เราพยายามสังเกตที่ใจเรา อ่านจิตใจตัวเองให้ออก 
เหตุฝ่ายชั่วมันเกิดที่จิต ไม่ได้ไปเกิดที่อื่น 
เหตุฝ่ายดีมันก็เกิดที่จิต ไม่ได้เกิดที่อื่น 
แต่พอจิตมันถูกเหตุฝ่ายชั่วปรุงแต่ง 
มันก็คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว เลี้ยงชีวิตชั่ว 
ถ้ามันถูกเหตุฝ่ายดีปรุงแต่ง 
มันก็คิดดี พูดดี ทำดี เลี้ยงชีวิตถูกต้องเป็นธรรม 
องค์มรรคทั้งหลายก็จะสมบูรณ์ขึ้นมา 
ฉะนั้นเวลาเราภาวนา 
อะไรๆ ก็สู้การอ่านจิตอ่านใจตนเองไปไม่ได้ 
หลวงพ่อพูดไม่ได้พูดเอาเอง 
ครูบาอาจารย์นับตั้งแต่พระพุทธเจ้าลงมา 
ท่านก็สอนมาตลอด 
“จิตเป็นใหญ่ จิตเป็นหัวหน้า จิตเป็นประธาน” 
หรือครูบาอาจารย์ท่านก็สอน 
อย่างหลวงปู่มั่นท่านก็บอก 
“ได้จิตก็ได้ธรรม ไม่ได้จิตก็ไม่ได้ธรรม” 
ทุกองค์พูดเหมือนๆ กัน 

ตั้งแต่พุทธกาลมา 
จนถึงครูบาอาจารย์ที่หลวงพ่อไปเรียนด้วย 
ท่านมุ่งเข้ามาที่จิตทุกองค์ 
อย่างถ้าคนไหนอินทรีย์อ่อนมากๆ 
ท่านก็ให้ทำสมถะก่อน 
ทำสมถะแล้วท่านก็สอนให้ไปดูกาย 
พิจารณากายในอาการ 32 ก็อยู่ในสติปัฏฐานเหมือนกัน 
ค่อยดูไปสติก็จะค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น 
สมาธิก็จะค่อยๆ ดีขึ้น 
มีสติ มีสมาธิดีแล้วก็จะเจริญปัญญาได้ 
เห็นความจริงของรูป ของนาม ของกาย ของใจ 
ความจริงคือเห็นไตรลักษณ์นั่นล่ะ 
ฉะนั้นเราพยายามสังเกตจิตใจของเรา 
ทำความรู้จักกับจิตตนเองไว้ 
เราอยากรู้อะไรต่ออะไรมากมาย 
แต่รู้อะไรมากมายก็สู้การรู้จักตัวเองไม่ได้ 
แสวงหาอะไรก็สู้แสวงหาลงมาในตัวเองไม่ได้


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
2 กรกฎาคม 2565

CD 94

รู้อะไรไม่สู้รู้จักจิตตนเอง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ก.ค. 2565

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง

รู้อะไรไม่สู้รู้จักจิตตนเอง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ก.ค. 2565

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช