو دهم جان ودل به فدا

 بیا بنه رسم ستــم به یک سو دلبــر من
شوی پشیمان به خدا وای وای بردل من...


ذلیل کوی تو - ایرج بسطامی

Hesam Inanlou(In Memory of Ali Asghar Bahari)

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن

ستاره مرد
آواز: حسن گلنراقی
ترانه: حیدرعلی رقابی
متن:
ستاره مرد، سپیده دم
چو یک فرشته، ماه هم
نهاده دیده بر هم
میان پرنیان غنوده بود
به آخرین نگاهش
نگاه بی گناهش
سرود واپسین سروده بود
دید، که من از این پس
دل در راه دیگر دارم
به راه دیگر، شوری دگر در سر دارم
ز صبح روشن، باید از آن دل بردارم
که عهد خونین، با صبحی روشن تر دارم
آه، به روی او، نگاه من
نگاه او، به راه من
فرشتگان زیبا
به ماتم دل ما
در آسمان، هم آوا
دختر زیبا
همچون شبنم گل ها
با برگ شقایق ها
بنشین بر بال باد سحر
دختر زیبا
چشمان سیه بگشا
با روی بهشت آسا
بنگر خندانم بار دگر
ستاره مرد، سپیده دم
چو یک فرشته ماه هم
نهاده دیده بر هم
میان پرنیان غنوده بود
به آخرین نگاهش
نگاه بی گناهش
سرود واپسین سروده بود.

Hasan Golnaraghi - Setare Mord | حسن گلنراقی - ستاره مرد

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

سنتور : علی بهرامی فرد
نی : سیامک جهانگیری
عود : حمید خوانساری
تمبک : وحید فتایی
از : آلبوم نگارینه

چهارمضراب حجاز ابوالحسن صبا -  نی : سیامک جهانگیری، سنتور : علی بهرامی فرد ،

ای کاش
با من می ماندی
روزی هزار بار
من را به نام می خواندی
ای کاش
می گشودیم آرام
ای کاش
جلگه های تنم را
آهنگ عاشقانه می دادی
آنگاه
 آن عاشقانه را
از بر می خواندی
ای کاش...
                                           فرخ تمیمی


نگار بوبان - روزی هزار بار

لیکو شاخص ترین و مهم ترین مقام در موسیقی شمالی بلوچستان ( سرحد ) و تا حدودی مترادف با ذهیروک ( آواز بنیادی نواحی مرکزی و جنوبی بلوچستان – مَکُران ) است.محتوای موسیقایی لیکو و اشعار مورد استفاده در آن بیانگر غم و هجران است . بسیاری از نمونه های موسیقی بلوچستان مانند لیلو ( لالایی ) ، موتک ( مویه ) و برخی از آوازهای کار بر اساس کیفیت این مقام شکل میگیرند.لیکو انواع مختلفی دارد که هرنوع مربوط به یک ناحیه یا محل و گاه یک تیره ی خاص است مانند لیکو دَلگانی که مربوط به منطقه ی دَلگان از توابع ایرانشهر است

شیر محمد اسپندار - لیکو دَلگانی - بلوچستان - رادیونواحی

 همه شب نالم چون نی
که غمی دارم،که غمی دارم
دل و جان بردی امّا
نشدی یارم ،یارم
با ما بودی،بی ما رفتی
چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم،تنها رفتی
چو کاروان رود،فغانم از زمین، بر آسمان رود
دور از یارم، خون می بارم
فتادم از پا ز ناتوانی، اسیر عشقم، چنان که دانی
رهایی غم نمی توانم، تو چاره ای کن، که می توانی
گر ز دل بر آرم آهی
آتش از دلم ریزد
چون ستاره از مژگانم
اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود،فغانم از زمین، بر آسمان رود
دور از یارم، خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان، سرو روان، کز بر ما رفتی
از محفل ما، چون دل ما، سوی کجا رفتی
تنها ماندم، تنها رفتی
به کجایی غمگسار من؟، فغان زار من بشنو باز آ، باز آ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ،
باز آ سوی رهی
چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم
تنها رفتی

Banaan - تنها ماندم

تصنیف ایران ساخته استاد درویش خان در آواز اصفهان
اینجوری که به نظر میاد استاد اقبال آذر این تصنیف رو در سالهای آخر زندگی خوندن. جدا از توانایی و قدرت صدا، حس وطنپرستی که در این اجرا وجود داره خیلی حس نابی هست که امروزه تقریبا دیده نمیشه. 

