حال و روز همه ما . واقعیت محض . تلخ بود و عالی

در سال ۱۹۶۵ میلادی برابر با ۱۳۴۴ خورشیدی، خطوط کشتیرانی ایتالیا دو کشتی سفید، مدرن و بزرگ به نام‌های رافائل و میکل آنژ رو برای سفر مابین نیویورک آمریکا و جنوای ایتالیا به آب انداختند. 

 اما در سال ۱۹۷۶ میلادی برابر با ۱۳۵۵ خورشیدی این دو کشتی به خاطر بدهی آن زمان ایتالیا به ایران خریداری و راهی بنادر جنوبی ایران شدند و رافائل در بوشهر و میکل‌آنژ در بندر عباس پهلو گرفتند. در این شماره از پادکست رادیونیست ماجرای این دو مهاجر ایتالیایی و سرنوشتشان در ایران را می‌شنوید.



حامی مالی این اپیزود: آژانس تبلیغاتی اوژن


مالک و صاحب امتیاز: مجموعه‌ی زیبان

مسئولیت پادکست: رامیار منوچهرزاده

نویسندگی، کارگردانی و پژوهش: نگین فیروزی

دستیار پژوهش: گل آذین فیروزی، امیربهادر بیات

گویندگان: نگین فیروزی، محسن عباسی

تدوین صدا: فرزانه رضایی

ساخت و تنظیم موسیقی: محمد برزیده و آیدین انزابی­ پور

طراحی و ساخت هویت­ بصری: استودیو ملی

ساخت موشن: عاطفه خدابخش

گرافیک: نرگس فداکار

انتشار و پشتیبانی فضای مجازی: حسین دیده بان و محمد حدادی

اپیزود بیست و یکم: کشتی رافائل

خلاقیت - نشست اول: یوکیو میشیما

رمان و سینما - نشست اول: زوربای یونانی اثر نیکوس کازانتزاکیس

نگاهی به زندگی ابراهیم منصفی

ابراهیم منصفی ، شاعر ، خنیاگر ، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند.ابراهیم به قول خود زاده ی عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند.

ابراهیم منصفی دوران تحصیل خود را در بندرعباس گذراند و پس از طی کردن مقطع ابتدایی وارد دوره ی متوسطه شد. هم زمان با همین روزها و تحصیل او در دبیرستان بود که نخستین جرقه های او برای دل سپردن به هنر و ادبیات نیز آغاز شد. او که الفتش با صدا و خواندن را با حضور در تعزیه خوانی های ماه محرم تجربه کرده بود در این روزها جذب گروه های تئاتر دانش آموزی شد و از سویی دیگر عشق سرودن نیز او را آرام نمی گذاشت تا آنجا که عطش سیری ناپذیر او از شعر و ادبیات بسیار زود او را برای چاپ اولین مجموعه شعرش ترغیب کرد. مجموعه ای که او با کمک تعدادی از دوستانش با نام مروارید ساحل در شمارگان اندک به چاپ رساند و بعدها از “تعجیل در چاپ این مجموعه اظهار پشیمانی کرد.”[۱] از سال ۱۳۴۷ بود که مجلات معتبری مانند خوشه و فردوسی نسبت به درج شعرهای آزاد او اقدام کردند.

حضور در سه فیلم کوتاه سینمای آزاد آن سال ها به کارگردانی حسن بنی هاشمی به عنوان بازیگر و دریافت جایزه ی اول سینمای آزاد برای فیلم نهنگ که نویسنده ی آن نیز خود منصفی بود اشتهار دوچندان او را فراهم کرد. منصفی که در واقع از هنرمندان جامع الاطراف هرمزگان است ، همچنان که در عرصه ی بازیگری موفقیت های چشمگیری را به دست می آورد در زمینه سرودن و موسیقی نیز پرتوان به کار خود ادامه می داد. او که با موسیقی ملت های مختلف آشنایی داشت و در این زمینه مطالعات ارزشمندی را انجام داده بود با علاقه ای که به موسیقی فلامینگوی اسپانیا و موسیقی هند از خود نشان داد توانست آثار در خور تحسینی را خلق کند. منصفی در عرصه ی سرودن ترانه های بومی با اقبال به سمت ترانه هایی که رنگ و بوی اجتماعی داشت در این حوزه تحول اساسی را به وجود آورد ، اجرای ساده و بی شیله پیله ی او با آکورد گیتار هنوز مخاطبان فراوانی دارد و نگاههای بسیاری را به خود جلب کرده است.

در هرمزگان منصفی را با عنوان نیمای هرمزگان می شناسند. به واقع منصفی و چند تن از هم دوره های خود جزء اولین نفراتی بودند که به سرودن شعر نو نیمایی و آزاد در این منطقه ی جنوبی روی آوردند و زمینه ی ادامه ی این جریان ادبی را در این خطه فراهم کردند. او که در شعرهای آزاد خود پیرو بلامنازعه احمد شاملوست با تاثیرپذیری از اقلیم و جغرافیای بومی منطقه گاهی به شعر خود تمایزی قابل تشخیص داده است.

منصفی زندگی سراسر پرفراز و نشیب داشته و بی گمان همین مساله در شعر او نیز تاثیر عمیقی به جای گذاشته است. او که در دوره ای از عمر خود به شغل معلمی مشغول بوده است به واسطه ی فراز و فرودهایی که در مسیر زندگی اش قرار گرفت این شغل را از دست داد و دهه ی پایانی عمر خود را با مصائب و دشواری های فراوانی گذراند. درخشان ترین دوره برای خلق آثار قابل تامل منصفی مربوط به دهه ی چهل می شود که وی پس از آن دیگر نتوانست آن شعرهای درخشان را تکرار کند.

او سه بار ازدواج کرد که حاصل دو ازدواج او جدایی زودهنگام بود و در ازدواج سوم صاحب سه دختر و یک پسر به نام بنیامین شد که مرگ بنیامین کوچک در پنج سالگی او را دچار اندوه و مصیبت بی پایانی کرد.

منصفی در شب اول تیرماه ۱۳۷۶ در سن پنجاه و دو سالگی با مرگی خودخواسته به زندگی اش پایان داد.

Ebrahim Monsefi-Yarom-neta-1

download: https://t.me/arminebrahimi1

بر اساس داستان واقعی 
پولا که ته کشید ، قبضا که سر رسید
تاثیر معکوسِ ، سرخوشی که پرید
فهمیدم که هیچچی ، قدِ سگدو زدن
نماد پوچی نیس ، واسه امثالِ من
توی لاکِ خودم ، از وقتی دِپ شدم
لنگر رها کردم ، کم کم تِلپ شدم
فهمیدم هیچ کاری ، از هیشکی ساخته نیس
برای دردی که ، چراش شناخته نیس
رسیدم به وضعی ، که می‌گن قرمزه
اعتراضی کردم ، که مثلِ وِزوِزه
زیرِ چن تا خطِ ، فرضی بینِ چیزا
می‌شه گف که جایی ، توو چاهکِ دنیا

من وا دادم خودم ، فشار نیازی نیس
هر چی که می‌بینم ، جُز خاله‌بازی نیس 
از اجبار به تکرار ، کم‌حوصله می‌شم
یکی شاید مثِ ، پی‌یرو خُله می‌شم
می‌فهمم هیچ کاری ، مثِ زنده‌بودن
ژنده زنده‌بودن ، سخت نیس برای من
تَرک که می‌خورم ، از خودم که پُرم
خودمو به دستِ ، هر چی شد می‌سپُرم
تو این سکونی که ، سقوطِ بارزه
می‌رسم به وضعی ، که وضعِ قرمزه
این طرفِ محال ، اون‌سمت نا به جا
می‌شه گف که جایی ، توو چاهکِ دنیا

Based on a True Story
All my money ran out, bills are due now
The reverse effect of lightness has faded out
I found out that nothing signifies this Nothingness
More than this rat race I'm knee deep in
I got in my shell, got all depressed
I let go of the anchor, gave in
I knew that nobody could find the remedy
For this pain, the whys of which is unknown
I got to the situation that they call red
I protested but it was more like a fly buzzing
Under some imagined lines beneath everything
Somewhere deep inside a hole in this miserable world

I let go of things, there's no need to be more pressured
The more I see, the more it looks like we're just playing house
And the older I get, my patience runs out
Maybe I'll be like the Pierrot le Fou
I think nothing's more difficult for me
Than being alive, than being down-and-out
My body cracks, I'm all fed up
I give up and let things run its course
in this silence which would be my last fall
I get to the situation that they call red
Here in this nowhere land, in this land of nothingness
Somewhere deep inside a hole in this miserable world

Based on a True Story - بر اساس داستان واقعی

Download: https://t.me/arminebrahimi1

Lyrics, Music: Armin Ebrahimi
Bass Guitar: Hamed Sayyad
Electric Guitar: Hamid Jamshidi
Clarinet: Siamak Fathinia
Back Vocals: Mojgan Ajami, Sara Sahmani, Nooshin Fahimzade

تحت‌تاثیر مَصرفِ دائم 
تو جمع داشتیم از عشق می‌گفتیم
که بحران دلار پیش اومد 
توی راه مدرنیته بودیم
که عجالتا کار پیش اومد 

با روان‌مون بازی می‌کنن
تا تو این شرایط رَنده بشیم
مشکل ما با چن میلیون حله؟
کجا باید پناهنده بشیم؟ 

گفتم توی خمارِ چشمِ تو
کو انعکاسِ ترس‌های من  
آقازاده‌های لاتِ خوشبخت
دارن انگشت نشونمون می‌دن 

دستی توی انبوهِ موهاتو
دسته‌ای مو ریخته بر گردنی 
گرونی داره ما رُ‌ می‌دره
به صرفه‌س که آلمانی بزنی 

باهاس از ارقام تخیلی
دس به دامن داروخونه‌شم 
جمعِ‌ عُقلا که رام نمی‌دن 
بگم آدیوس و دیوونه‌شم 
***
نصف شب بود و توی همهمه 
رفتی بالکن که هوا بخوری 
از این احمق‌تر نمی‌شن دیگه
می‌گی تا هر دفعه جا بخوری 

از صُب حرفِ مُف شنیدیم تا شب
این تفاهم نیس که تسامُحه 
ستاره‌هاشون مُشتی قلدرن  
سلیقه‌ی موسیقی‌شون گُهه 

جوک‌ساختن از خبرهای ناجور 
میمون‌بازی در جهانِ سوم 
راهم بده به حریم امنت
تا حد ممکن دور از این مردُم 
 
آخرای مهمونی بود از رقص
کفشای رو فرش و پا درد به جا 
ما نسلی هستیم که رفتیم پایین
گرچه گفتیم نوش تا بریم بالا 

تنها قانونی که رعایت کردن
این بود که وقتی می‌خرن بخر  
داشتیم با هم از عشق می‌گفتیم
که گفتن دلار رفت بالاتر 

ـــ

Under the Influence of Drugs

We were talking about love,
that the dollar crisis came up
We were on our way to modernity,
Unfortunetly we got held up

They toyed with our lives,
Just so we'd get shredded to pieces
Can we make it there with a few million tomans?
Where should we seek asylum?

I said, "where's the reflection of my fears, 
In the haze of your sleepy eyes?"
Punk rich kids going out
Showin' the finger to all of us

Running fingers through your hair,
Some strings are laying on the neck
The high cost of living is tearing us apart, 
You'd be better off gettin' a german haircut

I had to seek help from the drugstores, 
Because of these unbelivable prices
I have no place among the intelligent ones, 
Better to say adios and go crazy once

It was midnight and you went to get some air
Through all that noise
They don't get dumber than this, 
Still you'd get surprised anyway

We listened to nonsense all day long, 
This isn't an agreement, it's tolerance, that's all
Their superstars are a bunch of bullies
Their taste in music is shit

