Inspired by Tasos Leivaditis Poetry

[Verse 1]
Στο ίδιο λιμάνι γυρνώ κάθε βράδυ,
να βρω το σημάδι που άφησες εκεί.
Ο άνεμος φέρνει το παλιό σου χάδι,
μα χάνεται πάλι πριν πω το “γιατί”.

[Pre-Chorus]
Η πόλη σωπαίνει, μα μέσα μου βράζει,
το φως σου με καίει, το σκοτάδι με θάβει.

[Chorus]
Στάχτη κι όνειρο, καρδιά μου, μην κλαις,
ό,τι αγαπήσαμε, κάηκε χτες.
Μα απ’ τη στάχτη, θα γεννηθεί φως,
κι όρκο σου δίνω, θα βγω δυνατός. 

[Verse 2]
Τα βήματά μου βαριά, σαν τσιμέντο,
μα μέσα στο αίμα κυλάει μουσική.
Όσα με πλήγωσαν, τα κρατώ για μέντο,
να μάθω να ζω με την κάθε πληγή.

[Pre-Chorus]
Δεν θέλω εκδίκηση, θέλω γαλήνη,
μα η ψυχή μου φωτιά δεν σβήνει.

[Chorus ]
 Στάχτη κι όνειρο, καρδιά μου, μην κλαις,
ό,τι αγαπήσαμε, κάηκε χτες.
Μα απ’ τη στάχτη, θα βγει μια αυγή,
κι όποιος αντέξει, θα ξαναζεί. 

[Bridge]
Μες στη βροχή, θα χορέψω μονάχος,
σαν λύκος παλιός με πληγή στο πλευρό.
Γιατί το ζεϊμπέκικο θέλει ψυχή,
κι η ψυχή μου είναι ακόμα εδώ.

[Final Chorus ]
Στάχτη κι όνειρο, μα εγώ θα σταθώ,
με τα φτερά μου ξανά θα πετώ.
Και στη φωτιά σου, αν ξαναμπώ,
θα ‘μαι ο ίδιος, μα πιο ζωντανός!

Στάχτη κι όνειρο

vkritis