راز و نیاز

شور انگیز : حسین علیزاده
تمبک : محسن کثیرالسفر
آواز : راحله برزگری - رها

آهنگ : حسین علیزاده
اشعار : محمد رضا شفیعی
کدکنی و سلمان ساوجی


شعر شفیعی کدکنی، سوگواران خموش
سلمان ساوجی

سوگواران خموش
سوگواران تو امروز خموشند همه
که دهانهای وقاحت به خروشند همه
گر خموشانه به سوگ تو نشستند رواست
زان که وحشت زده ی حشر وحوشند همه
آه ازین قوم ریایی که درین شهر دو روی
زورها شحنه و شب باده فروشند همه
باغ را این تب روحی به کجا برد که باز
قمریان از همه سو خانه به دوشند همه
ای هران قطره ز آفاق هران ابر ببار
بیشه و باغ به آواز تو گوشند همه
گر چه شد میکده ها بسته و یاران امروز
مهر بر لب زده وز نعره خموشند همه
به وفای تو که رندان بلاکش فردا
جز به یاد تو و نام تو ننوشند همه
ـــ
جان من می‌رقصد از شادی، مگر یار آمدست
می‌جهد چشمم همانا وقت دیدار آمد ست
جان بیمارم به استقبال آمد، تا به لب
قوتی از نو مگر، در جان بیمار آمد ست
می‌رود اشکم که بوسد، خاک راهش را به چشم
بر لبم، جان نیز پنداری بدین کار آمد ست
زان دهان می‌خواهد از بهر امان، انگشتری
جان زار من که زیر لب، به زنهار آمد ست
تا بدیدم روی خوبت را، ندیدم روز نیک
از فراقت روز برمن، چون شب تار آمد ست
بی‌تو گرمی خورده‌ام، در سینه‌ام خون بسته است
بی تو گر گل چیده‌ام، در دیده‌ام خار آمد ست
گر نسیمی زان طرف، بر من گذاری کرده ست
همچو چنگ از هر رگم، صد ناله زار آمد ست
روز بر چشمم، سیه گردیده است از غم، چو شب
در خیالم، آن زمان کان زلف رخسار، آمد ست
گر بلا بسیار شد، سلمان برو، مردانه باش
بر سر مردان، بلای عشق بسیار آمدست

حسین علیزاده و راحله برزگری

درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز


https://facebook.com/Khosousi
https://plus.google.com/+KhosousiM
http://khosousi.com

درآ که در دل خسته توان درآید باز - اجرای خصوصی شجریان و یاحقی

Ali Ghamsari on Tar - Maktabe Tabriz

▨ نام شعر: نمی‌دانم کیم
▨ شاعر: مشفق کاشانی
▨ با صدای: مشفق کاشانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چون حبابی خانه بر دوشم، نمی‌دانم کیم
خالی از دریاست آغوشم، نمی‌دانم کی‌ام

دود ِشمع ِکُشته‌ام، در انجمن پیچیده‌ام
در عزای خود سیه‌پوشم نمی‌دانم کیم

تا پیام از گوهر ِخود گیرم از گرداب وحی
پای تا سر چون صدف گوشم نمی‌دانم کیم

سایبان ِسایه‌ی کمرنگ خود گم کرده‌ام
یاد ِاز خاطر فراموشم، نمی‌دانم کیم

مرغ ِآتش‌بال ِ پر افشانده بر خاکسرتم
خشم ِآتشگاه ِخاموشم، نمی‌دانم کیم

داغ هرجا گُل کند باغِ شقایق می‌شود
بر سَر ِهر داغ می‌جوشم، نمی‌دانم کیم

سر به صحرا می‌گذارم تا شهیدستان ِ دوست
نای ِ چوپان، بانگ ِچاووشم،، نمی‌دانم کیم

زان می ِباقی که ساقی ریخت در پیمانه‌ام
طاقت از دل شد، ز سر هوشم، نمی‌دانم کیم

گاه تبریزم کند افسون به شعر ِشهریار
گاه با افسانه در یوشم، نمی‌دانم کیم

رازی از عین القضاتم، رمزی از شکوی الغریب
خانی از خون ِ سیاووشم، نمی‌دانم کیم
▨
عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی 
متخلص به مشفق

مشفق کاشانی | نمی‌دانم کیم

اگر زِ کوی تو بویی به من رساند باد 
به مژده جانِ جهان را به باد خواهم داد

اگر چه گرد برانگیختی ز هستی من 
غباری از من خاکی به دامنت مرساد
... 
تو تا به روی من ای نور دیده در بستی 
دگر جهان در شادی بروی من نگشاد

خیال روی توام دیده می­کند پُر خون 
هوای زلف توام عمر می­دهد بر باد

نه در برابر چشمی نه غایب از نظری 
نه یاد می­‌کنی از من، نه می‌روی از یاد

به جای طعنه اگر تیغ می­‌زند دشمن 
زِ دوست دست نداریم، هر چه بادا باد

زِ دست عشق تو جان را نمی‌­برد حافظ
که جان زِ محنت شیرین نمی­‌برد فرهاد

تصنیف غبار - نیما نیک نژاد  و وصال علوی غزل حافظ

محمد رضا شجریان- گروه شهناز- ساز و آواز

(Ghamarolmolook Vaziri,Olafur, Amir Mashup)
اگر تو فارغی از حال دوستان یارا
فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را
تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

قمرالملوک وزیری‌زاده (۱۲۸۴ تاکستان یا کاشان- ۱۴ مرداد ۱۳۳۸ تهران) خواننده آوازهای سنتی ایرانی بود که در دورهٔ خود بسیار شهرت یافت. وی نخستین زن خواننده ایرانی بود که صدایش ضبط شد و نخستین زنی بود که در ایران بدون حجاب روی صحنه رفت. مهم‌ترین عامل موفقیت شتابنده او نیاز زمانه به نو شدن و دگرگونی بود. وی در نوع‌دوستی و بخشش زیاده روی داشت
اگر تو فارغی از حال دوستان یارا
فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را
تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

! فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را

Shahram Nazeri - Lai Lai

کلام: حافظ | آهنگساز: عطا جنگوک | آلبوم: چشم به راه

www.facebook.com/delnavazan.playlist

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد
که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی
که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم

ساقی | شهرام ناظری

آفرینه ی توست این جهان
رودخانه ها و پرندگان تسلیم شده در نور صبح
و نان تازه و آبشارهای کوچک 
که در کف خود حمل می کنیم 
و به هم می بخشیم.

آفرینه ی توست این جهان.

دریاهای کندوست
در دو چکه عسل،
رودخانه ی دریا
در چهره ی کودکی.

توفان هایی که دقیقه یی مات مانده اند
و دو ساقه علف
که از بن سنگ ها سرکشیدند
تا دست تو را ببینند.

کوهستان های آفتاب زده
زانو می زنند
که جرعه ی آبی بنوشند
در پیاله ی دست های تو،
و درختان خشکیده
پنکه های طلایند
که خنک می کنند 
آشمان ترک خورده را.

دنیایی دیگر است
آنچه تو آفریدی.

و عصرهای زمستانی
که کوچه های دهکده خالی می شوند
و گوسفندان و پرندگان
به آفتاب رنگپریده نگاه می کنند و دعا می خوانند
مردان گُر گرفته دهل می کوبند
در میدانچه ی عکس های تو
و کودکان و زنان می رقصند، ...

دنیائی کوچک است
آنچه تو آفریدی
در جرقه ی دست های خویش.

شمس - 5 فروردین 1380 - باغبان جهنم

آفرینه توست این جهان - شمس لنگرودی

zahra.sajed