They made jokes about unpleasant news 
Monkeys in an underdeveloped country
Let me in, to your safe haven, 
Further away from these people

It was at the end of the party, 
Shoes on the floor and feet that hurt
We were the generation that stumbled down
Though we kept on saying "drink and smoke till you get high"

The only law they abided was that
They must buy when they are told to buy
We were talking about love 
That they said the value of dollar has gone up

Under the Influence of Drugs - تحت تاثیر مصرف دائم

Lyrics, Music, Acoustic Guitar: Armin Ebrahimi
Bass Guitar: Hamed Sayyad

 تهران ۸۸
آخرای شبی سرده ولی
سینه‌ی تو کوره‌ی کشتیه
دستات نه دستش که تو جیبته
بگو این چه جور سرگذشتیه 

توو عکسی که ازش برات مونده
می‌فهمی کجا اشتباه رفتی 
تو ترسویی و پوسیده روحت
ولی به تختخواب ماه رفتی 

حالا تو این میدون می‌چرخی و
هر صورتی رُ اون می‌بینی
ابری توو آسمون نیست و اما
تو دنیا رُ بارون می‌بینی   

خیابونا همه خلوط شدن
اما تو جایی نمی‌خوای بری 
با اینکه اینجا شهرته اما
چشمات داد می‌زنن مسافری 

با دهانی که آه می‌کشی
یه روز می‌تونستی که بخونی
یه روز می‌تونستی که ببوسی
اونو که هیچیشو نمی‌دونی   

داری دنبال یه نفر می‌ری
اما اون کوچه رُ یادت میاد
آخرای شبی سرده و باز
یه چیزی در تو اتفاق افتاد

Tehran 09
Late at night and it's damn cold but
Your heart is like the ship's boiler
You're not holding hands with her, you got your hands in your pockets
Tell me, what kind of fate is this?

In a photo that's left of her,
you understand where you went wrong
You're a coward and you're soul has rotten,
but you slept on the moon's bed

Now you're walking around in this square,
and see her in everybody's face
There's no cloud in the sky,
but you see the whole world raining

The streets are all empty,
but you're not going anywhere
This is your hometown still your eyes scream that you're a stranger

With a mouth that only sighs now,
you could sing back in the day
You could kiss before,
kiss the one you didn't know anything about

You're still looking for someone,
but you remember that place and that street
Late at night and it's damn cold,
but something happened inside you

Armin Ebrahimi

Tehran 09 - تهران ۸۸

Rafighe Khaste - رفیق خسته

داستان کوتاهِ عبرت آموز
صبح زوده نگاهش می‌کنی
موهاش که روی صورتش پخشن 
حس می‌کنی این کار اشتباهه،
اشتباها اغلب لذت‌بخشن 

فک می‌کردی که می‌شناسیش اما، 
می‌گه عشقت پیش پا افتاده‌س 
هر کاری توو این رابطه کردی،
به نظرش سوءاستفاده‌س  

از رویاهاش برات گفته اما،
باورشون نداره، این پیداست  
یه مدتی فقط باهات خوشه، 
بعدش بذار بره هر جا که خواست 

بهونه‌هاشو گوش کن و نگو،
می‌دونی که واقعیت این نیست 
تا هر جایی می‌خواد باهاش برو،
هر جایی که دیگه نخواست بایست 

صبح زوده نگاهش می‌کنی،
می‌دونی که باید بره، بذار!
حجاب اون که دوس داری نشو، 
خودتو از سر راهش بردار 

از این لحظه باهاش لذت ببر،
طمع نکن که دائمی بشه 
دعا کن و توو تاریکی بشین،
این کل ِ مفهوم ِ نیایشه

تو یه فرعی توو زندگیش بودی
یه صورت که گم می‌شه توی دود 
دعا کردی اما بارون نشد 
این داستان تو بود هر چی که بود

Based on a True Story - بر اساس داستان واقعی

Armin Ebrahimi

Recent comments

Saa'di_Hpr

Related tracks