Zendeh Bash - شعر از هوشنگ ابتهاج -زنده باش

▨ نام قطعه: معامله‌ی عصر ما (هفتمین و آخرین برش از شعر بلند اسماعیل)
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
تقدیم‌نامه‌ی شاعر: تقدیم به خاطره‌ی مخدوش دوستم اسماعیل شاهرودی [آینده] که در پاییز شصت در تهران مُرد
ــــــــــــــــــــــــ
-مثل گلوله‌ای که به هنگام فرورفتن فقط یک سر انگشت اثر می‌گذارد
{مثل گلوله‌ای که به هنگام فرورفتن یک سرانگشت اثر می‌گذارد}
ولی در آن سو، خندقی متلاشی از گوشت و عصب و استخوان می‌سازد-
این است معامله‌ای که عصر ما با ما کرده است!
از روی خندق متلاشی لباس مرتبی پوشیده‌ایم
راه می‌رویم، دوستانمان را می‌بوسیم، در جلسات مربوط به دموکراسی می‌نشینیم
در حالی که، مسئله اصلاً این نیست! چیزی در درون ما مدام
می‌سوزد و می‌پوسد
پی‌ها، مویرگ‌ها، سرخرگ‌ها پاره می‌شوند، خونریزی ادامه دارد
خندق دارد درشت تر از تن ما می‌شود. ما خود همان خندق دهان بازکرده هستیم
و آنوقت، یکی‌مان می‌شود اسماعیل، دیوانه‌ای دوقبضه،
که هم «استالین» را خدا می‌داند، و هم به زنش {هم زنش}، به پسرش،
به برادرش، به دوستانش بدگمان است
و می‌خواهد استالین بیاید و او را از دست همه نجات دهد
...
هوشنگ می‌گوید، چرا چیزی جز تفسیر طبری بخوانم {می‌خوانم}؟
رسیده‌ام وسط جلد دوم، نثر خوبی‌ست {خوبی است}.
دختر هفده ساله‌ی «نون» را مجبور کرده‌اند که راجع به پدرش به «رفقا» گزارش بدهد
وسعت خندق را می بینی؟
«پدرم مرد خوبی است! از مادرم جدا شده. گاهی با  آدم‌های مشکوک قهوه می‌خورد
اگر لازم باشد، به خاطر حزب می‌کشمش!»
...
وسعت خندق را می‌بینی؟
...
و بعضی‌ها معلوم نیست کجا هستند. احمد در یک چاه درون چاه، درون چاه فرو رفته.
می‌گویند غلام سر و سبیلش را تراشیده. تا حال بی گیس و سبیل ندیدمش
و جنگ ادامه دارد. در همه جا.
و دختر «نون» گزارش می‌دهد: «می‌کشمش!» و این است خندق!
ای آشنای من در باغ‌های بنفش و جنون و بوسه
{ای آشنای من در باغ‌های بنفش جنون و بوسه}!
ای اسماعیل! ای چشم‌بند به چشم
...
خندق درشت‌تر از تن تو می‌شود
اسماعیل، ای چهره بر خاک نرم جهان نهاده تا پایان ابدیت!
حقیقت تو چیزی جز این نیست
من نباید حرفی از گل نازک‌تر می‌زدم
{من نباید حرفی از گل نازک‌تر به تو می‌زدم}، ولی حقیقتِ تو چیزی جز این نیست
چشم‌بندت را بردار {برداری} می‌فهمی، چشم‌بندت را بردار!
▨
رضا براهنی
بهمن ۱۳۶۰ تا فروردین ۱۳۶۱ – تهران
از کتاب «شعر بلند اسماعیل»
ـــــــــــــــــ
تذکر: فقط بندهایی از بخش ابتدایی شعر بلند اسماعیل، به انتخاب من تنظیم شده است.
ـــــــــــــــــ
پی‌نوشت: متن شعر منطبق بر خوانش شاعر است و با نسخه‌ی چاپ شده در کتاب، تفاوت‌هایی دارد. شکل مکتوب شعر‌، در داخل آکولاد {} آمده است.

رضا براهنی | معامله‌ی عصر ما (برش هفتم و آخر)

(TAMBOUR INOPINÉ)  "آلبوم "طبل بی هنگام
آهنگ و سه تار: رضا قاسمی 
آواز: سپیده رئیس سادات
 نی و لله وا: جاوید یحییزاده، کمانچه: پویا خوش روش، تنبک: نقیب شنبه زاده
(جهت حمایت از هنرمندان لطفا آلبوم اصلی را خریداری کنید)

 پروانه امشب پر مزن اندر حریم یار من
ترسم صدای پرپرت از خواب بیدارش کند
یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن مست است و هشیارش کند
پیراهنی از برگ گل بهر نگارم دوختم
بس که لطیف است آن بدن ترسم که آزارش کند
ای آفتاب آهسته نِه پا درحریم یار من
ترسم صدای پای تو از خواب بیدارش کند


Parvaneh Emshab (Mode Soushtari)

۱ - تصنیف "مرا عاشقی شیدا تو کردی"

۲ - آواز "رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند"

۳ - تصنیف "هر دمی چون نی‌"

آواز بدون ساز استاد شجریان

▨ نام شعر: لیلی (من آبروی عشقم)
▨ شاعر: نصرت رحمانی
▨ با صدای: نصرت رحمانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
لیلی!
چشمت خراج سلطنت شب را
از شاعران شرق طلب می‌کند
من آبروی حرمت عشقم
هشدار
تا به خاک نریزی
من آبروی عشقم

لیلی!
پر کن پیاله را
آرام‌تر بخوان
آواز فاصله‌های نگاه را
در کوچه‌های فرصت و میعاد!

بگشای بند موی، بیفشان
شب را میان شب
با من بدار حوصله، اما
نه با عتاب!

گفتی:
گل در میان دستت می‌پژمرد
گفتم که:
خواب
در چشم‌های مان به شهادت رسیده است
گفتی که:
خوب ترینی
آری، خوبم
شعرترم
تاج سه ترک عرفانم
درویشم
خاکم

آیینه‌دار رابطه‌ام بنشین
بنشین کنار حادثه بنشین
یاد مرا به حافظه بسپار
اما…، نام مرا
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام

لیلی!
از جای پای تو
بر آستانه‌ی درگاه
بوی فرار می‌آید
آتش مزن به سینه‌ی بستر
با عطر پیکر برهنه‌ی سبزت

بنشین
بانوی بانوان شب و شعر
خانم
لیلی
کلید صبح
در پلک‌های توست

دست مرا بگیر
از چارراه خواب گذر کن
بگذار و بگذریم زین خیل خفتگان!
دست مرا بگیر
تا بسرایم
در دست‌های من بال کبوتری‌ست

لیلی
من آبروی عاشقان جهانم
هشدار تا به خاک نریزی
من پاسدار حرمت دردم
چشمت خراج می‌طلبد
آنک خراج

لیلی
وقتی که پاک می‌کنی خط چشمت را
دیوارهای این شب سنگین را
در هم شکسته وای … که بیداد می‌کنی
وقتی که پاک می‌کنی خط چشمت را
در باغ‌های سبز تنت شب را
آزاد می‌کنی

لیلی!
بی مرز باش
دیوار را ویران کن
خط را به حال خویش رها کن
بی خط و خال باش
با من بیا همیشه ترین باش
بارید شب
بارش سیل اشک‌ها شکست
خط سیاه دایره‌ی شب را
خط پاک شد
گل در میان دستم پر پر زد و فسرد
در هم دوید خط
ویران شد!

