พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2568

Copy of พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2568

ธรรมะทั้งหมดมันร้อยเรียงกันสวยงาม 
อย่างเราทำอะไรที่เป็นบุญ 
มาช่วยกันทำงานเผยแผ่ 
ใจเป็นบุญ ใจมีความสุข 
ความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ 
ใจก็จะมีปีติ มีความสุข 
ไม่วอกแวก ฟุ้งซ่านไปกับโลก ก็ข่มนิวรณ์ได้ 
พอใจเราไม่ไหลตามนิวรณ์ 
โอกาสที่จิตจะตั้งมั่นก็มากขึ้น ปรับนิดเดียว 
แทนที่จะให้จิตสงบอยู่กับอารมณ์อันเดียวที่มีความสุขสบายไปเฉยๆ 
ย้อนกลับมาสังเกตจิตนิดเดียว 
แล้วเห็นขณะนี้จิตมีความสุข รู้เข้ามาที่จิต 

รู้ทันจิต เมื่อกี้นี้มันไหลเข้าไปในความสุข 
ไปแช่อยู่กับความสุข 
ทันทีที่รู้ทันว่าจิตไหล จิตที่ไหลไปจะดับ 
จิตที่ตั้งมั่นจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ 
หรือเราหัดหายใจไป ทำกรรมฐานไป 
แล้วจิตเราไหลไปอยู่ที่ลมหายใจ 
เรารู้ จิตไหลไปคิด เรารู้ หรือดูท้องพองยุบ 
จิตไหลลงไปที่ท้องก็รู้ จิตไหลไปคิดเรื่องอื่นก็รู้ 
หัดรู้ทันจิตที่ไหลไปไหลมา 
แล้วจิตมันจะตั้งมั่นอัตโนมัติ

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
10 พฤษภาคม 2568

ความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 10 พ.ค. 2568

"พอเราก้าวมาถึงจุดที่เราอ่านจิตตัวเองดูจิตตัวเองออกแล้ว 
อย่าไปประคอง อย่าไปรักษาให้นิ่ง 
ให้ทำงานไปตามธรรมชาติ 
มีตาก็ดู มีหูก็ฟัง มีใจก็คิด 
แต่เมื่อตาเห็นรูปเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน 
หูได้ยินเสียงเกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิต รู้ทัน 
จมูกได้กลิ่นลิ้นกระทบรส กายกระทบสัมผัส 
ใจกระทบความคิด เกิดความเปลี่ยนแปลงที่จิตก็รู้ทัน 
ฝึกเรื่อยๆ ไป 
แล้ววันหนึ่งเราจะเห็นตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ 
เราสั่งให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้ 
ห้ามไม่ให้เป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้" 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
27 สิงหาคม 2568

ตัวจิตเองก็ตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 ส.ค. 2568

สังเกตใจตัวเองเรื่อยๆ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 22 ส.ค. 2568

"รู้สึกตัวไว้ อย่าปล่อยให้ใจมันหนีไปเที่ยว 
รู้สึกไว้ ฝึกไว้ให้เคยชินที่จะรู้สึก 
พวกเราเคยชินที่จะหลง 
พยายามพัฒนาตัวเอง 
ใจเราจะไหลไปตลอดเวลา 
ส่วนใหญ่ก็ไหลไปคิด 
ให้รู้ทันตรงที่ใจเราไหลไป 
เราห้ามไม่ได้แต่รู้เอา 
ถ้าเรารู้ทันใจที่ไหลไปคิดได้ 
ใจเราจะตื่นขึ้นมา 
หลุดออกจากโลกของความคิด 
มาอยู่ในโลกของความรู้สึกตัว 
คอยรู้สึกกายรู้สึกใจไป 
ฝึกให้เคยชิน มีเวลาว่างนิดๆ หน่อยๆ อะไร 
ก็รีบรู้สึกตัวไว้"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
23 สิงหาคม 2568

รู้สึกตัวไว้ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 23 ส.ค. 2568

"การรักษาศีลเป็นแค่การตั้งรับ 
เวลากิเลสมันแรง เราสู้ไม่ไหว 
เราหนีเข้าป้อมของเรา คือรักษาศีลไว้ 
ถ้าเราฝึกจิตใจทุกวันๆ จิตเรามีกำลังมากขึ้น 
มันพอต่อสู้พอฟัดพอเหวี่ยงกับกิเลส 
เราก็จะสู้กับกิเลสด้วยอีกวิธีหนึ่ง 
เป็นการผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ ก็คือสู้ด้วยสมาธิ 
จริงๆ เครื่องสู้กิเลสก็มีศีล สมาธิ ปัญญานั่นล่ะ 
ถ้าเราฝึกสมาธิของเราให้ดี 
มันจะข่มกิเลสได้เป็นคราวๆ 
ช่วงไหนจิตเรามีสมาธิ กิเลสมันก็ถอย ไม่มาครอบงำ 
ช่วงไหนสมาธิเราเสื่อม 
กิเลสก็กลับมาครอบงำรุนแรงได้อีก 
ต้องสู้กันใหม่แล้วกลับไปรักษาศีลให้ดี"

 หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดบวรนิเวศวิหารราชวรวิหาร
24 สิงหาคม 2568

ธรรมะกับการตัดกิเลส :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 24 ส.ค. 2568

"ในพระสูตรมหาสติปัฏฐานสูตรหรือสติปัฏฐานสูตรอื่นๆ รู้สึก 
ท่านไม่มีคำว่าบังคับเลย 
'ภิกษุทั้งหลายหายใจออกยาวก็รู้หายใจเข้ายาวก็รู้ 
ภิกษุทั้งหลายยืนอยู่ก็รู้ เดินอยู่ก็รู้ นั่งอยู่ก็รู้ นอนอยู่ก็รู้ 
ภิกษุทั้งหลายเคลื่อนไหวก็รู้ หยุดนิ่งก็รู้ 
คู้แขนเข้ามาก็รู้ เหยียดออกไปก็รู้' 
รู้ไปตามธรรมชาติ 
ถ้ารู้ตามธรรมชาติแล้ว ใจมันเบา 
แต่ส่วนใหญ่ทำไม่ได้หรอก 
หัดใหม่ๆ บอกว่าคู้แขนก็รู้ใจมันจะแน่น 
คลายออกก็รู้ จะมีน้ำหนักขึ้นมา 
ลองสังเกตเวลาเราเคลื่อนไหวตามธรรมชาติไม่มีน้ำหนัก 
พอเราจงใจเมื่อไรมีน้ำหนัก 
สังเกตตัวนี้แล้วเราจะ โอ้ 
จิตที่ธรรมดาเป็นอย่างนี้เอง 
พอเราได้จิตที่ธรรมดาแล้ว
ต่อไปเวลาจิตไม่ธรรมดาเราจะรู้"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
29 สิงหาคม 2568

รู้ไปตามธรรมชาติ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 ส.ค. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง