Mystery Of Love

Chaharmezrab

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

قهر -فروغ فرخزاد-دکلمه رضا پیربادیان

Elaheh, Vol. 6 - Persian Music

Didar

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

هرچند همه کارهای منتشر شده کانون مورد قبول ما نبود، اما بهتر آن دیدیم تا از سانسور تاریخ به دور باشیم و هر آنچه در دست داریم ارائه کنیم

اتل متل

اجرای عبدالله خان دوامی با همراهی تار درویش خان. این اجرا مربوط به سال ۱۲۹۳ شمسی است. در آن سال پس از موافقت درویش خان، هیئتی از موسیقیدانان ایرانی شامل درویش خان (نوازنده تار)، باقرخان رامشگر (نوازنده کمانچه)، سید حسین طاهر زاده (خواننده) و عبدالله دوامی (نوازنده تنبک و تصنیف خوان) در اواخر اسفندماه سال ۱۲۹۲ جهت ضبط چند صفحه گرامافون راهی تفلیس شدند. یکی از اجراهای آن سفر، تصنیف از خون جوانان است که البته با بند شعر “هنگام می” خوانده شده است.

از خون جوانان وطن درویش خوان و عبداله دوامی

هوشنگ ابتهاج (سایه) شاعر و غزلسرای معاصر غزلی را که برای دوست و همکارش محمد رضا لطفی سروده

شعر سایه برای محمد رضا لطفی

▨ نام شعر: ساحلِ دیگر
▨ شاعر: سید کریم امیری فیروزکوهی
▨ با صدای: سید کریم امیری فیروزکوهی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_________
تَپَد هر عضوِ من در وحشت از خود، چون دلِ دیگر
که دارم مشکلی چون خویش‌و این هم مشکلِ دیگر

به یک دل نه، به صد دل جان نثارِ عشق می‌کردم
اگر می‌داشتم در سینهٔ خود صد دلِ دیگر 

به شمعِ کشته مانَد حالِ مرگِ ناتمام من
که تا سوزم به شب‌های دگر در محفلِ دیگر

به خویِ پیر زایل کردم از غفلت جوانی را
ندارد هیچ پیری یاد، چون من غافلِ دیگر

به پایِ کاروانِ هستی از سرمنزلِ خلقت
چو گرد افتان و خیزان می‌روم تا منزل دیگر

صفاپروردِ آب و خاکِ دل چون گلبنِ عشقم 
ندارم ذوقِ هیچ آب و گل از آب و گلِ دیگر

جهان چون کویِ لیلی مهدِ عشقِ جان‌فزا می‌شد
اگر می‌داشت صد چو مجنون، عاقل ِ دیگر

چنان لب‌تشنه‌ی آسودگی چون موجِ این بحرم 
که با سر می‌دوم از ساحلی تا ساحلِ دیگر

به عمرِ آرزو ماند امیر ایّامِ عمرِ من
که جز کاش و اگر هرگز ندارد حاصلِ دیگر
▨
سیّد کریم امیری فیروزکوهی
متخلص به امیر
تاریخ خوانش: چهارم آبان‌ماه ۱۳۵۳

سید کریم امیری فیروزکوهی | ساحلِ دیگر

لبت کجاست؟
صدای روز بلند است اما کوتاه است دنیا
درست یک واژه مانده‌ است تا جمله پایان پذیرد
و هر چه گوش می‌ سپارم تنها
سکوت خود را می‌ آرایم
و آفتاب لب بام هم‌چنان سوتش را می‌ زند
شکسته پل‌ ها پشت سر
و پیش رو شنهایی که خاکستر جهان است
غروب ممتد در سایه‌ ی درون جا خوش کرده است
و شب که تا زانو می‌ رسد تحمل را کوتاه می‌ کند
چگونه است لبت؟
که انفجار عریانی، سنگ می‌ شود در بی تابی‌ های خاموش
هوای قطبی انگار
انگار فرش ایرانی را نخ نما کرده است
نشانه‌ یی نیست
نگاه می‌ کنم
اگر که تنها آن واژه می‌ گذشت
به طرفه العینی طی میشد راه
کودک باز می‌ گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌ انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است...

شاید عاشقانه آخر
محمد مختاری

شاید عاشقانه آخر - شعر و صدای محمد مختاری

آهنگ تقریبا دو تکه‌ست که من تکه اول رو دوست ندارم واسه همین اونجاشو حذف کردم و تو قسمت دوم غزلی از مولانا رو می‌خونه

Single

محسن نامجو - بیگاه شد

پرتوی که می‌تابد از کجاست؟
 یکی نگاه کن
 در کجای کهکشان می‌سوزد این چراغِ ستاره تا ژرفای پنهانِ ظلمات را به اعتراف بنشاند:
 انفجارِ خورشیدِ آخرین
 به نمایشِ اعماقِ 
غیاب
 در ابعادِ دلهره.

 □

 آن
 ماه نیست
 دریچه‌ی تجربه است
 تا یقین کنی که در فراسوی این جهازِ شکسته‌سُکّان نیز
 آنچه می‌شنوی سازِ کَج‌کوکِ سکوت است.

 تا
 یقین کنی.
 تنها
 ماییم
 ــ من و تو ــ
 نظّارِگانِ خاموشِ این خلأ
 دل‌افسردگانِ پادرجای
 حیرانِ دریچه‌های انجمادِ همسفران.

 دستادست ایستاده‌ایم
 حیرانیم اما از ظلماتِ سردِ جهان وحشت نمی‌کنیم
 نه
 وحشت نمی‌کنیم.

 تو را من در تابشِ فروتنِ این چراغ می‌بینم آن‌جا که تویی،
 مرا تو در ظلمتکده‌ی ویران‌سرای من در می‌یابی
 این‌جا که منم

از کتاب مدایح بی صله 

پرتوی که می تابد از کجاست

Javad Sharifian