لیلی!
بی مرز عشق‌بازی کن
بی خط و خال باش
با من بیا که خوب ترینم
با من که آبروی عشقم
با من که
شعرم
شعرم
شعرم
وای…. در من وضو بگیر
سجاده‌ام‌، بایست کنارم
رو کن به من که قبله‌ی عشاقم

آنگه نماز را
با بوسه‌ای بلند
قامت ببند

لیلی!
با من بودن خوب است
من می‌سرایمت
▨
نصرت رحمانی

نصرت رحمانی | لیلی (من آبروی عشقم)

من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم...
شعر: سعدی
آواز: محمدرضا شجریان
تار: حسین علیزاده
دستگاه: کرد بیات

یاد رضوی سروستانی | محمدرضا شجریان و حسین علیزاده

برای پنجشنبه تو در تهران
(Ahmadreza Ahmadi,Jacob ,Amir Collage)
صورت من كو؟
احمدرضا احمدی‌






اتاق فرسوده است 
آینده کدر شد 
صورت من کو ؟
من با این صورت 
عاشق شدم 
امتحان دادم 
قبول شدم 
ساز شنیدم 
دشنام دادم 
دشنام شنیدم 
گرسنه شدم 
باران خوردم 
سیر شدم 
رنگ شناختم 
رنگ باختم 
سفید شدم 
خوابیدم
بیدارشدم 
مادرم را صدا کردم 
تو را صدا کردم 
جواب دادم 
خواب رفتم 
عینک زدم 
سفر رفتم 
غم داشتم 
ماندم 
آمدم 
در اینه نگاه کردم 
سفر رفتم 
گلدان را آب دادم
ماهی را نان دادم 
می دانستم صورت من 
صورت توست 
سه دقیقه مانده به ساعت چهار 
آینه کدر شد 
هراس ندارم 
آهسته در باز شد 
زنی در آستانه ی در نشست 
آینه کدورت داشت 
به صورتم نگاه کرد
می خواست خودش را 
در آینه ببیند 
مرا باور کرد 
مرا صدا کرد 
می خواستم از دور کسی مرا ببیند 
تا برای دیگران بگوید 
تا کدر شدن آینه 
من لبخند داشتم 
زن ساکت زن صبور 
با سکوت ابریشمی
از طلوع صبح از فنجان قهوه 
برمیخاست 
آماده بودم 
در صبح 
برای ریختن باران 
در لیوان گریه کنم
از شما هراس ندارم 
که به من تو بگویید 
فقط صورتم را به دیگران بگویید 
که لبخند داشت 
لبم سفیدی بود 
باغ ندارم 
خانه ندارم 
رویا ندارم 
خواب دارم 
عشق دارم 
نان دارم 
اطلسی دارم 
حافظه دارم 
خستگی دارم
سردی دارم
گرمی دارم 
مادر دارم 
قلب دارم 
دوست دارم

برای پنجشنبه‌ی تو در تهران-[صورت من کو ؟]

آوازی از اسماعیل ادیب خوانساری در دستگاه شور، به همراهی پیانوی مرتضی محجوبی و ویولن رضا محجوبی، در تاریخ نهم دی‌ماه ۱۳۲۸ خورشیدی در منزل امیری فیروزکوهی ضبط شده است.
-
Vocal: Esmaeil Adib Khansari
Piano: Morteza Mahjoubi
Violin: Reza Mahjoubi
Record: 1950s

چشم تر | آواز شور ادیب با ویولن رضا و پیانوی مرتضی‌خان

دور شدی

Album: In the shade of the wind (در سایه باد)
Artist: Masood Shoari


Masood Shoari - Ashin (آشین - سه تار تلفیقی)

شعر، موسیقی، و تنظیم:  اردلان پایوار ( @ardalanpayvar )
—————————————
آواز،  پیانو،  و طراحی درامز:  اردلان پایوار
ویولنسل: میشا خَلیکولُف
—————————————
Ardalan Payvar @ardalanpayvar (Music, Lyrics, Arrangement)
—————————————
Musicians:
Ardalan Payvar @ardalanpayvar (Vocals, Piano, Brushes, and Drum Programming)
Misha Khalikulov (Cellos)
—————————————
Mixed by Ardalan Payvar
Mastered by uciano Vassão at Musiversal

Ham Maseer (path-mates)

Boghz e Nimeh Shab

Boghz e Nimeh Shab  |  بغض نیمه شب

سحر به بوی نسیمت به مژده جان
 سپرم

Zendeh Bash - شعر از هوشنگ ابتهاج -زنده باش

Yazdan_r