terminal

Hokm
Atour X Neesh @neeshsound
Mixed by: @mrmp_official
Part of Encounters
April 2021, Divar Records

حکم
آتور و نیش
دیوار - فروردین ۱۴۰۰
از پروژه‌ی «برخوردها» از آتور

متن
---

چشامو شستم ، نقاب پرت کردم
صدامو کشتن ، شعرامو حک کردم
روی دیوارایِ غارم 
نوشتم نرو بیرون این آدما هارن
تو واقعا 
فکر کردی از این بندا جدایی
دنیای فکاهی
ساختی خیال کردی توشم خدایی
کجایی کجایی ؟
هر جایی و گشتم نبودی که با ما باشی
حالا روشن حالا تاریک ، فرقی نداره وقتی همش از یه جاییم
هم بهارم هم پاییز ، همشون میشن تو شعرام جاری
گفتی بهم که نرو سمتش
گفتی بهم میشه درا بسته
گفتم باور کنی خودتو آخر هر چیو بخوای از کائنات هماهنگ
گفتی خوشیا ، از خیالت پریا در نمیاد دو ریال ، می دونی طلا چنده ؟
گفتم دوست دارم وقتی که رفتم آهنگم از همه ظبطاتون پخش شه

بعد مرگم من دفنم کنین لای کاغذای شعرام
این بازی تشنه است ولی عشق است
دل حکم بچه های تهران

میرم ترسامو میشکافم از درون
خودمو بیشتر میشناسم من هرروز 
زبون گاهی وقتا قاصرِ ، نمی تونم بکنم جمله مو من ...
اصن چیه معنیِ زندگی ؟
میزنه زیرش میره بالا هنسی
میپرسه از خودش به چی می خوای برسی ؟
به پول ؟ به شهرت ؟ یا قدرت ؟ یا جاودانه مردن ؟
بلاخره میان سراغت عقده های کهنت 
به دنیام وسعت 
دادم دیدم خواب بودم یه عمر من
از خواب پاشدم گفتم دیگه بسه
نور دیدم میخوام برم آره سمتش
حتی بکشه تاریکی واسم ارتش
داشت گنگِ خوب میره جنگش
خسته نمیشم این دفعه
نیش غرورشو می شکنه
می دونه این شعرا ارزش از خودش بیشتر
ولی چه کنه چشاش به مادیات گیر کرده

بعد مرگم من دفنم کنین لای کاغذای شعرام
این بازی تشنه است ولی عشق است
دل حکم بچه های تهران

Atour X Neesh - Hokm | حکم

آهنگ ‘اسنایپر’ از سیناب و علی اوج منتشر شد!

Sinab Ft. Ali Owj
Sniper 

Music Produced By Liderbeatz
Cover Designer: Pooryasadeghi1

Sinab - Sniper ft. Ali Owj

Sniper ft. Ali Owj

کلاغ
کلام / رپكن : صفیر
آهنگ : سعید دهقان
تنظیم : سعید دهقان
طراح جلد : رسول علوی
ناشر : ملّی
تاریخ نشر :
دوشنبه - ۲۹ آذر ١٣٩٥

Kalagh
Rapper and Songwriter : Safir 
Composer : Saeed Dehghan
Mix and Mastering : Saeed Dehghan
Artwork : Rasoul Alavi
Publisher : Melli
Release Date : ‏Monday - 2016 19 December

متن آهنگ :

همخوان :
کلاغ سیاه قصه برگشت اون که زد پر از پشت جلد دفتر 
رفت از خواب شهروند و قاب شهر
خبردار، مرغ سحر خوابید 
زیر خروس خوش پر و نوک بیداری
منقار میدرخشه و تاریکی طلبکار
کلمات نور نمیشه بیهوده دهن باز
تیکه پنیرت رو برده فلک 
میشی فلک از دست نده انار یا آلبالو ترکه است به زیر کف پا (٢)

قسمت اول :
زمین گرده زیر گنبد مینا
چه اونور آب چه ایران، ببیناا
پنجه نکش رو شیشه باغ وحش
اسیری شیر ژیان
تو کاسه داغ تر از آش
قُل میخوره چشمای بینات 
بله قربان گوی دیوث با کروات طوس و طرح کندوت
جای عسل اشک حدقات خونی گیرای ملکه
بشین به دیدن تیاتر پوچی 
بازیگر منم لوطی، گویی؛
با دماغ دراز چوبی
منتظر فشار به دکمه آمیزش جون و جنونی
حالا بگرد دنبال مترجم
بین من و تو دریاست
توهم این فاصله زخمه
سر باز کنه، چرک خشک نمیشه
یا جون از کف میره تو دخمه 
اگر هم اَ جاشو بده به اِ دِ
کمرش خمه با ضمّه میشه دو
بگردید دنبال مترجم
بپوشید لباس فرم نوظهور
مشتی باش و خاکی باش
با نام ماه تولد یا شعار پشت پرده
بخوابید روی مرد، روی زن 
باهم، بدون هم، جلوی هم یا پشت هم
بدرید پرده، سرخپوستای عصر جدید
روی شما زرده، دنیا با شما چند چنده ؟
گور پدر من و شعر
جریان، کوشش و جوشش
خر چه داند قیمت نقل و نبات
قربون لبات 
تصدق صورت ماهت 
وقتی میگی پر از زرق و برقه شبات
قسم به صفحه سفید دفتر 
که ننگ از چهره اش میباره
وقتی بذارم زمین قلم 
قسم به مد روزت 
قسم به گل رویت
قسم به حرفای پر ز پوچت

همخوان :
کلاغ سیاه قصه برگشت اون که زد پر از پشت جلد دفتر 
رفت از خواب شهروند و قاب شهر
خبردار، مرغ سحر خوابید 
زیر خروس خوش پر و نوک بیداری
منقار میدرخشه و تاریکی طلبکار
کلمات نور نمیشه بیهوده دهن باز
تیکه پنیرت رو برده فلک 
میشی فلک از دست نده انار یا آلبالو ترکه است به زیر کف پا (٢)

قسمت دوم :
بار روی دوشت کج تر از اون چیزیه که حتی برسه به خونه
کشیدم یه کلاغ سیاه تو قسمت پاورقی دفترم
خبر نداره شده مخروبه خونه
هنوزم رویای پرسه تو کوچه پس کوچه های این بیقوله
سنگینی میکنه روی عروجش
اینجا آخر پاییز میشمرن جوجه
فهمیدی؟ یا توضیح بدم خوک گشنه سیب ممنوعه
میگن اوست که میداند 
پس روح که بی خانه ست
میشینه توی جسم تو
که غیر قابل فروشه
حماقت تو به چهل تا کلاغ دیگه
به واسطه کلاغ سیاه قصه ی من
میشه نَقل مجلس
به زعم من شما نُقل محفلی 
گرچه هنوزم نیاز داری به مترجم
خودت رو برای مصرف به خودت میدن 
اغذیه مغزی کم چرب
نیست خبر از لقمه چرب چپ
میزنن زیر چهارپایه ی راست و چپ
یاسین در گوش آشغالای عشق زندگی زالو وار
توی این منجلاب خوندن یه ارتکاب مسخره ست
برای تو وجود خارجی نداره 
هموطن، هم صدا، هم پا، هم سایه
چرا خبری نیست از فهم این همه همهمه؟ 
ببخشید چیزی میچکه از بین لبات
گوشه دهنت
گهی که خوردی بیشتر از اعتقاد بشره
بگذریم از این مخمصه 
چاه بعدی بِه از چاله ی اوله
قافیه و اوزان مضحکه
وفا کنید به نظم دنیایی که دم میزنه ازش
همنوع بی تبصره
فلک لعبت باز، فلک لعبت باز
خیّام لکنت داشت 
و الّا میگفت صندوقچه میفته دست عروسکای شورشی
بگذریم ناشیای متعجّب

همخوان :
کلاغ سیاه قصه برگشت اون که زد پر از پشت جلد دفتر 
رفت از خواب شهروند و قاب شهر
خبردار، مرغ سحر خوابید 
زیر خروس خوش پر و نوک بیداری
منقار میدرخشه و تاریکی طلبکار
کلمات نور نمیشه بیهوده دهن باز
تیکه پنیرت رو برده فلک 
میشی فلک از دست نده انار یا آلبالو ترکه است به زیر کف پا (٢)

قسمت پایانی :
دهقان
صفیر
چریک
ملّی

لینک بارگیری فایل فشرده ی آهنگ، جلد و شعر
http://www.mediafire.com/?mug74oys1ou31

Soundcloud.com/Mellistream
Telegram.Me/Mellistream
Instagram.com/Mellistream
Twitter.com/Mellistream

Kalagh

Safir - Kalagh [Produced By Saeed Dehghan]

Download link : http://www.mediafire.com/?si5n1msj1t1gbcr

کابوس ، بامداد
آهنگ : DJ Mentos
میکس و مسترینگ : Na'Dre
کاور : فارلک

[قسمت یک - کابوس]

روزا شدن کوتاه مثه موها سرم
راه میرم تو خیابون سیگارم گوشه لبم
فقط برگ میکنم لگد وقت میکنم تلف
اصن نمیدونم چطور روزامو شب مبکنم بعضی وقتا شک میکنم زندم
فسم اه متنفرم از خودم  من از حسم منتفرم از قسمت
از اینکه همه چی فرق کرده از قدیم  کاش این زمان لعنتی برگرده عقب
خاطره ها مثه دود سیگار محو نشن
پر درد دلم این روزا کارم شده فک زدن هه مسخرس
هیچ چیزی خوب نیس وقتی نور نیس
کی میفهمه چیه شفاف بودن
دیده نمیشه پرواز تو شب
پرنده تنهاس نیس هیچکی حون گرم
حتی خودم میخندم به دردم شاید یه خوابه همش
خدا به خواب منم میاد  میگه آزادی
شاید زندگی اونقدم آشغال نیس  ،
منم کل دنبا همش انعکاس از فکرمه
کاش آینه بشکنه کاش این بازی شه یکسره
فقط یه نفر صدامو بشنوه
این لعنتی که عقب برو نیس لااقل بگذره
اینجوری بهتره ها؟

[قسمت دو - بامداد]

آره بهتره
این سکوت خیلی وقته تومه یه ساله باهامه
میخوام بهش تن ندم یه کم حرف بزنم
اغفالم نکن من فالمو از برم
مخمو نزن بذا سر جاش باشه
دوباره وقت منه فصل من رسیده چه سرده
من کالم ، سفتیم مثه روزای پر درده
زندگی من یه فیلمه که نمیره رو پرده
ولی همه میدونین نقش اولش مرده
از گوشای یخ زدم که سپردم به بیتا
تا دندونم که به تنها چیزی که میره رنگ زرده
نه غذای ننم ، نه نوک سینه زنم
من فقط میخوام برسم جایی که ادامه ندم
نه میخوام راحت ببازم نه از روی ادعا ببرم
من فقط میخوام شلوارم شل شه به کمرم
اونم باشه به سبب جیبای پر جنمم
اه تف تو روحت ، تف تو گوره نوچت
تهتو گاییدم زندگی که اونم پوچه
دلم تنگه واسه کودکی غیر این هیچ
امتحان عمرم تقلب زیر میز ریز
ریز ، میخونم هرچی شعر دارم توی گوشت
توی گوشت





Injuri Behtare [Ft. Bamdad]

Naghsh
Arshia and VEDA
Produced by Mez’Rab
Artwork: Shayan Khosravi
April 2020, Divar Records

نقش
ارشیا و ودا
آهنگسازی، میکس و مستر: مضراب
جلد: شایان خسروی
دیوار - اردیبهشت ۹۹

متن:
------

ارشیا - قسمت اول:
یه نقاش که شده با عشق غریبه 
یه بوم جلوشه که مثل چاه عمیقه 
می‌گه می‌شه سیاه نبود سفید نکرد
ولی چرا هرچی می‌کشم خاکستریه
این رنگا فریبن بی نقابه بوم 
چرا آسمونو‌ می‌کشم‌‌ باز زیر پامه خون 
چرا ادما رو می‌کشمو بی اجاره جونه 
چرا جلوی قلمو باید بی‌اراده بود؟
می‌کنه خط خطی می‌شه مخروبه خونه 
یه جوریه‌ که آجرا می‌زنن بیرون از بومه 
باز می‌کشه خط، شق و رق، شبیه تیر برق
رو دلایی که فاسدنو تاریخشون تمومه
می‌چکه قطره‌های رنگ 
شاید نقاش افتاده یاد لحظه‌های غم 
خط می‌ندازه قلمو رو تن لخت بوم
زار می‌زنه بوم پشت‌بند خنده‌های من
می‌کشه یه خونواده لا به لای جمعیت  
ننه بابایی‌ که کل عمرو باهم‌ جنگیدن جای باهم جنگیدن
شما تو این وضعیت وقتی سنگر اتاقته نداری امنیت
نه خط می‌زنه، رنگ می‌زنه باز 
یه دختر می‌کشه تو موهاش چنگ می‌زنه باد
تند می‌دوئه تا برسه به دورترین نقطه 
کسی ازش نپرسید از خونه در میره چرا
اه 
بدم می‌آد از این تصویرا دیگه 
چرا هرچی که می‌کشم مث شب سیاه می‌شه
این آسمون ستاره نداشت یتیمن ابرا
حتی ماهشم لای غل و زنجیرا گیره
خط می‌زنه خط می‌کشه
بوم خودزنی می‌کنه، طعم رگ می‌چشه 
منم نقاش این نقشای زیبا و‌‌ زننده 
جای اشکام از گوشه چشام رنگ می‌چکه

هم‌خوان:
من و تو افتادیم از قلم
مثل نقاشی‌های لای دفترم
بیا نقاش باشیم
تا آدمای دیگه مثل پرنده از بوم نپرن
من و تو افتادیم از قلم
مثل نقاشی‌های لای دفترم
هر تصویری می‌کشم از ریشه فاسده
علف‌های هرز، گلای نسترن

ودا - قسمت دوم:
مدادو می‌گیره تو دستاش
گل می‌کشه با چند تا پرنده
از پشت‌بوم همه‌چی پیدا
ساختمونا تو شهر درنده
تیرگی مثل بختک افتاده به جون آدمای بد‌بخت،
افکار دست نخورده مثل کاغذای سفید،میشه مچاله هر شب
حوض نقاشی پره از خفگی، بلند پرواز باشی لبالب تیغ
خسته بود ازین دادگاه درپیت
سکوتو می‌کشید تو کاغذا با رنگ جیغ
قلمو می‌کشید به کنار آسفالت
سایه می‌زد تو چشای آفتاب
بیتاب تابش، تو آینه جای قلبش یه خورشید می‌کشید همواره پر بازتاب
قطره قطره قطره ، صفحه صفحه صفحه
دریای بی‌کرانی از افکار قطعه قطعه
رگ به رگ خون دل می‌خورد لخته لخته
سر به سنگ میخورد کله شقه شقه
لاله‌های لال، لابه‌لای خار
تصوی ترسناک مرگ جاودانه‌ها
حرم خون کاوه‌های سال
دوش به دوش پشت‌بوم عکس خانه‌های مار
نگاه کن نگاره‌های نا امیدمو
نفس بکش تموم رنگ ذات‌الریه رو
بچش از سم نقاشی‌های تیرم
یه بارلمس کن منو بجای زر و زیور
صدای رنگای بی‌صدا رو بشنو
طول موج منفی رو دریای عشقو
مدادو برعکس بگیر
پاک کن همه‌ی رنگای زشتو

هم‌خوان:
من و تو افتادیم از قلم
مثل نقاشی‌های لای دفترم
بیا نقاش باشیم
تا آدمای دیگه مثل پرنده از بوم نپرن
من و تو افتادیم از قلم
مثل نقاشی‌های لای دفترم
هر تصویری می‌کشم از ریشه فاسده
علف‌های هرز، گلای نسترن

Naghsh

Arshia X VEDA - Naghsh (Prod. Mez'Rab) | نقش

عارضه
کلام: ارشیا، کابوس، لابیت
آهنگ: صور
مهندسی صدا: مرداس
جلد: علی‌ رسولی
مرز - بهار ۱۳۹۹
@youngarshi @kaboosmusic @arminlabeat
@soorsound @mardaas

.

؛[قسمت اول: ارشیا]؛
می‌جوام خرخرمو می‌کنم صدا تف 
لا خلطا نویزه
اینجا دلا سیرن چشا گشنه
اینم مژده واسه مژه‌هامه پلکا بشن نقره‌داغ 
من به جا قرصِ خواب شبا می‌خورم قرصِ ماهو
سیگارو ترک می‌کنم می‌کشم ماشه مِن بعد 
لاشه‌ها سرطانن عوارض هم داره یکم
روده‌هام با خبرن فقط از راز دلم 
کم می‌آرم دو تا نقطه برا این که قانع بشم
بهم بگو مانع یعنی 
ما از مرگم پایه‌تریم
من همونم که با دوتا رفیقاش شاده سریع
اگه یه روز هم از پل‌هوایی کنم سقوط
خب نقصِ فنی داشتم لابد این هم بوده واسه تحریم
تهران و پنیر
رپی و کثیف
سوختیمو ته‌دیگ هم شدیم ببین با همه چه غریبیم 
کساد و تعطیل
لشیم و کریح
با این حال نیکی می‌کنیم خدا نشون بده کریمی

؛[همخوان]؛
یه روز می‌دم نشون جنونم 
امتحان الهیه، من همیشه رفوزه‌م 
گرفتم‌ انگاری غروبم 
با کلِ آیینه‌های دنیا دارم خصومت

؛[قسمت دوم: کابوس]؛
دل خون ، چشم خون 
اسارت زندگی سرتاسر
 بند‌بندِ بدن ، سلول سلول
سر تا ته زندون
صبح کار شب کار
شبا تا صبح حیرون
می‌دوام به یه چی برسم
نمی‌دونم چی !
وقت نمی‌شه بکنم فکر روش نه
ادامه نمی‌دم اینجوری هیچ نوری نیست جلوم
جوونیم سوخت تا بیست و نه
آرزوهام همه نیست و گم
جلو چِشمه هنوز
همه چیزا که می‌شد و نشد
چی می‌شد اگه می‌شد، اصلا چی شد که نشد ؟
به خودم گفتم دیگه این غصه‌ها بی‌خود و نخور
گذاشتم ترس و غرورو کنار
گذاشتم سکوتو کنار
آروم آروم آرومم ولی نشونتون می‌دم من جنونو یجا
یه روز حقیقتو می‌کوبم تو صورتِ دروغِ صدات
شاید غروب ماها بشه طلوع یه راه 
که کسی توش از اول بازنده نباشه
پوچی تو دل آینده نباشه
نتیجه تلاشت نباشه وابسته حوادث
شاید یه روزی برسه که همه دردا
واقعا با خنده دوا شه 
شاید اون روز ما ، تو ، من بعدی خواننده نباشه

؛[همخوان]؛
یه روز می‌دم نشون جنونم 
امتحان الهیه، من همیشه رفوزه‌م 
گرفتم‌ انگاری غروبم 
با کلِ آیینه‌های دنیا دارم خصومت

؛[قسمت سوم: لابیت]؛
تو زمینم می‎چرخم دورِ خودم
به خودم می‌آم می‌شم من کوتاه بلند
رو دو تا پا راه می‌رم می‌دوئم عمرمو دلم باشه خوش به میوه دادن 
تو گذشته کاشتم من تخمشو آینده ببینم حقیقت چیه آخر؟
تو صفحه‌ی سفید هم بیرون از تاریکی یا که شدم توی سیاهی غرق
نه نداره فرق واسم که تو چی فکر می‌کنی درباره‌م 
من سرم تو کارمه
بارم رو شونمه حتی اگه نشه دردام حضم
خالِ سیام
رو صورتِ زمین می‌مونه جام 
نمکِ زخممو بجوئی خام
می‌فهمی نمی‌شه بمونی رام و نباشی هار و نکنی پارس، ها ؟
بنظرت تا کی قراره بشی تو تکرار
انکار کنی همه اجبارارو اصلاح
بنظرت کارم بیهوده‌س ولی من واقعیتو کردم اجرا
تا که تغییر کنم هر بار نشم اصراف
همون آدمِ قدیمی پر از اشکال
این عمر یه سفره به سویِ مرگ
از اولِ سطر تا آخرِ خط
دلت باشه فقط به خودت گرم
زندگی بازیه تماشاگر نباش تو بیا تو میدون جنگ
تا برسه روزی که صلح و ببینیم نباشه دلمون تو خون ‌و غم

؛[همخوان]؛
یه روز می‌دم نشون جنونم 
امتحان الهیه، من همیشه رفوزه‌م 
گرفتم‌ انگاری غروبم 
با کلِ آیینه‌های دنیا دارم خصومت

Aarezeh Single

Arshia, Kaboos, Labeat - Aarezeh [Prod. Soor]

شعر و اجرا : بامداد
آهنگسازی ، میکس و مسترینگ : مطرب
طراح جلد : سِواد
حمایت و دریافت :
https://idpay.ir/bamdadam/file/130132
تاریخ انتشار : 22 خرداد 99

Movaghat [Prod. Motreb]

“لخته”
رپ‌کن : کابوس
آهنگساز : شمرونی 
میکس ‌و‌ مسترینگ : سعید دهقان
تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۴/۰۴

"Lakhte"

Rapper : Kaboos
Producer : Shemrooni
Mix & Mastering : Saeed Dehghan
Release Date : 2020-June-24



به یاد خورشید
به یاد نهالی که قبل رشدش خشکید
به نام ماهایی که هنو منتظر صلحیم
به یاد امید
به نام اشک توی چشات
تضاد موهای رهات با زنجیر پات 
نمایش بی تماشاگر درد غریبه ها  
همه بیدارایی که شدن اسیر خواب
چکش ساعتا ، تبر دقیقه ها 
خبر بدی که با مارش پیروزی میشه پخش
نفسی که قبل فریاد مصیبت میشه حبس
آرامگاه بی انتها ، پر روحای نا اروم
پر دست بیرون قبر
به یاد آرامش ، به نام حقیقت
به نام دیکتاتور درون من ، سلیقم 
به یاد مادری که دنبال انتقام تموم وقت ، طبیعت
همه ی کتابای سوخته لبای دوخته 
شقایق مرده ، دلای خون 
صدای بوق صدای بوق صدای بوق صدای بوق
کاهش دغدغه عموم
 گوشیو‌ لباس خوب
عصر ارتباط آدمای دور 
زندگی پشت یه صفحه 
عددو رقمای پوچ 
وطن و کوچ 
نفس و دود 
دروغ و رویا واسه فروش
بی عرضگی کارگر زرنگی سرمایه دار 
دیکته و تزریق تعریف غلط تو گوش
پشت هم جنون جور جنگ جرم
سقوط سرب سنگ 
سرخ
دردا و سوالای نو 
راه حل و شعارای مفت 
فاصله درک ما از وضعیت
از کف آسفالته تا بالای برج
اختلاف 
یه زخم کهنه پر چرک
حماقت تو شاهرگ این شهر 
لخطه شده یه مغز مرده پر فکر
فرار از واقعیت به هر طریق 
اعتیاد به خرید 
نبود انگیزه حتی واسه تغییر
هدفای پاکی که آلوده میشه به پول کثیف
فرو ریختن باورا بعد هر اتفاق
به دنبال انرژی مثبت 
راه حل تمسخر اعتراض
شنگجه شدن دستای بسته 
توسط چشم باز


از آمدن و رفتن ما سودی کو
وز تار امید عمر ما پودی کو
چندین سروپای نازنینان جهان
می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو
«خیام»

Lakhte

Ashk

G2G Ft  Arash Saretan

ترمینال جنوب
کلام ، رپکُن : رُخ
آهنگ : سعید دهقان
میکسینگ و مسترینگ : سعید دهقان
جلد : حب
ناشر : ملّی
تاریخ نشر :
پنجشنبه - 27 شهریور ۱۳۹۹

Rapper, Songwriter : Rokh
Producer : Saeed Dehghan
Mixing and Mastering : Saeed Dehghan
Artwork :Hob
Publisher : Melli
Release Date :
Monday - 2020 17 September

[قسمت ۱]
میخوام از یه جایی بت بگم که یه کتاب بی نهایت صفحه س
ترمینال جنوب
اونجا که آدمای غریبه توشن همسفر
کش میاد غروب
به نگاه سربازی که بیلیط یه شهر تو دستاشه
اختیار 
حقوق
به نگاهش پشمه
آه
یه زن مُسن
با عصای چوبی کنده کاری شده
با نگاهی که آلوده به بغضه
میپرسه "پسرم کدوم اتوبوس میره پابوس؟"
میگم "بشین مادر صدات میکنه خودش"
از دخترش که سرطانیه میگه
از پسرش که سربازیه
از شوهرش که تریاکیه
واسه الباقیش حیف
کلمه کم میاره

[همخوان]
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو چشم جا نمیشن

[قسمت ۲]
دستاش کلفته
زمخته
زبره
اما نگاهشه به نرمی ترمه
اسمش عبّاسه
افغانه
گچ کاره
انقد کشیدن رو رویاهاش ماله
که حالا دیگه خودش اوستا بّنائه
اما بنا نیست بنایی بنا شه براش حیف
که غربت خرابه و کاخ نداره
تو عصر چپاول منابع
تقارن خلایق
تنازع بقائه
تکامل ضوابط
همش از جلو چشاش رد
قفسش گنده س
اما خونشونه حصارک
دلش تنگ کوچه های کابله
وقتی همه اونجایی که میگیرن کابله
میگه هممونیم گدای شاه
بیلیط تو دستش میره پابوس امام رضا

[همخوان]
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو چشم جا نمیشن

[قسمت ۳]
دیدی دل ترمینالا
چقد از آدما پره؟
یادته پدر چشم میذاشتی
تا بچّه‌ت یه کنجی جا بخوره؟
جا خوردم
غافلگیر
کجام؟
کنج سه ضلع دنیامتو زاویه‌م
رصد میکنم
با دل گنجشک
چشم عقاب
ترمیناله ترمیناله
ترمینال چه سرّی داره
غم و شادی ها مسافرن
اینجا خود واقعیته لایه لایه
یه کتابه
که بی نهایت صفحه‌س
اما دریغ
از یه قصّه از سفر
یه مقیاس کوچیک تر از
وطن

[همخوان]
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو چشم جا نمیشن

[قسمت ۴]
میگن هر سفر شروع یه آغازه
پس چرا به ترمینالا میگیم پایانه؟
یکی میخری؟ آدامسه
اینم عین سفره
مزش کنم
مزش میپره
درد زده به استخون قلم
مسافرم تو جستجوی سفر
بی جهته پرس و جوی جهت
من از زمان یا زمان از من
کدوم بگذره که تباه نشم؟
از اون مادر پیر تر و
از اون سرباز سرباز ترم
سینه‌ی همه‌ی ما ترمیناله
خالی شلوغ پر از دود
شاید تصویر تو از خونه‌س
که داره پخش میشه از این بلندگو

[همخوان]
اتوبوس های تاخیری
جاده هایی که ارضا نمیشن
آدما عاشق رسیدنن
مقصدهاشون تو چشم جا نمیشن

Soundcloud.com/mellistream
Twitter.com/mellistream
Telegram.me/mellistream
Instagram.com/mellistream

Rokh - Terminal Jonoob [Prod. Saeed Dehghan]

Words: @xsoall
Music: Mahdyar

منو به خودم پس بده عوضی
اين عذابو تموم كن
می‌ترسيدم خودمو ببازم
فکر كنم آخرِ داستان هم همون شد
چيزی حل نشد، كلمه حروم شد
طلخک زنده‌س ولی مضحكه تموم شد
شدم یه خودِ بی‌خودتر از قبل
عقل تو سرم لَق
می‌زنه، نمی‌زنه خواب تو شبم پَر
من يه پرنده‌م 
آرزو ندارم چون بهارم هم با مرغ سحر رفت
انگار بتمن به گاتهام زده 
يه چيزايی ديده مخش گازام زده 
فقط سر و دستِ بريده‌م تو بازار كمه 
شنل پوشيده، شهر رو به تاراج زده
قهرمانِ قصه خوابه، آينه رو بشكن
نگو «زن خواباش چپه»؛

می‌خرم
بگو چند می‌فروشی منو؟
چند می‌فروشی منو؟
چیزی نمونده ازم بگیرن
 لاشیِ پست‌فطرت
اگه پس به‌م ندی منو 
باز می‌دونی كه عقب نمی‌رم 
تا حقمو ازت نگيرم

شايد من از من دررفته
نمی‌خوام قبول كنم كه منو از من گرفتن
هرچند می‌دونم جدايی‌طلبا در بند عشقن
از شب نوشتم صبح يادم بمونه
می‌تونه بد باشه اين باور كه خوبه 
نمی‌خواد خودشو داور بدونه
ولی داستانو باید تا آخر بخونه
من دلش می‌خواد بيشتر بدونه و 
قطب‌نما شه عقل و قلب و حسم
مرزو بشکن
جبر و قسمت؟ 
خرافات و حكمت؟
اين خودی كه بی‌خود شده
داره تبديل می‌شه به يه درد ولگرد
كه مرگم ول كرد
منو به خودم پس بده عوضی
من آب تو دلم گرم
نمی‌شه، نمی‌زنه خواب تو چِشَم پَر

می‌خرم
بگو چند می‌فروشی منو؟
چند می‌فروشی منو؟
چیزی نمونده ازم بگیرن
 لاشیِ پست‌فطرت
اگه پس به‌م ندی منو 
باز می‌دونی كه عقب نمی‌رم 
تا حقمو ازت نگيرم

آدم گرفته طاعون سرشتش
كاش بزنه يه‌كمی صابون به چشمش 
ظلمو قلمِ قانون نوشته
اگه الان رو گنجِ قارون نشسته
سهممونو كی تعيين می‌كنه؟
كی زالوصفته؟ كی از جيب می‌خوره؟
از ريشه نمی‌كنه، از بيخ می‌بُره 
اگه عقيده‌شو داره به‌ت تحميل می‌كنه
پس يه روز دوباره قد می‌كشه وقتی شرايط می‌زونه
يه روز می‌فهمه اين‌همه اتفاق برای چی بوده
مصلحتش اصلاً به صلاحِ كی بوده
دست می‌كشه از اين فرارِ بيهوده
منو به خودم پس بده عوضی
من عقل از سرم پَر
زده ولی بازم همون برنده‌م

می‌خرم
بگو چند می‌فروشی منو؟
چند می‌فروشی منو؟
چیزی نمونده ازم بگیرن
 لاشیِ پست‌فطرت
اگه پس به‌م ندی منو 
باز می‌دونی كه عقب نمی‌رم 
تا حقمو ازت نگيرم

Soall - Chand Mifrooshi?

Words: Labeat, Veda, Pouriaa, Saye, 3zavar, Arshia
Music: Badnam, Mahdyar
Artwork: Alphonze
(لابیت)
از دل بیاد می‌شینه همه‌چی به گوش
قلم کلمه می‌کشه بیرون از اعماق وجود
نیمه‌ی پرِ لیوان و دو قلپ روش
کسی شک نداره بینِ ما به خودش جلو روت
می‌نوسیم می‌افته اتفاقش کامل
کلمات جادوئن، خودم طلسمو باطل می‌کنم
از تو باطن نطق می‌کنم حاضر
شاید این راه منو برسونه به خالق
با خطِ خودم می‌کنم قصمو روایت
تو گرونی حراج می‌کنم حروفِ صداقتو
آرزوهام زدن کپکِ حقیقت
از وقتی که فهمیدم سرمایه‌داری گیره تو نجاست و
حتی تو رپ چاقالا پز می‌دن هنوز با لاینِ کوکولی
آگاهی از هیپ‌هاپ صفره، رپِ نزولی
من اینجام تا برینم به هدفتون بوجوری
تا وقتی رپو یاد بگیرید اصولی

(ودا)
پاتو نکن درازتر از گیلیمت
تیریپت به ما نمی‌خوره
تو رو کی ریده؟
کیلیدِ رپ فارسی توی دستِ ماها می‌پیچه
بی ریشه، حتی ریشای رو صورتتم شیویده
دیگه باطل شده بیلیطت
تیلیتی اگه با ما بدی می‌خوریمت دیزی
سینی پرِ تنقلات، سامان و جی جی
اینو بدون گنده‌تون هم جلو ودا نی‌نیه
خالتورا بودن از دیرینه شیریکِ دزد و رفیقای قافله
با تیمی که سیریش و پر پشتکاره دربیفته می‌رینه
رپ می‌کنی با چی؟ با کت‌شلوار و جیلیقه؟
کیمیا می‌کنم، شیمیه
توی جدول نیستی چونکه آلیاژت کیریه
کی می‌گه رپِ فارسی یعنی یاس و هر چی زیقی؟
توی کتم نمی‌رین پس دسته‌جمعی سیکتیر

(پوریا)
حرفاتون مفته خب همه مفت می‌شنون
اعتراضه رپ فارسی نه کس لیس زدن
باید بدی درِ کونِ ونتونز فیت فقط
ریپورت نمی‌شی نترس بزن تف بیشتر پس
تو نی جات تو رپ دولتیِ کدی
توهم زدین وحید مرادیِ رپین
نوچه نمی‌خوای میام بالا سرت تکی
مخبرِ اصلی، نمالی شدی دستگیر
تو هم کم داری نه با امامه فقط
اینم گوش بده یه جوابه اما یه وجب
می‌درخشیم، خودمون نگران فردای رپم
جنگه جمع کن تیمتو این فتوائه فقط

(همخوان)
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی از جات برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان

(سایه)
می‌بینی آوردیم ما آسمونو به زمین
خب جمع شدیم اینجا که ما قالتونو بکَنیم
پره جیباتون با کیسه خلیفه
با پولِ رادیوجوان باس بری آبروتو بخری
شما خایه‌مالِ دولتی پس
واسه مجوز هم همه‌تون می‌کشین نوبتی صف
می‌کنم با قلمم بلندیتو کوتاه
به نظرم برو بزن بزن سرعتی جق
آلبوماتون در حدِ آهنگران
چوب‌کاری جواب داد آخر برات پس
می‌کَنی چاه ولی فکر می‌کنی تونله
به نظرم درو وا کن، بذار که بو بره
خر تو خر شده
جوهرش تمومه پس اون که می‌خواست بده یاد
اگه شره بگو شر رو کم کنه
سربازِ وطن شده صداش قطع
خط رو خط شده

(سزاوار)
از خودت چه قدر شدی دور
تعصبو بنداز دور
صبحو کار می‌کنی جمع بکنی پول
می‌دی پای مواد سوخت
بهتره خودتو جمع و جور کنی دادا
این یه تله‌س که تو دامشی، آویزونه از پاهات
گره کوری که باید وا شه با چشم باز
نه که انتظار داشته باشی شاسی بخره بابات برات
بری تو خیابونا ویراژ بدی پُز
یا که تو صف بوق بزنی منتظرِ کس
بازم داره جای شکر
شاید یه‌جا صدام محتوای مغزتونو شست
این بیت هم برا توئه، آدم‌نماهای گرگ
برای اونی که حقِ بچه‌یتیما رو خورد
واسه تو که می‌شنوی صدامو، گه زدی با خرافاتت
نمی‌دونی برمی‌گیرده با ضریبِ دو

(ارشیا)
طنابِ دارِ مکافاته دورِ گردنم
گذاشتم تیر تو خشابِ حنجرم، پره اسلحم
میخوابه جوهر رو کاغذ، می‌افته نطفه از قلم
تا داغه می‌خونمش روی ضرب، نیفته از دهن
پس موضع نگیر مثلِ ضدِ شورش
می‌چکه خون از شعرم و می‌گیره خرِ گوشِت
باس بره خونه بدخواه بزنه قیدِ جونش
می‌درخشیم و برقمون عینِ دشنه تو چشم
بگو زنده باد، به هر کی مثلِ ما،
شرفشو نمی‌فروشه به یه مشت اسکناس
می‌خونم صدام می‌پاچونتتون کرِ تانک
می‌زنم و می‌رم، حالا باش تو کفِ انتقام
لاشی سر پایین اگه به ما شک داری
مخا بازن انگار کردیم جمجمه رو جراحی
چاقی رپ که جا خاله‌زنک و این حرفا نی
تا صبح هم بخونی فازتو ندارم واللهی

(همخوان)
صد سال بعد را
نمی‌بینی ولی از جات برپا
نمی‌میری اگه از خواب درآی
روشن فکر کن، این یه فتواست الان

Labeat, Veda, Pouriaa, Saye, 3zavar, Arshia - Fatwa 2 [Prod. Badnam, Mahdyar]

Raftan

بخش اول 
آغاز قصه ی تلخ/ این بیماری همیشه مثل یه صحنه/ توی صورتمه
این که زندگی جنگه  و بگیر به چنگ اگه جایی رو می خوای 
قدرت اگه فردایی رو می خوای 
قصه ی درد مشترک تموم ترک های جامعه 
واسه نگاهی که انقدر کدر و تلخه 
یه لحظه بکن مجسم این جنگ رو / موفقیت یعنی قلبت رو کم کن 
می شکنیم تا راه هست مریضیم / پیش یعنی بالا پس یعنی زیر نقطه 
زندگی تو شعبده بازی  قدرت /آواز نداره زبون لکنت 
بیا پیک بزنیم با جرئت / هنوز باهات دارم صحبت 
چند سالی هست که با غم می خونم / اونا که منو دنبال کردن می دونن 
روزای کمی بود که رنگی بودم / زخمی شدم وقتی جنگ پیش اومد 
چقدر انسانی بود / از هر شکل یا هر چی تنت داری / یا کفشت / برسه تو دستت حقت 
حتی وقتی می گن نمی تونه شهرستانی 
رپ کردم واسه هدف بهترم / درجه یک امروز درجه یک ترم 
این واسه اونا که نسخ شعرمن / ادبیات بی ادب شعر بلد 
همه گنده هاتون هول سحرم شدن / وقتی کوبیدم قلم زنده امو تو هیپ هاپ 
زمان گفت می رم / منم فقط نوشتم 

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش دوم  
رشد کردم ولی فهمیدم باید یا خود کشی بکنم یا کشته بشم 
واسه امثال من یا جنگه یا مرگ اینو زد تو صورتم رخ گشنه ی شهرم 
یه زمینی که پوست نداره / زخم خونواده ی شب که روز نداره 
دیدم وطنتون نفوذ نداره / تو سر کسی که اتاقشو دوست نداره 
زخم ریزش آغاز جهش / یعنی گریز از مرکز و ناز مکش 
همه می شیم پاره تهش / بین دو کش آواره تهش 
دیگه آینه حسابی می بینه تنهام / فکر کردم به جون خونه می شینه حرفام 
اما کشیده شدم به سمت جلو /تا که بفهمم چی می گن ترسام 
گفتم هدفتو نطفه اش رو بکار / یا که واسه خونه اتون قدرت رو بخواه
شوخی نکن با خودت خسته شدی دیگه/ یه کلام نمی تونم نقطه اشو بزار 
یه طرف ساحل و سوختگی بود که پر شیرجه ی نزده و کوفتگی بود 
یه طرف یه دریای بزرگ که چشم توی چشمم دوخته می دوختم 
چشم 
ساحل رو زدم تو سینه ام / خسارت دریا رو دادم بره 
موندم روی جفت پاهام/ این دومی رو هم محاله یادم بره 
اشک ریختم رو خاک روحم/ دیدم حالم گله 
همون خونه ای که یه روزی بود انتخابم/ امروز فقط توش یه رباتم ولش...

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 

بخش سوم
منو خونه جور شدیم هر جور شده / رفتم تو خودم اونم رفت تو خودش 
کسی که پل بشه میون شکاف / یعنی باید بگذره از رو خودش 
مبارزه واژه ی من بود اصلا / نمی رفت بیرون هیچ جور از تو سرم 
من زندگی ام بیشتر از هیکلمه / والا خالشو می کوبیدم رو تنم 
دیدم ذهنم تو اتاق ایستاده/ که همه دیوارا غیر قاب هیچ کاره ان 
من اون کوچه رو ترک می کنم اما / اون کوچه هنوز سر جاش ایستاده 
معنا نمیده سکونت ولی تو جهان نمیشه دروغ کرد / اگه زمان بگیره عفونت از مکان نمی شه عبور کرد
ما هر دو میگیم زخم از ته دل / اما فرق داره من زیر ضربدره اسمم
تو انگشت رفت زیر پاشنه ی کفشت / من آدم افتاد تو دفتر شعرم 
هنوز رخ بی نقاب تو حجاب نمی ره لختیه باد / شعر من همین افتادناست / مهم نی چی دنیای تخمی بخواد
من دیوار بلند پشت خونه که می گرفت جلو نور آزاد رو ندیدم / رل سایه ها آزارم داد کارگردان این تاتر رو ندیدم 
موی رهای  آزادی رو قیچی قدرت گرفت از من و ما / به غیر اشک های درخت تصویر باد رو ندیدم

همخوان 
هنو خونه ام تو کوله ام 
هنو کلی قدم تو کوله ام
هنو دستای قطع تو کو له ام 
هنو موی بلند تو کوله ام 
من مسافر زندگی ام اما 
هنو مردن تو کوله ام 
ولی باید زندگی کرد 
ولی باید زندگی کرد 
...

Goriz Az Markaz ... [Prod. Dehghan]

صحنه ی اول
از بوی دهنم بده تشخیص ماریان 
علی دیگه مست نیست ماریان 
دلم یه زندگی می خواد با جاده 
این بچه تو یه بطری حبس نیست ماریان 
هوا پس نیست ماریان 
از همه زندانا شدم ترخیص 
جیزی که زخمای رویاست 
غروب یه تیکه از دنیاست می دونم 
ته این هوس مریض می شه یه نفس عمیق 
اما سیاه چاله باز همه چی رو خورد می کنه با آرواره هاش
ما می مونیم واستاده صاف  ته چهار راه زندگی باز با نقاب 
کی می دونه چیه واستاده خواب بری 
کی می دونه چیه داستان ما 
امروز رو جشن می گیریم ماریان / تلخیا رو رد می کنیم 
جشن بازگشت من به زندگی همه رو دعو ت می کنیم 
با همه هم به خوبی صحبت می کنیم / اینو قول می دم ماریان 
جشن پاکی آغاز رویاست می دونم / غروب یه تیکه از دنیاست می دونم ...

همخوان
تو این تاریکی کنار ما / هنوز زنده ان ستاره ها
هنوزم می شه کودک بود / دست زد به چشمای ماه 
هنوزم با یه طناب و تاب می شه آویزون شد از ستاره ها 
تو این تاریکی کنار ما / هنوز زنده ان ستاره ها 
هنوزم میشه کودک بود / آویزون شد از ستاره ها 
هنوز زنده ستاره ها / هنوز زنده ان ستاره ها ...

صحنه ی دوم 
واسه من این صحنه غروره / خوش اومدید به این جشن و شکوه 
به سلامتی پاکی یه دوتا پیک بزنیم قبل شروع 
پاکی یعنی جنگ حضور / سینه ی تفنگ و زخم گلوله 
آی باز علی زد به جنون / ماریان جهان یه تیکه از زخم غروبه 
هیچ چی زشت نیست ماریان / توی دنیایی که عشق نیست 
بندرم یه درد مشکیه / واسه ی مغروقی که بی کشتی است ماریان 
من یه نجات یافته از هزار این پاکی انقدر صف نداره 
اینا نمی دونن چی زمین می زنه یه ایستادن انقدر کف نداره 
خوش اومدید به جشن پاکی من این نظمتون حرف نداره 
ماریان من هنوزم مشکوکم به اون کسی که مصرف نداره
 سقوط طعم لغزش روده آبشارو خطر 
ماریان جهان یه تیکه از زخم غروبه 
بیا ..
 همخوان دوم 
تو این تاریکی کنار ما/ زمان نداره نگاه به ما 
ماییم و روح روشنایی / سالهاست که مردن ستاره ها 
باید حل شد تو صدای باد / باید حل شد تو صدای باد
تو این تاریکی کنار ما/ زمان نداره نگاه به ما 
ماییم و روح روشنایی / سالهاست که مردن ستاره ها
مردن ستاره ها مردن ستاره ها ....

Gavazn

Laghzesh [Prod. Najwa]

صحنه ی اول 
تو فصل پرواز پلیکان ها /بعد دامنه ها سرمای خاکی باد همه جا 
پوست رو می ترکوند با وزشهاش/
 یه ساحل خواب رو دامن خاک 
بیدار شد هر لحظه نگاه می کرد /به آسمون غرق پرواز
 من زل زده بودم به شکار
به یه قاب کدر / بداهه مثل ادامه ی شعر 
یه سقوط بزرگ .. پلیکان ها وقت شکار .. پر اطمینان شب رو کشتن.. اونا عاشق میشن نه گرسنه ..
اما تقدیر ساده و زشت / جویدن جنازه ی عشق بود ..
یه نقطه ی زرد ..چشمک می زد پشت یه ابر .. بالا تر از پرواز پلیکان .. من خیره شدم به این حفره ی رنگ..
به این پروازای عجیب بلند / یه پلیکان از گله رها شد 
هوا تیره شد اما اون نمی رفت انگار گیر یه طعمه است 
ندیدم طعمه چی بود اما کردم تموم شیبش رو لمس  ..
یه نقطه ی زرد نزدیک تر شد پشت یه ابر 
بالا تر از پرواز پلیکان من خیره شدم به این حفره ی رنگ ..

همخوان
تو فصل پرواز پلیکان ها نمیاد یادم / که کی هستم توی وجودم یه نشون دارم از 
قاب قدیم آویز اتاق / که یه زن باچشمای خالیه و مات 
نمیاد یادم.. نمیاد یادم 


صحنه ی دوم 
برمی گردم از تو راه گمم / از ساحل به سمت یه خواب پر از 
مه و هوا پر از هاله و رنگ/ یه خونه با ستونای بلند 
پنجره ها کفن پوش و سقید تو همخوابی ملحفه های بلند 
یه راه روی بی انتهای پر از مه / تهش انگار یه قابه ..
خودمو می کشم به سمت قاب هر طور .. می کشنم اشباح از پشت 
تصویر رو یادم نمیاد .. خالیه جای چشمهاش از دور.. داد میزد....داد میزد  که نگاهم کن
کشیدنم اشباح از پشت / سمت پنجره که گفت بازم کن ..
یه سیاره ی زرد در حال نظاره ی من .. نزدیک تر از هر سایه به من 
من خیره به این سیاه چاله ی رنگ..
دویدم رفتم بیرون از در به سمت ساحل تا نزدیکش شدم 
غول موج ایستاده بود روی دریا تو اوج مستی افتادم 
روی خاک .... خبری نبود از پلیکان ها 
دستای موج بدن بی جونتو داد با چشم تخلیه شده ات ..
داغ تر شد سایه ی من / سوختم تو گهواره ی گرم / برگشتم تو شعله ی نور .. خورد بهم سیاره ی زرد 

همخوان دوم 
تو فصل پرواز پلیکان ها / ماذره ها بی شماریم 
ریه های انفجاریم / معلق توی هوای مذاب 
نمی دونیم یادمون کجاست / نمی دونیم نگاهمون کجاست 
مادرد ا بی شماریم / ما ذره ها بی شماریم ...

Pelikan [Prod. Ali Sorena]

بخش اول 
من گذشته ام پر از خونه/ پس تاریخ و ساعت واسم یه پارخط به پیشه 
پس چی تو دل این دایره است / کدوم ثانیه تکرار شد تو باغ وحش ؟
تاریخ استبداد چیزی که از ما گذشت .. رقص تاج و تخت تا سیاست 
که یادمون داد باید رحم رو با مردم خورد / و علمی که گفت باس زخم رو با الکل شست ..
بزدلا می رفتن دنبال پول../ پول یعنی اسلحه با پوکه های آرزو 
وقتی قدرت مسلطه رو ساعت دستت/ تکرار هم بچه هم مادر ترسه
پس روز بخورید همو لش کنید شبو / من کلی ام تو آماراتون نشمرید منو 
شما شهوت رو بلعیدید واسه دفاع / زنده باد شهامت فاحشه ها 
رنگ عشق رو بومتون قصه بود و تهش پخش شد / رو تابلوی سکس خوک و جنگل 
گوشه ی پیشونیم رو نقابم برید من یه فاحشه ی لختم حجابم کنید ..

همخوان 
من مثل تونی مونتانام د بکشید عقب رو بلندای رشد بکشیدم 
نه می میرم نه برمیگردم بهتره از پشت بکشیدم 

بخش دوم 
تک و تنها صفر دست کس و کار هزار 
عشق رو سر بده بره شهر رو جا بزار 
با یه رز مرده خیال کردی باغبون شدی 
ریشه ی لاغر مرده اش رو لای بتونا بکار
خونه رو بعد خون دود ها برمی  داشتن 
رفت فنا وسط راه رو دوشم هر چی داشتم 
با قلمم جنگیدم دیدم شبیه خوک شدم 
مینداختمش رو زمین خوکا برمیداشتن 
تو هم قبیله زد بهت 
فرار کن نگیره دردت 
آب بده به نای ات نجات غریق ات غرقه
پیروزی ضعیفت کرده 
یه دشمن خوب می خواستیم واسه دریدن 
منم دروغ رو فروختم به جاش ماشه خریدم 
وسط لاشه چریدن کار شغال و کرکسه 
پس غیر جنگ ضد جنگ چی باشه حقیقت 
ما قربانی های تمام قد زخم قدرتیم / بیا رها کنیم قرص نونمون رو 
امروز با من بجنگ تا که فردا /غلاده دارا نلیسن استخونمون رو ..

همخوان 
من مثل تونی مونتانام د بکشید عقب رو بلندای رشد بکشیدم 
نه می میرم نه برمیگردم بهتره از پشت بکشیدم 
.....

Na Mimiram Na Barmigardam [Prod. Dehghan]

دشت پروانه ها 
صحنه ی اول 
تیر کشید تاول پام / وقتی رسیدم آخر رام 
من همون گوزن وحشی بودم / که دادم قله رو به دشت پروانه ها 
سرما چشامو خیس کرده /صدام می زنه گرما 
نگاه می کنم پرواز عجیب پروانه ها رو / بی خبر از اینکه گرما شکار بود 
توی مه،
 وقتی که مرد امیدم / یه دختر که گل می آورد رو دیدم 
اومد با خنده به سمت من اما / یه مرتبه یه گلوله خورد تو سینم 
خون زد از تو شاهرگ راهم /فهمیدم سقوطه آخر راهم 
سر خوردم تو دوره ی سقوط ... افتادم تو دامنه ها ....
دوره ی بیمار ویران / شغالا در حال نگاه به شیران 
زنده موندم تا بقهمی .. زنده است هیپ هاپ ایران 
بگو برسه این قصه تو باد / به گوش اون که نشسته تو خاک 
دیواری که پر بشه از گلوله / می شه یه نطفه گوزن هر خشت سوراخش 
مستقل نغمه های لخت ... وزن حضور نعره های سرخ 
می فهمی معنی حضور رو وقتی کوه میومد پایین از پنجه های گرگ 
اگه شرور بودی عملا .. می فهمیدی چی می گم حضور بودی عملا 
که هر نفس یعنی حضور ... با هر قدم رو به سقوط...

همخوان 
من واگنمو می کشم بیرون از ریلتون 
تا دستامو پاکشون کنم از سیل خون 
از دنیاتون که تو جنایت گیره 
اما با این حال دارم حضور بینتون

صحنه ی دوم 
پیکانای آتیش از تو کمون / رها شدن شهر شد پر خون 
توی گندما پر شده دود / از گاوا فقط چند تا جمجمه موند 
 سوارا با شمشیر رقصون و فریاد / یه بچه ی کوچیک رو سرسره سوخت 
مادر با جیغ و رعشه و تنها / بین چند تا سوار مست دور شده بود 
بعد خط سم اسب ها و قصه ی جنگ/ خورشید می رقت آهسته به غرب..
یه پیرزن نشسته رو سنگ /دستهاش سایه بون چشمشه غرق / شده تو مسیر آغشته به جنگ
آخرین سوار که ناپدید شد / خندید رسید کالسکه ی مرگ ...
تو این کویر دور / امروز زمینه خون / اما نتیجه اونجوره / که قبیله روزی/ از زیر پوست / می زنه بیرون 
با یه طوفانی شبیه به دود 
هر سوار جریح به خون / اون بذری که می کاشت رو ندیده بود 
روزی که بشه سقف قبیله خورد / پره از غریبه هایی که بازم غریبه موندن 
خورد و سیاه مثل کمر تازیانه / با لباسای سرخ وسط گاومیشا 
نگو از میوه ی امید اصلا / به اونایی که زمین جنگ رو شخم می زدن..
مرگ اینارو گفت و نشست / پیرزن تایید کرد با تاکید سر 
من تو دامنه یادم رفت زخمام رو / آخرین تصویر محو میشه مرگ 
اگه شرور بودی می دیدی/ ارتفاع چه سرده به ترس خو می گرفتی 
بهتره که بجنگی / ترکش شر / تا ته توی خنده ی زردتون / رفته چه نرم / پرده بدر /
بهتره که بکنی تن نفس خسته ی بی رمق یه قلبی که نبضی نداره بزار در بره شر..
پاهای من می شه گرم علی سورنا می خونه سر بده سر
رسانه منم گفته بودم بزنه خاموش رو چه غربه چه شرق 
بزار خط بکشن روم ... براز خط بکشن روم 
تو این نژاد پرستای خنده به لحن... ماییم زبون هیپ هاپ با لهجه ی رپ...
همخوان 
من واگنمو می کشم بیرون از ریلتون 
تا دستامو پاکشون کنم از سیل خون 
از دنیاتون که تو جنایت گیره 
اما با این حال دارم حضور بینتون
.....

Dashte Parvaneha [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

cut
بخش اول 
این آخرین لحظه توی قابم کمین کن بگیر/ من رو از خودم تا که رها شم شبیه مرده 
تو این همه نقطه چی بود بی انتها جملگی /شهامت بعد عشق رقابت بعد بزدلی 
من چی ام ؟ خطر ؟ 
کل نامم همین شد ببین / نقابم خمید و له 
زیر پامم زمین مرده ...چی بود ؟ دستاورد دستامون تو پوچی ..
زخم حنجره و فریاد فروشی ...
من هنوز آتیش مذابم و مستم / شما که هیچ تا گناه منو خط زد 
انزوا شد شروع هزار توی جریان/ درا وا شد همین در اتاقمو بستم 
اونطرف در کلی پاشیده در انتظار آزادی تو آستین زمان به شعبده 
من فریاد کشیدم کافیه لباس / با تیغ کلام زدم تو آستین جهان 
همون لحظه ها که نمی گیریشون / وقتی کارد واقعه تا د میره فرو 
مرگ اول لمس ریزش بناها بود/ مرگ دوم وقتیه که بنوبسیشون 
تو غرورمو دوست نداری واسه تیغ جنجالام/ نفستو حبس کن تو سینه کنار چیره دستا صاف واستا 
کی به دریا سد زد گفتم اینو محکم / هر چی آجر بریزه منم می کشم بالا
من قانون رو رعایت نکردم شبیه سرفه / همه ویروس شهر رو کشیدم از عمقش 
تو عفونت مرگم همه پرده شب شد رنگ / هر تهدیدی روی من یه طرح شکست خورده است 
هرگز اجبار رو همیشه ی دستم / مرگ سازه ها بود بعد دریچه ی قلبم 
پیروز شدم تو زمین شکستم / تا شکست عقلم زیر اندیشه ی مستم 
من آواز شدم حقیقت یار بی وصال / حاصل پارگی دار / زور جاذبی که پامو / از توعابری که راه می رفت 
رو خوابی بی مثال / کشید به سمت سیاه چاله ای که وا شد ...
تو شاهراه رسیدن به معجزه ی تو خالی ترین خالی می شد مومن به پر ترین خالی از هر معجزه بریم 
واسه تصویری از عمر 
وا کن عمق لنزتو....

صحنه ی آخر 
جاده تو پیچ بد گم شد / دامنه از شیر شب پر 
طوفان رسید زن شد / زن شدی تو تو ناگهان من شد 
کات 
نگاهت روشن بود / خنده ی تو بی نظیر ترین وطن بود 
دست کشیدی روی گونه ام / کشیدی ترمز جنونم رو 
کات 
کودکی در حال بازیه / طبیعت خوشحاله از شکار قافیه 
ما شدیم شعر بداهه ی جبر و زندگی من چشمامو بستم تو فکرم آزادیه
کات 
قول می دم ترک می کنم / تو همون پاییزای زرد زرد می شدم 
آخرین روز ترک با آرامش / تو ایستادی دم در آسایشگاه 
کات 
پنجره قاب خالیه / تکون رو تاب خالیه 
زردی نیمی از حیاط رو گرفته / این پاییز عجب آشغالیه 
کات 
بطری از روی میز قل خورد
قل خورد
قل خورد 
قل 
قل
قل

مردی از روی صندلی یهو ول شد 
رو زمین 
کات..

terminal

youneskh