Eghbal Azar Esfahan Iran تصنیف ایران درویش خان اقبال آذر

نماز-فریدون فروغی/شاعر: شهیار قنبری/آهنگساز:اسفندیارمنفردزاده/سال اجرا: 1352

Namaz-Fereidoon Foroughi

اردشیر کامکار- قطعه مازندران

کلام: ابوالقاسم لاهوتی _ ملودی: فولکلور (بدخشان) _ مقدمه و تنظیم: محمد سریر _ صدا: ظاهر هویدا (محمدظاهر)، شهلا، سامان، کوروش و مهرداد

کمر باریک - ظاهر هویدا

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

استاد محمدحسین سرآهنگ / Ustad Mohammad Hussain Sarahang
Recorded in the early 1980s at the  Goethe-Institut in Kabul. 

The song displays the traditional sound of Kabul's Kharabi music. The lyrics are simple enough for the most common person to understand and remember perhaps it is one of the more popular songs by the late Ustad Sarahang. 

- - - 

Composition: Unknown 

Date: Unknown 

Lyrics / Poem: Fakhr-al-Din Iraqi (فخرالدین ابراهیم عراقی‎),  a 13th-century Persian poet 

- - - 

English Translated Lyrics by Dr. Wali Ahmadi (2002) 

Make happy my sorrowful soul
Have mercy on my wretched heart 

The first moment I saw you, I said, 
'Here is the one whose love will make me suffer'

Utter my name, from time to time, even in disdain 
For a sour word on your lips becomes sweet 

In your absence, my faith is all heresy 
In your presence, my heresy turns to faith 


- - - 

Original Lyrics

شاد کن جان من، که غمگین است
رحم کن بر دلم، که مسکین است
روز اول که دیدمش گفتم
آنکه روزم سیه کند این است
گه گهی یاد کن به دشنامم
سخن تلخ از تو شیرین است
بی‌رخت دین من همه کفر است 
با رخت کفر من همه دین است

- - -

Ustad Sarahang  Live

Shaad Kun Jaan (شاد کن جان من)

گلنار… گلنار… کجايی کز غمت ناله می کند عاشق وفادار

گلنار… گلنار… کجايی که بی ثو شد دل اسير غم ديده ام گهربار

گلنار… گلنار… دمی اولين شب آشناييو عشق ما به ياد آر

گلنار… گلنار… در آن شب تو بودی و عشق و عشرت و آرزوی بسيار

چه ديدی از من حبيبم گلنار که دادی آخر فريبم گلنار

نيابی ای کاش نصيب از گردون که شد ناکامی نصيبم گلنار

بود مرا در دل شب تار آرزوی ديدار

تا به کی پريشان تا به کی گرفتار

يا مده مرا وعده ی وفا راز خود نگه دار

يا به روی من خنده ها بزن قلب من بدست آر

چه ديدی از من حبيبم گلنار که دادی آخر فريبم گلنار

نيابی ای کاش نصيب از گردون که شد ناکامی نصيبم گلنار

نشدی عاشق… نشدی عاشق … ز کجا دانی چه کشد هر شب دل من گلنار

لب خود بگشا… لب خود بگشا… به سخن گلنار دل زارم را مشکن گلنار

بازخوانی شهرام ملک زاده
اصل اثر:
آواز داریوش رفیعی
آهنگساز: مجيد وفادار
ترانه سرا: كريم فكور
در مايه دشتي 
https://soundcloud.com/top-music-7/dariush-rafiee-golnar

Golnar-گلنار

آلبوم: بی قرار
آواز: شهرام ناظری
آهنگساز و سرپرست گروه: جلیل عندلیبی
گروه مولانا

بی قرار

تکنوازی کمانچه : قطعاتی در چهارگاه

دوست

arsha_hashemi