ธรรมะทั้งหมดมันร้อยเรียงกันสวยงาม 
อย่างเราทำอะไรที่เป็นบุญ 
มาช่วยกันทำงานเผยแผ่ 
ใจเป็นบุญ ใจมีความสุข 
ความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ 
ใจก็จะมีปีติ มีความสุข 
ไม่วอกแวก ฟุ้งซ่านไปกับโลก ก็ข่มนิวรณ์ได้ 
พอใจเราไม่ไหลตามนิวรณ์ 
โอกาสที่จิตจะตั้งมั่นก็มากขึ้น ปรับนิดเดียว 
แทนที่จะให้จิตสงบอยู่กับอารมณ์อันเดียวที่มีความสุขสบายไปเฉยๆ 
ย้อนกลับมาสังเกตจิตนิดเดียว 
แล้วเห็นขณะนี้จิตมีความสุข รู้เข้ามาที่จิต 

รู้ทันจิต เมื่อกี้นี้มันไหลเข้าไปในความสุข 
ไปแช่อยู่กับความสุข 
ทันทีที่รู้ทันว่าจิตไหล จิตที่ไหลไปจะดับ 
จิตที่ตั้งมั่นจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ 
หรือเราหัดหายใจไป ทำกรรมฐานไป 
แล้วจิตเราไหลไปอยู่ที่ลมหายใจ 
เรารู้ จิตไหลไปคิด เรารู้ หรือดูท้องพองยุบ 
จิตไหลลงไปที่ท้องก็รู้ จิตไหลไปคิดเรื่องอื่นก็รู้ 
หัดรู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา 
แล้วจิตมันจะตั้งมั่นอัตโนมัติ

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
10 พฤษภาคม 2568

ความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 พ.ค. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง