หลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมทโช

ซีดี ๙๐ พระธรรมเทศนา หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช

จริงๆ แล้ว เราเรียนในสิ่งที่พอดีกับเรา 
ไม่ต้องเรียนเยอะหรอก 
เรียนเยอะๆ แล้วท่องๆ เอาไว้สอบ
แล้วก็สอบเสร็จแล้วก็ลืม 
เรียนจริงๆ ย่อลงมาก็คือกายกับใจเรานี้ 
ดูกาย ถ้ากายไม่ใช่เรา ใจไม่ใช่เรา 
มันก็ไม่มีเราที่ไหนอีกแล้ว 
เฝ้ารู้เฝ้าดูลงไปเรื่อยๆ 
ปัญญามันเกิดมันก็ล้างความเห็นผิดได้ 



--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
14 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640214 ซีดีแผ่นที่ 89

CD 89

เรียนย่อลงมาที่กายกับใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 14 ก.พ. 2564 (640214)

ไม่มีใครสั่งจิตให้เกิดปัญญาได้ 
ไม่มีใครสั่งจิตให้มีสติได้ 
ไม่มีใครสั่งจิตให้ดีได้ 
ไม่มีใครสั่งจิตให้บรรลุมรรคผลได้ 
เพราะจิตทั้งหมดนั้นเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้ 
จิตเป็นธรรมชาติที่บังคับไม่ได้แต่ฝึกได้ 
ฝึกด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญา 
การเจริญปัญญาก็คือ มีจิตตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ดู 
มีสติระลึกรู้กาย ระลึกรู้ใจที่กำลังปรากฏอยู่ 
แล้วก็หมายรู้ความเป็นไตรลักษณ์ของสิ่งที่กำลังปรากฏนั้น 
ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวปัญญามันจะเกิดเอง

ปัญญาคือความรู้ถูก ความเข้าใจถูก 
ถ้าปัญญาชั้นสูง ก็เรียกว่าสัมมาทิฏฐิ อยู่ในโลกุตตระ 
ปัญญาในโลกุตตระเรียกว่าสัมมาทิฏฐิ 
ปุถุชนไม่มีสัมมาทิฏฐิ ปุถุชนมีแต่ว่าเรียนเอาไว้ 
ท่องเอาไว้ จำเอาไว้ ลึกๆ ก็ยังเป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่ 
เป็นพระอริยบุคคลขึ้นมา ถึงจะได้มีสัมมาทิฏฐิ 
สัมมาทิฏฐิเกิดในมรรค ไม่ได้เกิดข้างนอก 
ฉะนั้นถ้าได้เป็นพระโสดาบันขึ้นไป ก็เริ่มมีสัมมาทิฏฐิแล้ว 
มีความรู้ถูก มีความเข้าใจถูก 
ภาวนาไปจนถึงสุดขีดเลย 
เราจะรู้เลยว่าที่เราภาวนามาแทบเป็นแทบตาย ก็เพื่อจะได้มีสัมมาทิฏฐิ 
ไม่ได้มีอะไร ไม่ได้อะไรมานอกจากสัมมาทิฏฐิ 
ไม่ได้เสียอะไรไปนอกจากมิจฉาทิฏฐิ 
เราได้ความรู้ถูกได้ความเข้าใจถูกมาจากการปฏิบัติ 
แล้วผลที่ตามมาก็คือการปล่อยวาง 
ปล่อยวางความยึดถือในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
20 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640220 ซีดีแผ่นที่ 89

จิตเป็นธรรมชาติที่บังคับไม่ได้แต่ฝึกได้ :: หลวงพ่อปราโมทย์ 20 ก.พ. 2564 (640220)

คนในโลกนี้เต็มไปด้วยความเห็นผิด 
เห็นของไม่ใช่ตัวเราว่าเป็นตัวเรา 
แล้วก็อยากได้ของซึ่งมันไม่เที่ยงให้มันเที่ยง 
อยากให้ของที่มันเป็นทุกข์หมดไปสิ้นไป ให้มีแต่ความสุข 
ปฏิเสธความจริงคือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา 
ยังปฏิเสธอยู่เพราะว่ายังไม่เข้าใจธรรมะ 

เพราะฉะนั้นต้องเรียน 
พาจิตมาเรียนรู้ความจริงของรูปธรรม ของนามธรรมทั้งหลายทั้งปวง ดูแล้วดูอีก 
บางคนเคยอบรมปัญญามาแต่ชาติก่อนๆ 
ชาตินี้พอมีสติขึ้นมา รู้สภาวะที่กำลังปรากฏ 
มีจิตตั้งมั่นขึ้นมา ปัญญามันก็เกิดอย่างรวดเร็ว 
ในที่สุดโลกุตระปัญญามันเกิด 
มันเห็นเลย สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นก็ดับ 
ฉะนั้นจริงๆ แล้ว ไม่มีอะไรที่เป็นตัวตนเลย 
ขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวตน 
ไม่มีตัวเราในขันธ์ 5 
ขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวเรา 
ไม่มีตัวเรานอกเหนือจากขันธ์ 5 อีก 
ไม่มีตัวเราที่ไหนเลย 
มันจะเห็นแจ่มแจ้งอยู่อย่างนี้ 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
21 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640221 ซีดีแผ่นที่ 89

คนในโลกเต็มไปด้วยความเห็นผิด :: หลวงพ่อปราโมทย์ 21 ก.พ. 2564 (640221)

ตรงที่จิตมันตั้งมั่นขึ้นมาแล้ว มันเป็นจิตผู้รู้ขึ้นมา 
จิตดวงนี้ล่ะที่เรียกว่าจิตประภัสสร 
ตัวรู้มันประภัสสร มันผ่องใส 
เพราะตอนนั้นไม่มีกิเลสจรมา มีแต่กุศลจรมา 
คือเรามีสติอยู่ มันเป็นกุศล กิเลสมันไม่มา สติมันมา 
เราฝึกอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ทุกวันๆ นานๆ 
บางคนฝึกไม่นาน บางคนต้องฝึกนาน 
แล้วแต่บุญวาสนา บารมี ของเก่าเราเคยสร้างมาแค่ไหน 
อย่างการที่เคยมีบุญมาก่อน ก็ถือว่าช่วยเราให้เราภาวนาง่าย 
ถ้าเราไม่ได้มีบุญมาก่อนเราก็ภาวนายาก 
บุญในอดีตมันยังไม่พอ ถ้าพอคงบรรลุมรรคผลไปแล้ว 
เราก็ต้องมาสร้างกุศลให้มากขึ้นๆ 

รักษาศีล ฝึกสมาธิ ฝึกจิตให้ประภัสสรผ่องใส
เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ไม่หลงตามกิเลสไป 
แล้วก็มาฝึกจิตให้ผ่องแผ้วด้วยการเจริญปัญญา 
จิตผ่องแผ้วได้ด้วยการเจริญปัญญา 
จิตจะเจริญปัญญาได้ 
จิตต้องประภัสสรต้องเป็นผู้รู้ก่อน มันถึงจะเจริญปัญญาได้


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
26 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640226 ซีดีแผ่นที่ 89

วันมาฆบูชา

ฝึกจิตที่ผ่องใสให้ผ่องแผ้ว :: หลวงพ่อปราโมทย์ 26 ก.พ. 2564 (640226)

การปฏิบัติธรรมมันมีเหตุมีผล มีขั้นตอนเป็นลำดับ 
อยู่ๆ ก็จะปล่อยวางจิตอะไรอย่างนี้มันทำไม่ได้หรอก 
มีโยมมาถามหลวงพ่อว่า ภาวนาต้องปล่อยวางจิตใช่ไหม
ใช่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เบื้องต้นเรายังไม่ต้องพูดเรื่องปล่อยวางจิตหรอก 
ล้างความเห็นผิดก่อน ว่าตัวเรามีอยู่หรือไม่มีอยู่ 
เราเห็นผิดว่าตัวเรามีอยู่ ร่างกายนี้เป็นตัวเรา 
เวลาสุขทุกข์ ก็เราสุข เราทุกข์ 
เราจำได้ เราดี เราชั่ว 
เราโลภ เราโกรธ เราหลง 
เราดู เราฟัง เราได้กลิ่น เราได้รส เราสัมผัสทางกาย เราคิด 
มันมีเราอยู่ทุกหนทุกแห่ง 

ฉะนั้นเบื้องต้นยังไม่ต้องไปทำลายจิต 
ต้องมีจิตก่อน มีจิตที่เป็นผู้รู้ผู้ดูก่อน 
การทำลายผู้รู้ ทำลายจิต มันขั้นสุดท้ายของการปฏิบัติ 
ขั้นต้นๆ ถือศีล 5 ไว้ ต้องถือศีล 5 ให้ได้ก่อน 
แล้วก็ฝึกพัฒนาเครื่องมือที่จะใช้ในการปฏิบัติ 
พัฒนาสติ พัฒนาสมาธิขึ้นมา แต่ละอย่างๆ ไม่ใช่พัฒนาง่ายๆ 
อย่างสตินี่ พวกเราเคยชินกับการขาดสติ 
จะพัฒนาจนสติอัตโนมัติเกิด ไม่ใช่เรื่องง่าย 
ต้องฝึกกันหนักหนาสาหัส 
ต้องฝึกเจริญสติปัฏฐาน 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
27 กุมภาพันธ์ 2564 ไฟล์ 640227 ซีดีแผ่นที่ 89

เห็นจิตเป็นทุกข์จึงปล่อยวางจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ 27 ก.พ. 2564 (640227)

การปฏิบัติรู้ที่จิต เริ่มต้นที่จิต รู้ที่จิต แล้วก็จบลงที่จิต 
จิตจะไปรู้กายก็ได้ เวทนาก็ได้ สังขารก็ได้ แต่มีจิตเป็นผู้รู้อยู่ 
แล้วพอจิตมันไปรู้กาย รู้เวทนา รู้สังขาร 
เกิดปฏิกิริยา เกิดยินดียินร้าย ให้เรารู้ทัน 
รู้ไปจิตก็เป็นกลาง มีสติรู้ไป เป็นกลางด้วยสติไป 
รู้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ในที่สุดก็เป็นกลางด้วยปัญญา 
พอเป็นกลางด้วยปัญญาแล้วจิตก็รวมลงที่จิต 
อันนี้อัปปนาสมาธิเกิด จิตรวมลงที่จิต 
แล้วจิตก็พิจารณาจิต เห็นสภาวะภายในทำงานขึ้น 2 - 3 ขณะ 
แล้วจิตก็วางจิต พอจิตวางจิต จิตก็เข้าถึงธรรม 

เพราะฉะนั้นการปฏิบัติทิ้งเรื่องจิตไม่ได้หรอก 
เริ่มจากจิต มีจิตเป็นผู้รู้ เอาจิตที่เป็นผู้รู้ไปเจริญปัญญา 
เจริญปัญญามากเข้า จิตก็รวมลงที่จิตอีก เข้าอัปปนาสมาธิ 
เข้าของมันเอง เพราะมันไม่มีความยินดียินร้ายแล้ว 
แล้วมันก็มาตัดกิเลสที่จิต ที่มรรคจิต 
สัมผัสพระนิพพานด้วยจิต เรียกว่าผลจิต 
เรื่องของจิตทั้งนั้น 
ฉะนั้นจะชอบเรื่องจิตหรือไม่ชอบเรื่องจิต ก็ทิ้งเรื่องจิตไม่ได้ 
ครูบาอาจารย์ผู้ใหญ่ อย่างหลวงปู่มั่น ท่านถึงบอก 
“ได้จิตก็ได้ธรรม ไม่ได้จิตก็ไม่ได้ธรรม” 
ได้จิตก็จะได้ธรรมะ ไม่ได้จิตก็ไม่ได้ธรรมะหรอก 
ฉะนั้นจิตนั้นมันเป็นกุญแจของการปฏิบัติ 


--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม 
13 มิถุนายน 2564 ไฟล์ 640613 ซีดีแผ่นที่ 90

CD 90

จิตเป็นกุญแจของการปฏิบัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 มิ.ย. 2564

“จริงๆ สิ่งที่เราต้องการในชีวิตเรา
คือปัจจัย 4 ทางร่างกาย ปัจจัย 4 ทางจิตใจ 
ที่หลวงพ่อว่าสิ่งที่จะเป็นปัจจัย 4 ของจิตใจ
ก็คือมีทำทานทำบุญไป มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา 
นั่นล่ะเป็นปัจจัยที่ให้จิตใจของเราสดชื่นแข็งแรง 
เหมือนปัจจัย 4 ทำให้ร่างกายของเราสดชื่นแข็งแรง 
เราก็ค่อยๆ พัฒนาตัวเองไป 
รักษาศีล เจริญสติ เจริญปัญญาไป ชีวิตก็จะดีขึ้นๆ 
ร่างกายนี้ตายแล้วก็ตายเลย แต่จิตนี้ตายแล้วเกิดต่อ 
เพราะฉะนั้นให้ความสำคัญกับการพัฒนาจิตใจ
ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

ระหว่างให้ร่างกายอยู่รอดกับให้จิตใจอยู่รอด 
เอาจิตใจอยู่รอดไว้ รอดจากกิเลสได้มีความสุขที่สุดเลย 
มีชีวิตอยู่ทางโลกรอดไปวันหนึ่งๆ 
ก็เพื่อรอความทุกข์อันใหม่ที่จะมาถึง 
แต่จิตใจที่มันอยู่รอดไปแล้ว มันมีความสุข มันมีความอิ่ม 
มันมีความเต็มอยู่ในตัวเอง ไม่หิวไม่กระหาย 
ความหิวความกระหายของจิตก็คือตัวตัณหา 
คือมันไม่โง่เสียอย่างเดียว มันก็ไม่หิว"


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 สิงหาคม 2564

ปัจจัย 4 ของจิต :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ส.ค. 2564

อาศัยช่วงของโควิดเราออกไปเที่ยวไม่ได้ 
ถ้าเราชำนาญในการพิจารณาร่างกาย 
เราก็เที่ยวอยู่ในร่างกาย ไม่ให้จิตหนีออกจากกาย 
ถ้าจิตเที่ยวอยู่ในร่างกายนี้ คอยรู้สึกอยู่ในกายนี้ 
กิเลสชั่วหยาบทั้งหลายเกิดไม่ได้ มันมีสติเที่ยวอยู่ในกาย 
แล้วถ้าปัญญามันเกิดมันจะเห็นว่า
กายนี้ว่างเปล่า กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
จิตที่ไปรู้กาย เที่ยวอยู่ในกาย 
สงบ สะอาด สว่าง สบาย 
จิตที่ดีเที่ยวอยู่ในกายนี้มีความสุข 
ฉะนั้นเราพิจารณาเที่ยวอยู่ในกาย มีความสุข 
ดูจิตดูใจ เห็นจิตเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กาย 
เห็นจิตสร้างภพน้อยภพใหญ่ทางใจ เห็นแต่ทุกข์ 
ภาวนาแล้วก็จะรู้แจ้งแทงตลอด 
ความเกิดมีขึ้นครั้งใด ความทุกข์มีขึ้นเมื่อนั้น 
ความเกิดเกิดขึ้นเมื่อใด ความทุกข์เกิดขึ้นเมื่อนั้น 
ก็เกิดดี เกิดเลว หมุนเวียนอยู่ในจิตเรานี่ล่ะ 
เห็นอย่างนี้ต่อไปจิตมันก็รู้ว่า 
ภพทั้งหลายเอาเป็นที่พึ่งที่อาศัยไม่ได้ 
หรืออย่างถ้าเราดูกายมา เราไปเกิดในภพที่มีกาย ก็ยังมีทุกข์อีก มันรู้ 
ฉะนั้นไม่ว่าจะไปเกิดที่ไหน มีกายมีจิตอยู่ก็ยังมีทุกข์อยู่

การภาวนา จะค่อยๆ สะสมสติปัญญา 
เกิดความรู้ถูกความเข้าใจถูกเป็นลำดับๆ 
เราพาจิตเที่ยวอยู่ในกาย 
เราก็จะรู้เลยกายนี้ไม่ใช่ของดี กายนี้มีแต่ตัวทุกข์ 
แต่จิตที่มันเพลินๆ ดูกายเพลินๆ ไป มันสงบ มีความสุขได้ 
เราภาวนาไม่มาหยุดอยู่แค่ความสุข ความสงบของจิต 
เราภาวนาเราสังเกตจิตใจต่อไปอีก 
จิตใจไม่ได้อยู่เฉย จิตใจสร้างภพตลอด 
จิตใจเที่ยวไปทางตา หู จมูก ลิ้น กายตลอด 
ตรงที่จิตมันสร้างภพจิตมันเที่ยวไปทางใจ 
เที่ยวไปในธรรมารมณ์ต่างๆ ก็เป็นภพดีภพชั่วทั้งหลายขึ้นมา 
ฉะนั้นจิตท่องเที่ยวไปก็ทุกข์ 
มีกายอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
มีจิตอยู่เมื่อใดมีทุกข์อยู่เมื่อนั้น 
ภาวนาก็จะเห็นอย่างนี้ 
พอเห็นแล้วมันจะรู้เลยว่า ไม่มีที่ที่จะให้ไปเกิดหรอก


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
7 สิงหาคม 2564

ท่องเที่ยวอยู่ในกายในใจ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 7 ส.ค. 2564

สติปัฏฐานคือมีสติอยู่ในฐานกาย เวทนา จิต ธรรม 
ฐานใดฐานหนึ่ง 
ถ้าเมื่อไรไม่มีสติรู้กาย ไม่มีสติรู้ใจ 
เมื่อนั้นไม่ได้ทำสติปัฏฐาน 
พระพุทธเจ้าบอกสติปัฏฐานเป็นเอกายนมรรค 
เป็นทางสายเอก เป็นทางสายเดียวเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น 
จิตจะเข้าถึงความสิ้นตัณหาได้ต้องทำสติปัฏฐาน 
ไม่มีทางเลือกทางที่สอง 
สติปัฏฐานมี 2 อย่าง 
อันแรกทำให้เกิดสติ อันที่สองทำให้เกิดปัญญา 
จะมีปัญญาได้ต้องมีสัมมาสมาธิ มีสมาธิที่ถูกต้อง 
ในที่สุดจากวิปัสสนาก็จะกระโดดขึ้นไปสู่ปัญญา 
จากวิปัสสนาปัญญาจะกระโดดขึ้นไปสู่โลกุตตรปัญญา 

ฝึกสติปัฏฐานไว้ มีสติรู้กายเนืองๆ รู้จิตใจเนืองๆ 
ต่อไปปัญญาเกิดก็แยกขันธ์ได้ 
วิปัสสนาปัญญาเกิด ก็จะเห็นไตรลักษณ์ของแต่ละขันธ์ 
สุดท้ายโลกุตตรปัญญาเกิด 
ก็ตัดกระแสเข้าไปสู่ธรรมแท้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
8 สิงหาคม 2564

สติปัฏฐานเป็นทางสายเอก :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 8 ส.ค. 2564

อยู่อย่างไรถึงจะเรียกว่าอยู่เป็น 
อยู่แบบเข้าใจโลก เข้าใจชีวิต 
ว่าไม่มีอะไรที่เราได้ทุกสิ่งทุกอย่างหรอก 
โลกนี้ไม่เป็นไปตามใจปรารถนา 
อย่างเราอยากให้โควิดหมดไป ยังไม่ถึงเวลามันก็ไม่หมด 
ก็อยู่ไปอย่างระมัดระวัง มีสติรักษาจิตใจไม่บ้าเสียก่อน 
รักษาร่างกายให้ดีที่สุด เรียกอยู่เป็น 

พอเวลาจะตายก็ตายเป็น 
มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา ดูไปเรื่อยๆ 
เห็นสติรู้ร่างกายมันทรมาน จิตมันตั้งมั่นเป็นคนรู้ 
ดูลงไปร่างกายที่เจ็บปวดนั้นไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
มันเป็นสมบัติของโลกที่เรากำลังจะคืนให้โลกแล้ว 
จิตใจก็ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
เราสั่งอะไรมันไม่ได้สักอย่างเลย แต่ทำได้แค่รู้ทันมันไป 
มันยินดีในภาวะอย่างนี้ 
มันยินร้ายในภาวะอย่างนี้ 
ในที่สุดก็รู้ทุกอย่างด้วยความเป็นกลาง 
ถ้าตายไปก็ไปสุคติ


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
14 สิงหาคม 2564

อยู่ให้เป็น ตายให้เป็น :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 14 ส.ค. 2564

พยายามตั้งใจทุกวันๆ 
ทุกวันเราจะต้องสร้างความดีให้ได้อย่างน้อยก็อย่างหนึ่ง 
ตั้งใจไว้เลย ทุกวันนี้จะต้องทำความดีสักอย่างหนึ่ง 
สะสมไปเรื่อย อาจจะไปช่วยสงเคราะห์คน ไปช่วยสัตว์ลำบาก 
ไปอย่างโน้นอย่างนี้แล้วแต่โอกาส 
แล้วแต่ความเหมาะสม แล้วแต่ความสามารถ 
ฉะนั้นทุกวันทำความดีอะไรสักอย่างหนึ่งก็ยังดี 
ทำอะไรไม่ได้หรือไปกวาดหน้าบ้านเราให้สะอาดๆ 
คนผ่านไปผ่านมาเขาได้สบายใจแค่นี้ก็ดีแล้ว ฝึกตัวเองทุกวันๆ 

ส่วนเรื่องกรรมฐานก็ต้องทำทุกวัน 
ความดีมีโอกาสทำก็ทำ ถ้ายังไม่มีโอกาสก็อยู่เฉยๆ 
แต่กรรมฐานต้องทำ ค่อยๆ ฝึกไป 
มีร่างกายทั้งที แทนที่เอาไปทำเหลวไหล 
เอามาฝึกกรรมฐานเสีย เอามาหายใจเข้าพุท หายใจออกโธ 
เราใช้ร่างกายเราให้เกิดประโยชน์ 
หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ นี้เป็นประโยชน์ของตัวเองในปัจจุบัน 
แล้วพอเราเข้าใจธรรมะขึ้นมาแล้ว 
มันก็เป็นประโยชน์สำหรับผู้อื่นในอนาคต 
ฉะนั้นอาศัยร่างกาย ไหนๆ ก็มีแล้ว 
ก็เอามาทำประโยชน์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม 
เรียนรู้ลงไปเรื่อยๆ 
จนกระทั่งมันถอดถอนความเห็นผิด 
กายนี้มันไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
พอเราตามรู้ตามดูไปเรื่อย เดี๋ยวมันก็ต้องเห็นจนได้ 
กายนี้ไม่ใช่ตัวเรา ไม่ใช่ของเรา 
พอเห็นอย่างแจ่มแจ้ง พอตอนกายมันแก่ 
เออ กายมันแก่ไม่ใช่เราแก่ กายมันเจ็บไม่ใช่เราเจ็บ 
กายมันตายไม่ใช่เราตาย เฝ้ารู้เฝ้าดูเรื่อยๆ ไป 
เราจะได้ไม่ทุกข์เพราะกาย ไม่กังวล ไม่เคร่งเครียด 
เพราะฉะนั้นรักกายมากก็กังวลมากทุกข์มาก พยายามฝึกตัวเอง

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนวันติธรรม
15 สิงหาคม 2564

ใช้ร่างกายให้เกิดประโยชน์ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 15 ส.ค. 2564

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

จิตเป็นกุญแจของการปฏิบัติ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 มิ.ย. 2564

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช