بشنوید در صفحه ی تصنیف و آوازهای ایرانی-
تصنیف زیبای ارام جان
استاد شجریان

:همنوازان گروه آوا
داریوش پیرنیاکان تار
محمد فیروزی: بربط
سعید فرج‌پوری: کمانچه
بهزاد فروهری: نی
جواد بطحائی: سنتور
همایون شجریان: تمبک
دلم را بردی به که گویم یار
غمم نخوردی ز چه جویم یار
سرو روانم، آرام جانم، بی تو نمانم، دردت به جانم
گر یار من برافکند، از رخ نقاب رویش
عالم به هم بر می زند از انقلاب مویش
سرو روانم، آرام جانم، بی تو نمانم، دردت به جانم

تصنیف زیبای ارام جان-استاد شجریان

۱

من بامدادم سرانجام
خسته
بی آنکه جز با خویشتن به جنگ برخاسته باشم.


هرچند جنگی از این فرساینده‌تر نیست،
که پیش از آنکه باره برانگیزی
آگاهی
که سایه‌ی عظیمِ کرکسی گشوده‌بال
بر سراسرِ میدان گذشته است:
تقدیر از تو گُدازی خون‌آلوده در خاک کرده است
و تو را دیگر
از شکست و مرگ
گزیر
نیست.

 

من بامدادم
شهروندی با اندام و هوشی متوسط.
نَسبَم با یک حلقه به آوارگانِ کابل می‌پیوندد.
نامِ کوچکم عربی‌ست
نامِ قبیله‌یی‌ام تُرکی
کُنیَتَم پارسی.
نامِ قبیله‌یی‌ام شرمسارِ تاریخ است
و نامِ کوچکم را دوست نمی‌دارم
(تنها هنگامی که تواَم آواز می‌دهی
این نام زیباترین کلامِ جهان است
و آن صدا غمناک‌ترین آوازِ استمداد).

 

در شبِ سنگینِ برفی بی‌امان
بدین رُباط فرود آمدم
هم از نخست پیرانه خسته.

 

در خانه‌یی دلگیر انتظارِ مرا می‌کشیدند
کنارِ سقاخانه‌ی آینه
نزدیکِ خانقاهِ درویشان.
(بدین سبب است شاید
که سایه‌ی ابلیس را
هم از اول
همواره در کمینِ خود یافته‌ام).

 

در پنج‌سالگی
هنوز از ضربه‌ی ناباورِ میلادِ خویش پریشان بودم
و با شغشغه‌ی لوکِ مست و حضورِ ارواحیِ خزندگانِ زهرآگین برمی‌بالیدم
بی‌ریشه
بر خاکی شور
در برهوتی دورافتاده‌تر از خاطره‌ی غبارآلودِ آخرین رشته‌ی نخل‌ها بر حاشیه‌ی آخرین خُشک‌رود.

 

در پنج‌سالگی
بادیه بر کف
در ریگزارِ عُریان به دنبالِ نقشِ سراب می‌دویدم
پیشاپیشِ خواهرم که هنوز
با جذبه‌ی کهربایی مرد
بیگانه بود.

 

نخستین‌بار که در برابرِ چشمانم هابیلِ مغموم از خویشتن تازیانه خورد شش‌ساله بودم.
و تشریفات
سخت درخور بود:
صفِ سربازان بود با آرایشِ خاموشِ پیادگانِ سردِ شطرنج،
و شکوهِ پرچمِ رنگین‌ْرقص
و داردارِ شیپور و رُپ‌رُپه‌ی فرصت‌سوزِ طبل
تا هابیل از شنیدنِ زاری خویش زردرویی نبرد.

 

□

 

بامدادم من
خسته از با خویش جنگیدن
خسته‌ی سقاخانه و خانقاه و سراب
خسته‌ی کویر و تازیانه و تحمیل
خسته‌ی خجلت از خود بردنِ هابیل.
دیری‌ است تا دَم بر نیاورده‌ام اما اکنون
هنگامِ آن است که از جگر فریادی برآرم
که سرانجام اینک شیطان که بر من دست می‌گشاید.

 

صفِ پیادگانِ سرد آراسته است
و پرچم
با هیبتِ رنگین
برافراشته.

 

تشریفات در ذُروه‌ی کمال است و بی‌نقصی است
راست در خورِ انسانی که برآنند
تا همچون فتیله‌ی پُردودِ شمعی بی‌بها
به مقراضش بچینند.

 

در برابرِ صفِ سردَم واداشته‌اند
و دهان‌بندِ زردوز آماده است
بر سینی‌ حلبی
کنارِ دسته‌یی ریحان و پیازی مُشت‌کوب.

 

آنک نشمه‌ی نایب که پیش می‌آید عُریان
با خالِ پُرکرشمه‌ی اَنگِ وطن بر شرم‌گاهش
وینک رُپ‌رُپه‌ی طبل:
تشریفات آغاز می‌شود

 

هنگامِ آن است که تمامتِ نفرتم را به نعره‌یی بی‌پایان تُف کنم.
من بامدادِ نخستین و آخرینم
هابیلم من
بر سکّوی تحقیر
شرفِ کیهانم من
تازیانه‌خورده‌ی خویش
که آتشِ سیاهِ اندوهم
دوزخ را از بضاعتِ ناچیزش شرمسار می‌کند.

 

 

۲

در بیمارستانی که بسترِ من در آن به جزیره‌یی در بی‌کرانگی می‌مانَد
گیج و حیرت‌زده به هر سویی چشم می‌گردانم:

 

این بیمارستان از آنِ خنازیریان نیست.
سلاطونیان و زنانِ پرستارش لازم و ملزومِ عشرتی بی‌نشاطند.
جذامیان آزادانه می‌خرامند، با پلک‌های نیم‌جویده
و دو قلب در کیسه‌ی فتق
و چرکابه‌یی از شاش و خاکشی در رگ
با جاروهای پَر بر سرنیزه‌ها
به گردگیریِ ویرانه.

 

راهروها با احساسِ سهمگینِ حضورِ سایه‌یی هیولا که فرمانِ سکوت می‌دهد
محورِ خوابگاه‌هایی‌ست با حلقه‌های آهن در دیوارهای سنگ
و تازیانه و شمشیر بر دیوار.
اسهالیان
شرم را در باغچه‌های پُرگُل به قناره می‌کشند
و قلبِ عافیت در اتاقِ عمل می‌تپد
در تشتکِ خلاب و پنبه
میانِ خُرناسه‌ی کفتارها زیرِ میزِ جراح.

 

اینجا قلبِ سالم را زالو تجویز می‌کنند
تا سرخوش و شاد همچون قناری مستی
به شیرین‌ترین ترانه‌ی جانت نغمه سردهی تا آستانِ مرگ
که می‌دانی
امنیت
بلالِ شیرْدانه‌یی‌ست
که در قفس به نصیب می‌رسد،
تا استوارِ پاسدارخانه برگِ امان در کَفَت نهد
و قوطی مُسکن‌ها را در جیبِ روپوشت:
ــ یکی صبح یکی شب، با عشق!

 

□

 

اکنون شبِ خسته از پناهِ شمشادها می‌گذرد
و در آشپزخانه
هم‌اکنون
دستیارِ جراح
برای صبحانه‌ی سرپزشک
شاعری گردنکش را عریان می‌کند
(کسی را اعتراضی هست؟)

 

و در نعش‌کشی که به گورستان می‌رود
مردگانِ رسمی هنوز تقلایی دارند
و نبض‌ها و زبان‌ها را هنوز
از تبِ خشم کوبش و آتشی هست.

 

□

 

عُریان بر میزِ عمل چاربندم
اما باید نعره‌یی برکشم
شرفِ کیهانم آخر
هابیلم من
و در کدوکاسه‌ی جمجمه‌ام
چاشتِ سرپزشک را نواله‌یی هست.

 

به غریوی تلخ
نواله را به کامش زهرِ افعی خواهم کرد،
بامدادم آخر
طلیعه‌ی آفتابم.

در جدال با خاموشی | صدای احمد شاملو

Zendeh Bash - شعر از هوشنگ ابتهاج -زنده باش

استاد محمدرضا لطفی: تکنوازیِ تار در شوشتری

 De la Sierra Morena,               از کوه سیرا مورنا
Cielito lindo, vienen bajando,     محبوبه زیبای من، به پایین می آید
Un par de ojitos negros,           یک جفت چشم سیاه
Cielito lindo, de contrabando.     معشوقه زیبا، که ممنوع شده است 

Ay, ay, ay, ay,                    آی آی آی آی
Canta y no llores,                 آواز بخوان و گریه نکن
Porque cantando se alegran,        زیرا آواز خواندن شادت می کند
Cielito lindo, los corazones.      معشوقه زیبا ،دلدار

اي يار من ، اي يار من، اي يار بي زنهار من
اي دلبر و دلدار من ، اي مونس و غمخوار من
خوش مي روي در جان من،خوش مي کني درمان من
اي دين و اي ايمان من، اي بحر گوهر دار من


Ay, ay, ay, ay,                    آی آی آی آی
Canta y no llores,                 آواز بخوان و گریه نکن
Porque cantando se alegran,        زیرا آواز خواندن شادت می کند
Cielito lindo, los corazones.      معشوقه زیبا ،دلدار

اي شبروان را مشعله،اي بيدلان را سلسله
اي قبله هر قافله ،اي قافله سالار من


Ay, ay, ay, ay,                    آی آی آی آی
Canta y no llores,                 آواز بخوان و گریه نکن
Porque cantando se alegran,        زیرا آواز خواندن شادت می کند
Cielito lindo, los corazones.      معشوقه زیبا ،دلدار

اي در زمين ما را قمر ، اي نيمه شب مارا سحر
اي در خطر مارا سپر ، اي ابر شکر بار من


Ay, ay, ay, ay,                    آی آی آی آی
Canta y no llores,                 آواز بخوان و گریه نکن
Porque cantando se alegran,        زیرا آواز خواندن شادت می کند
Cielito lindo, los corazones.      معشوقه زیبا ،دلدار


Ese lunar que tienes,              آن علامت زیبایی که تو داری
Cielito lindo, junto a la boca,    معشوقه زیبا، کنار لبهایت
No se lo des a nadie,              آن را به کسی نده
Cielito lindo, que a m? me toca.   معشوقه زیبا،آن متعلق به من است


Ay, ay, ay, ay,                    آی آی آی آی
Canta y no llores,                 آواز بخوان و گریه نکن
Porque cantando se alegran,        زیرا آواز خواندن شادت می کند
Cielito lindo, los corazones.      معشوقه زیبا ،دلدار

اي شبروان را مشعله،اي بيدلان را سلسله
اي قبله هر قافله ،اي قافله سالار من


Ay, ay, ay, ay,                    آی آی آی آی
Canta y no llores,                 آواز بخوان و گریه نکن
Porque cantando se alegran,        زیرا آواز خواندن شادت می کند
Cielito lindo, los corazones.      معشوقه زیبا ،دلدار

مرا تو بي سببي نيستي ، به راستي صلت کدام قصيده اي اي غزل
ستاره باران جواب کدام سلامي به آفتاب دريچه تاريک
کلام از نگاه تو شکل مي بندد
خوشا نظر بازي که تو آغاز مي کني 

Cielito Lindo - mohsen namju

مگه نه ؟
آواز : محمد رضا شجریان
آهنگساز: عطا خرم 
ترانه سرا: بیژن سمندر

من و تو قصه ی یک کهنه کتابیم. مگه نه؟
یه سوالیم، یه سوال بی جوابیم. مگه نه؟

یه روزی قصه ی پرغصه ی ما تموم میشه
آخرش نقطه ی پایان کتابیم. مگه نه؟

پشت هم موج بلا میشکنه و جلو میاد
وای بر ما که رو آب مثل حبابیم.مگه نه؟

کی میگه ما با همیم،ما که باهم جفت غمیم
دوتا عکسیم و به زندون یه قابیم.مگه نه؟

ای خدا ابر محبت چرا بارون نداره
آسمون خشکه و ما تشنه ی ابریم. مگه نه؟

کار دنیا رو که چشمم دیده بود گفت به دلم
ما دوتا پنجره ی رو به سرابیم. مگه نه؟

اگه تا دامن خورشید خدا هم برسیم
آخر از بوسه خورشید کبابیم. مگه نه؟

mage na-shajarian |||  مگه نه . محمدرضا شجریان

قطعه ای بداهه بر اساس ملودی کردی توسط عارف احمدی

تنبور براساس ملودی کردی

عشقت ای گل خندان کرده به پا شور و نوا در دل من   
 بازآ تا که بسازد دست وفا قلب تو را مایل من
باز آن ملکه گلها غم دل ما را درمان سازد  
شادم از آن گل رویش که خرمن مویش پنهان سازد
یاد لعل خندان دو دیده عاشق را گریان سازد       
دردا سیل اشکم بنای امیدم را ویران سازد
خوش بود جوانی    عشق و زندگانی     با آن یار جانی      
 سازد عروس بهاری در عالم یاری محزونم            
دارم ز دیده ام سیلی ز دوری لیلی مجنونم
بشنو ترانه بلبل ز غم رخ گل در این چمن           
دارد گله فراوان ز عشوه خوبان این قلب من
در فراق روی تو ای پری جان سوزد غم دل من
بی تو باشد در بزم زندگی اشک و خون می و گل من
از دیدار آن لعل ارغوان گل شرم آرد به چمن                      
 تاب موی تو حال روی تو برده تاب دل من
سوز عاشقان ناز گلرخان راز دلبری می کند عیان
یک تبسم از آن دو لب بتا می کشاند از قلب عاشقان آه
بختم در جدایی ز غم تو برگشته چون مژگانت        
برده خواب شیرین ز دیده بیدار من چشمانت
آه در قلب سنگ تو هرگز آه سوزانم نکند اثری 
وای بر من و عشق من گر بعد از این شام غم نبود سحری
خندد بر این دل شیدا ملکه گلها چون جام می   
 ساقی از آن می باقی روانه کن جامی بر سوی وی
شادم زآنکه یکدم سر مرا دامان او بالین است  
با این عشق و مستی به عاشقان زندگانی شیرین است

10-18-00

DarioushRafiee&Elahe - Malakeye Golha / داریوش رفیعی و الهه - ملکه گلها

شب فراق (همایون - شاملو)

Raqs-e Mastâne
Publish Year : 2012
Banân, Songs
Composed by Nasrollâh Zarrinpanje 
M. CD 339

Raqs-e Mastane

Tasnif Az Yad Rafte/Raqs-e Mastane/Songs of Banan

قاصدک! هان، چه خبر آوردی؟
از کجا، وز که خبر آوردی؟
خوش خبر باشی، امّا، امّا
گرد بام و در من
بي ثمر می گردی.
انتظار خبري نيست مرا
نه زياری نه ز ديّاری ، باری،
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس،
برو آنجا که ترا منتظرند.
قاصدک!
در دل من همه کورند و کرند.
دست بردار از اين در وطن خويش غريب.
قاصدک تجربه هاي همه تلخ،
با دلم مي گويد
که دروغي تو، دروغ
که فريبی تو، فريب.
قاصدک! هان، ولی ...
راستی آيا رفتی با باد؟
با توام، آي کجا رفتی؟ آي...!
راستی آيا جايي خبری هست هنوز؟
مانده خاکستر گرمی، جايي؟
در اجاقی- طمع شعله نمي بندم - اندک شرری هست هنوز؟
قاصدک!
ابرهای همه عالم شب و روز
در دلم می گريند ...”


― مهدی اخوانِ ثالث

Ghasedak Paris 

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس

سحر به بوی نسیمت به مژده جان
 سپرم

Zendeh Bash - شعر از هوشنگ ابتهاج -زنده باش

Yazdan_r