พระธรรมเทศนา หลวงปู่ปราโมทย์​ ปาโมชฺโช ปี 2568

"ไม่มีใครสั่งจิตให้เกิดอริยมรรคอริยผลได้ 
จิตเกิดอริยมรรคอริยผลได้
เพราะว่าศีล สมาธิ ปัญญาของเราสมบูรณ์แล้ว มันเป็นอัตโนมัติ 
ตรงที่เรามีศีลดีสมาธิเราก็ดี มีสมาธิที่ดี สมาธิที่ถูกต้อง 
จิตที่ตั้งมั่น แล้วมีกำลังพอ 
ก็สามารถเดินปัญญาดูความจริงของกายของใจได้ 
เมื่อเห็นความจริงของกายของใจได้
จิตก็เข้าสู่ความเป็นกลาง 
ร่างกายจะสุขหรือจะทุกข์อะไรจิตก็เป็นกลาง 
จิตใจจะสุขหรือจะทุกข์จิตก็เป็นกลาง 
ไม่กระเพื่อมหวั่นไหว ไม่ดิ้นรน 
ตรงที่จิตดิ้นรนนั่นล่ะเรียกว่าภพ 

ตราบใดที่จิตดิ้นรนอยู่ จิตก็ยังอยู่ในภพ 
โลกุตตระก็ไม่เกิดเพราะโลกุตตระอยู่นอกภพ 
ถ้ายังดิ้นรนใจดิ้นรน ใจยังถูกขังอยู่ ยังถูกขังอยู่ 
ติดอยู่ในภพ ไม่เกิดโลกุตตระ ไม่เกิดมรรคผล 
แต่เมื่อจิตเป็นกลางอย่างแท้จริงด้วยปัญญาอันยิ่ง 
จิตหมดความดิ้นรน หมดความกระหาย 
หมดความหิว จิตรวมลงไป 
แล้วก็ผ่านกระบวนการนิดหนึ่งแล้วก็จะเข้าสู่โลกุตตระ"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
13 กรกฎาคม 2568

จิตเป็นกลางด้วยปัญญาอันยิ่ง :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 13 ก.ค. 2568

"ทางเดินที่ถูกต้องอยู่ที่ปัจจุบัน 
อยู่กับปัจจุบัน รู้สึกกายอยู่ในปัจจุบัน 
รู้สึกจิตใจอยู่ในปัจจุบัน 
เมื่อเรารู้กายรู้ใจอยู่ในปัจจุบัน 
เราก็จะเห็นความจริง กายในอดีตไม่มีแล้ว 
กายในอนาคตยังไม่เกิดขึ้น 
จิตในอดีตก็ไม่มีแล้ว 
จิตในอนาคตก็ยังไม่เกิดขึ้น 
กายที่มีอยู่จริง คือกายที่อยู่ในปัจจุบันนี้ 
จิตที่มีอยู่จริง คือจิตที่อยู่ในปัจจุบันนี้ 
เพราะฉะนั้นถ้าเราอยู่กับปัจจุบัน 
ไม่หลงไปอดีต ไม่หลงไปในอนาคต 
ไม่หลงไปในโลกของความคิดความฝัน 
แต่อยู่ในโลกของความเป็นจริง 
คือโลกของความรู้เนื้อรู้ตัว 

เราก็จะเห็นกายเห็นใจตัวจริง 
ไม่ใช่ความจำเรื่องกาย หรือความคิดเรื่องกาย 
เรื่องร่างกายจิตใจในอดีต มันเป็นแค่ความจำ 
ร่างกายจิตใจในอนาคต ยังเป็นแค่ความคิด 
ที่มีสภาวธรรมจริงๆ คือร่างกายที่เป็นปัจจุบันนี้ 
ยังมีอยู่จริงๆ จิตใจของเราในปัจจุบันนี้ ยังมีอยู่จริงๆ"

 หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
19 กรกฎาคม 2568

อยู่กับปัจจุบัน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 19 ก.ค. 2568

"ตำราชอบบอกเป็นที่รักของเทวดาและมนุษย์ 
เพราะฉะนั้นเราตั้งอกตั้งใจรักษาศีลไป 
แล้วเราจะมีความอบอุ่นใจ
พวกเทวดาเราไม่ได้นับถือเป็นสรณะเหมือนพระรัตนตรัย 
เราก็นับถือเขาในฐานะเขาเป็นคนดี 
แล้วพอมีความเป็นมิตรต่อกัน
ก็จะมีความรู้สึกคล้ายๆ เป็นพ่อแม่ เป็นลูกอะไรอย่างนี้ 
เทวดาช่วยได้เขาก็จะช่วยสงเคราะห์ให้ 
ถ้าเรามีศีลคล้ายๆ เรามีแบ็คที่ดี 
ตัวศีลเองก็รักษาเรา ตัวศีลช่วยรักษาเรา 

ทุกวันนี้เรื่องที่เกิดขึ้น
ในวงการพระวุ่นวายมากมาย 
เป็นเรื่องศีลทั้งนั้นเลย 
พวกหนึ่งละเมิดศีลเรื่องเงิน 
พวกหนึ่งละเมิดศีลพรหมจรรย์ 
เป็นพระต้องประพฤติพรหมจรรย์ 
บางคน เขาก็มั่วกับผู้หญิง 
บางคนเขาก็มั่วกับผู้ชายอะไรอย่างนี้ 
พอไม่มีศีลรักษา เห็นไหมผ้าเหลืองร้อนอยู่ไม่ได้ 
ปกปิดมาได้ยาวนาน 
ถึงเวลาที่กรรมจะให้ผลมันให้ผลปุบปับ นึกไม่ถึงเลย"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
20 กรกฎาคม 2568

เรารักษาศีล ศีลรักษาเรา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 ก.ค. 2568

"เวลาทำกรรมฐาน ถ้าจิตหลงไปแล้ว
รู้จิตเผลอไปแล้วรู้ ฝึกบ่อยๆ 
ทีแรกก็จะหลงยาวหลงนาน 
พอฝึกชำนิชำนาญ จิตไหลแป๊บเห็นแล้ว 
จิตเคลื่อนปั๊บเห็นแล้ว จิตที่หลงก็จะสั้นลง 
แต่จิตที่หลงก็จะเกิดถี่ยิบเลย 
สลับกับจิตที่รู้ถี่ยิบเลย 
จิตก็จะมีกำลังขึ้นมาตั้งมั่นขึ้นมาได้ 

"ถ้าเราผิดในข้างเพ่ง 
เวลาเราไปเพ่งอย่าไปตกอกตกใจ 
นักปฏิบัติร้อยละร้อยคิดถึงการปฏิบัติเมื่อไรเพ่งเมื่อนั้น 
เพ่งก็คือการบังคับกายบังคับใจ 
แทนที่จะรู้กายอย่างที่กายเป็นรู้ใจอย่างที่ใจ 
ก็ไปบังคับกายบังคับใจ 
เริ่มปฏิบัติจะบังคับทันทีเลย 
พอเรารู้จักสภาวะของการเพ่งการบังคับ 
พอจิตไปเพ่ง เรารู้ทัน 
รู้ทันการเพ่งกับรู้ทันการเผลอต่างกัน 
จิตที่เผลอจิตที่หลงเป็นอกุศลจิต 
เพราะฉะนั้นทันทีที่เรารู้ว่าหลงรู้ว่าเผลอ 
อกุศลดับ จิตจะตื่นขึ้นทันทีเลย 
แต่การเพ่งเป็นการพยายามทำความดี 
ไม่ใช่ทำชั่วเป็นความปรุงดี 

ฉะนั้นเราไปเห็นการเพ่ง การเพ่งยังไม่ดับ 
ต้องรู้ลึกลงไปอีกชั้นหนึ่ง ที่เพ่งเพราะอยาก 
อยากปฏิบัติ อยากรู้ อยากเห็น อยากเป็น อยากได้ อยากดี 
พอมีความอยากเกิดขึ้นก็เลยเกิดการเพ่งขึ้น 
พอเราเห็นความอยาก ความอยากดับ การเพ่งก็ดับ"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
28 กรกฎาคม 2568

รู้จักสภาวะเผลอกับเพ่งให้ดี :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 28 ก.ค. 2568

มีสติ รู้กาย รู้ใจ ตามความเป็นจริง ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง