شعر

تنهایی‌ها

▨ شعرهای عاشقانه ادبیات معاصر ایران با صدای خود شاعر
▨ مجموعه شعرهای عاشقانه برای آنهایی که در دریای عشق غوطه‌ورند 
▨ پالایش و تنظیم: شهروز

شعر عاشقانه | شعرهایی برای عاشقان

▨ بخش دوم از بهترین شعرهای معاصر زبان فارسی با صدای خودِ شاعر
▨ شعرها در تلگرام و در فضای پادکست نیز منتشر می‌شود. ما را با نام «شعر با صدای شاعر» بیابید.
▨ پالایش و تنظیم از شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و صدای شاعران بزرگ معاصر را پالایش شده و با کیفیت بشنوید

دکلمه | شعر با صدای شاعر | بخش دوم

هوشنگ چالنگی

باور نمی‌کند دل من مرگ خویش را
نه نه من این یقین را باور نمی‌کنم
تا همدم من است نفس‌های زندگی
من با خیال مرگ دمی سر نمی‌کنم
آخر چگونه گل خس و خاشاک می شود ؟


آخر چگونه این همه رویای نو نهال
نگشوده گل هنوز
ننشسته در بهار
می پژمرد به جان من و خاک می‌شود ؟


در من چه وعده‌هاست
در من چه هجرهاست
در من چه دست‌ها به دعا مانده روز و شب
اینها چه می‌شود ؟


آخر چگونه این همه عشاق بی‌شمار
آواره از دیار
یک روز بی‌صدا
در کوره راه‌ها همه خاموش می‌شوند ؟


باور کنم که دخترکان سفید بخت
بی وصل و نامراد
بالای بامها و کنار دریچه ها
چشم انتظار یار سیه پوش می‌شوند ؟


باور نمی‌کنم که عشق نهان می‌شود به گور
بی آنکه سر کشد گل عصیانی‌اش ز خاک
باور کنم که دل
روزی نمی‌تپد
نفرین بر این دروغ دروغ هراسناک


پل می‌کشد به ساحل آینده شعر من
تا رهروان سرخوشی از آن گذر کنند
پیغام من به بوسه لبها و دستها
پرواز می کند
باشد که عاشقان به چنین پیک آشتی
یک ره نظر کننند


در کاوش پیاپی لبها و دستهاست
کاین نقش آدمی
بر لوحه زمان
جاوید می‌شود


این ذره ذره گرمی خاموش وار ما
یک روز بی گمان
سر می زند جایی و خورشید می‌شود


تا دوست داری ام
تا دوست دارمت
تا اشک ما به گونه هم می چکد ز مهر
تا هست در زمانه یکی جان دوستدار
کی مرگ می‌تواند
نام مرا بروبد از یاد روزگار ؟


بسیار گل که از کف من برده است باد
اما من غمین
گلهای یاد کس را پرپر نمی کنم
من مرگ هیچ عزیزی را
باور نمی‌کنم


می ریزد عاقبت
یک روز برگ من
یک روز چشم من هم در خواب می شود
زین خواب چشم هیچ کسی را گریز نیست
اما درون باغ
همواره عطر باور من در هوا پر است.

باور- سیاوش کسرایی

دیالوگ به یاد ماندنی از فیلم چیزهایی هست که نمیدونی

▨ نام شعر: وعده‌ی دیدار زیر پنجره
▨ شاعر: منوچهر آتشی (سرنا)
▨ با صدای: منوچهر آتشی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
بدرود یار
وعده‌ی دیدار زیر پنجره
▨
از سمت ِ کوچه‌باغ می‌آیم
با موی ِ خیس
زیر شرشر ِ باران
امشب -چوپار- زیر پنجره
▨
بی رمزی و کلامی می‌آیم
می‌ایستم چو سایه سروی کج
شاید نبینی‌ام
شاید ببینی‌ام - پس باران و تیرگی -
با پشت قوز کرده
و چشم‌های عاشق ِ تب‌دار زیر پنجره
▨
شاید نبینمت
شاید ببینمت
از پشت شیشه‌های مه‌آلود
ـ ای ماه ِ در حصار ـ
در گیسوی شلالِ نگون‌سار، زیر پنجره
▨
بی حرفی و سلامی
- رمز حضور این است -
(جز من نمی‌تواند باشد)
وقتی به گوش خود شنیدی
آواز عاشقانه‌ی تلخی را
- آویخته به شرشر ِ باران -
با ناله‌های زخمی گیتار، زیر پنجره
▨
بدرود یار
وعده‌ی دیدار
زیر پنجره

منوچهر آتشی | وعده‌ی دیدار زیر پنجره

▨ نام شعر: غم هات مبارک باد
▨ شاعر: لایق شیرعلی
▨ با صدای: لایق شیرعلی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در تاب و تبت بینم، بی‌خوابِ شبت بینم
هر لحظه و هر ساعت، حالِ عجبت بینم
دارا شده‌ای ای دل، غم‌هات مبارک باد!

از سنگ شرر خواهی، از یار نظر خواهی
از موی مدد جویی، از عشق اثر خواهی
بینا شده‌ای ای دل، پیدات مبارک باد!

لبریز هوس‌هایی، سرشار تمنایی
در سینه نمی‌گنجی از شوق دل‌آرایی
احیا شده‌ای ای دل، احیات مبارک باد!‌

پهنای جهان گردی، پیدا و نهان گردی،
گه سبزه‌صفت رقصی، گه برگ خزان گردی
«عاشق شده‌ای ای دل صودات مبارک باد»

طغیان دگر داری، جولان دگر داری
سر می‌زنی بر سینه، طوفان دگر داری
دریا شده‌ای ای دل، دریات مبارک باد!

گه حال من آموزی، گه در غمِ خود سوزی
گه شعله زنی پیچان، تا هستی‌ام افروزی
زیبا شده‌ای ای دل، دنیات مبارک باد!
▨
لایق شیرعلی

Дар тобу табат бинам, бехоби шабат бинам,
Ҳар лаҳзаву ҳар соат ҳоли аҷабат бинам,
Доро шудаӣ, эй дил, ғамҳот муборак бод!
Аз санг шарар хоҳӣ, аз ёр назар хоҳӣ,
Аз мӯй мадад ҷӯйӣ, аз ишқ асар хоҳӣ,
Бино шудаӣ, эй дил, пайдот муборак бод!
Лабрези ҳавасҳоӣ, саршори таманноӣ,
Дар сина намегунҷӣ аз шавқи дилорое,
Эҳё шудаӣ, эй дил, эҳёт муборак бод!
Паҳнои ҷаҳон гардӣ, пайдову ниҳон гардӣ,
Гаҳ сабзасифат рақсӣ, гаҳ барги хазон гардӣ,
«Ошиқ шудаӣ, эй дил, савдот муборак бод!»
Туғёни дигар дорӣ, ҷавлони дигар дорӣ,
Сар мезанӣ дар сина, тӯфони дигар дорӣ,
Дарё шудаӣ, эй дил, дарёт муборак бод!
Гаҳ ҳоли ман омӯзӣ, гаҳ дар ғами худ сӯзӣ,
Гаҳ шӯъла занӣ печон, то ҳастиям афрӯзӣ,
Зебо шудаӣ, эй дил, дунёт муборак бод!
▨
Лоиқ Шеръалӣ

لایق شیرعلی | غم‌هات مبارک باد | Лоиқ Шералӣ

▨ نام شعر: ای عشق (پنج رباعی عاشقانه در ستایش عشق) 
▨ شاعر: فریدون مشیری
▨ با صدای: فریدون مشیری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
ای عشق! شکسته‌ایم، مشکن ما را
این‌گونه به خاکِ ره میافکن ما را
ما در تو به چشمِ دوستی می‌بینیم
ای دوست! مبین به چشمِ دشمن ما را
▨
ای عشق! پناهگاه پنداشتمت
ای چاهِ نهفته، راه پنداشتمت
ای چشم سیاه، آه، ای چشم سیاه!
آتش بودی؛ نگاه پنداشتمت
▨
ای عشق! غمِ تو سوخت بسیار مرا
آویخت مسیح‌وار بر دار مرا
چندان که دلت خواست بیازار مرا
مگذار مرا ز دست، مگذار مرا!
▨
ای عشق! در آتشِ تو فریاد خوش است
هرکس که در آتشِ تو افتاد خوش است
بیداد خوش است از تو، وز هستی ما
خاکسترکی سپرده بر باد خوش است
▨
ای دل به کمالِ عشق آراستمت
وز هرچه به غیر عشق پیراستمت
یک عمر اگر سوختم و کاستمت
امروز چنان شدی که می‌خواستمت
▨
فریدون مشیری
از دفتر شعر دیار آشتی

فریدون مشیری | ای عشق

▨ نام شعر: ما جهانی درون جان بودیم
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
شب، طلوعِ ستارگان بودیم
و غروبِ کبوده‌های بلند
،ما در آن چشمه‌سارِ مینایی
.روی با رویِ آسمان بودیم

شب‌گذاران در آن طلوع سپید
راه زی خلوتِ رزان بردند
هر چه بود آن صدایِ عریان بود،
ما درونِ صدا نهان بودیم

ابر نیلوفرانه برمی‌خاست،
باد نیلوفرانه می‌آسود
شادی بینشانگی با ما،
هر چه بودیم بی‌گمان بودیم

با تو ای دوست شادمانی ما،
پایکوب و ترانه‌خوانی ما
با نشان تو بی‌نشانی ما،
با تو بیداری و پری‌واری
وز تو نیلوفرانه‌رفتاری
بید را شادیِ نگونساری
با تو رودِ برهنگی جاری
وه! چه بیدار و شادمان بودیم 
▨ 
م. آزاد
از مجموعه شعر با من طلوع کن
چاپ شده به سال ۱۳۵۲

م. آزاد | ما جهانی درون جان بودیم

▨ نام شعر: عشق عمومی
▨ شاعر: احمد شاملو
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ موسیقی از: hans zimmer
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
اشک رازی‌ست
لبخند رازی‌ست
عشق رازی‌ست
اشکِ آن شب لبخندِ عشقم بود.
□
قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی...
من دردِ مشترکم
مرا فریاد کن.
□
درخت با جنگل سخن می‌گوید
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن می‌گویم
نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ریشه‌های تو را دریافته‌ام
با لبانت برای همه لب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هایت با دستانِ من آشناست.
در خلوتِ روشن با تو گریسته‌ام
برایِ خاطرِ زندگان،
و در گورستانِ تاریک با تو خوانده‌ام
زیباترینِ سرودها را
زیرا که مردگانِ این سال
عاشق‌ترینِ زندگان بوده‌اند.
□
دستت را به من بده
دست‌های تو با من آشناست
ای دیریافته با تو سخن می‌گویم
به‌سانِ ابر که با توفان
به‌سانِ علف که با صحرا
به‌سانِ باران که با دریا
به‌سانِ پرنده که با بهار
به‌سانِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید
زیرا که من
ریشه‌های تو را دریافته‌ام
زیرا که صدای من
با صدای تو آشناست.
▨ 
احمد شاملو - ۱۳۳۴
از دفتر شعر هوای تازه
چاپ شده به سال ۱۳۳۶

احمد شاملو | عشق عمومی (اشک رازیست)

غزل شماره 623 از دیوان شمس مولانا با دکلمه دکتر عبدالکریم سروش

غزلی زیبا از دیوان شمس با صدای دکتر عبدالکریم سروش

▨ نام شعر: واقعیت رویای من است
▨ شاعر: بیژن نجدی
▨ با صدای: بیژن نجدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــ
واقعیت خواب‌های من است
خونِ رویای من
برگ‌تر از سبز – سبزتر از برگِ گیاه
که با دشنهٔ تلکس خبرگزاری‌‌ها
خنجر کلمات روزنامه
نمی‌ریزد

واقعیت رویای من است
آن‌جا هیچ‌کس نمی‌داند که سیلی چیست؟
و چاقو
شرمندهٔ تیغش نه.
در خیال‌بافی ذهن من، ترور نمی‌شود لبخند
کشته نمی‌شود سهراب
بر زانوان پیر پیرمرد رفته است لبخند
تکه‌های تن هر که می‌میرد
در اخبار رادیو – برصفحهٔ تلویزیون
آن‌‌جا
آفریقا(فرق نمی‌کند: خاورمیانه
آسیای دور)
درخواب‌های من باز می‌گردد به گهواره و گریه
آن‌‌ها بزرگ می‌شوند – در خواب‌‌های من
به مدرسه می‌روند و آب می‌خورند و انار- درخواب‌های من
و درخت اناری دوباره می‌روید
از کتابی که مانده روی رف

آن‌ها در خانه‌ای ساده، بچه‌دار می‌شوند و
روزی
بر سپید ساده بستری ساده
کنار مردمی ساده
با تعریف ساده‌ای از مرگ، می‌میرند
اما دریغ
واقعیت، نه خواب‌‌های من است – نه رؤیای تو
نه خیال‌بافی من – نه آرزوی تو
همین تو که روزنامه می‌خوانی
و گاهی شعر مرا
▨
بیژن نجدی
از کتاب واقعیت رویای من است نشر مرکز صفحه ۶

بیژن نجدی | واقعیت رویای من است

▨ نام شعر: و تو هم روزی پير می شوی
▨ شاعر: شمس لنگرودی
▨ با صدای: شمس لنگرودی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
و تو هم روزی پير می‌شوی
اما من
پير تر از اين نخواهم شد
در لحظه‌ای از عمرم متوقف شدم
منتظرم بيايی
و از برابر من بگذری
زيبا
پير شده
آراسته به نوری
که از تاريکیِ من
دريغ کرده‌ای
▨
شمس لنگرودی

شمس لنگرودی | و تو هم روزی پیر می‌شوی

▨ نام شعر: بهار
▨ شاعر: شمس لنگرودی
▨ با صدای: شمس لنگرودی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
حیف نیست
بهار باشد
تو نباشی؟
از بس غلتید
تخته‌سنگِ سیزیف
به سنگریزه بدل شد.
فردا آمدنی است
حرفی در میان نیست
اما از کجا در ارابهٔ او ما نیز بوده باشیم؟

برخیز و بیا
برخیز و به جاده نگاه نکن
که همیشه خود را به تاریکی می‌زند
فهمیده‌ام هرکس چراغ جادهٔ خود باید بوده باشد.
زندگی! چقدر سر به سرم می‌گذاری
خودی به نظر می‌رسی
با تو که قهر می‌کنم می‌فهمم که مرا نمی‌شناسی.

حیف نیست
بهار
از سر اتفاق بغلتد در دستم
آن وقت
تو نباشی؟
▨
شمس لنگرودی

شمس لنگرودی | بهار

▨ نام شعر: آه آینه ( او را ز گیسوان بلندش شناختند)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ 
او را ز گیسوان بلندش شناختند
 ای خاک! این همان تنِ پاک است؟
 انسان همین خلاصهٔ خاک است؟
وقتی که شانه می‌زد
 انبوهِ گیسوانِ بلندش را
تا دوردستِ آینه می‌راند
 اندیشهٔ خیال‌پسندش را
او با سلام صبح
خندان، گلی ز آینه می‌چید
دستی به گیسوانش می‌برد
شب را کنار می‌زد
 خورشید را در آینه می‌دید
اندیشهٔ بر آمدنِ روز
بارانی از ستاره فرو می‌ریخت
در آسمان چشم جوانش
آنگاه آن تبسمِ شیرین
در می‌گشود بر رخِ آیینه
از باغ آفتابی جانش
 دزدان کور آینه افسوس
 آن چشم مهربان را
 از آستان صبح ربودند
 آه ای بهار سوخته!
 خاکسترِ جوانی
تصویرِ پر کشیدهٔ آیینهٔ تهی
با یاد گیسوان بلندت
 آیینه در غبار سحر آه می‌کشد
مرغانِ باغ بیهده خواندند
هنگامِ گل نبود
▨
هوشنگ ابتهاج مختلص به هـ.ا.سایه
از دفتر آهی و راهی

هوشنگ ابتهاج | آه آینه ( او را ز گیسوان بلندش شناختند)

▨ نام شعر: آفتاب می‌شود
▨ شاعر: فروغ فرخزاد
▨ با صدای: یاسمن زعفرانلو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
نگاه کن که غم درون دیده‌ام
چگونه قطره‌قطره آب می‌شود
چگونه سایهٔ سیاه سرکشم
اسیر دست آفتاب می‌شود
نگاه کن!
تمام هستی‌ام خراب می‌شود
شراره‌ای مرا به کام می‌کشد
مرا به اوج می‌برد
مرا به دام می‌کشد
نگاه کن!
تمام آسمان من
پر از شهاب می‌شود

تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطرها و نورها
نشانده‌ای مرا کنون به زورقی
ز عاج‌ها، ز ابرها، بلورها
مرا ببَر امید دلنواز من
ببَر به شهر شعرها و شورها

به راه پُر ستاره می‌کشانی‌ام
فراتر از ستاره می‌نشانی‌ام
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ‌رنگ ساده‌دل
ستاره‌چین برکه‌های شب شدم

چه دور بود پیش از این زمین ما
به این کبود غرفه‌های آسمان
کنون به گوش من دوباره می‌رسد
صدای تو
صدای بال برفی فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسیده‌ام
به کهکشان، به بی‌کران، به جاودان

کنون که آمدیم تا به اوج‌ها
مرا بشوی با شراب موج‌ها
مرا بپیچ در حریر بوسه‌ات
مرا بخواه در شبان دیرپا
مرا دگر رها مکن
مرا از این ستاره‌ها جدا مکن

نگاه کن که موم شب به راه ما
چگونه قطره‌قطره آب می‌شود
صراحی سیاه دیدگان من
به لای‌لایِ گرم تو
لبالب از شرابِ خواب می‌شود
به روی گاهواره‌های شعر من
نگاه کن
تو می‌دمی و آفتاب می‌شود
▨
از کتاب مجموعه سروده‌های فروغ فرخزاد
انتشارات شادان، چاپ اول
صفحهٔ ۲۳۰

فروغ فرخ‌زاد | آفتاب می‌شود | صدای یاسمن زعفرانلو

▨ نام شعر: وقت باریدن
▨ شاعر: هوشنگ چالنگی
▨ با صدای: هوشنگ چالنگی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
 وقت باریدن باران ای دوست
هرکسی تنهاست
توی تنهایی
پسری را باران شاعر کرد
دختری را گریاند
پشت این پنجره، من می‌شنوم
ریزش باران، تنهایی را می‌خوانَد
ریزش باران، تنهایی را می‌گوید


وقت باریدن باران بود
که کسی را از از مرز
باد با خود آورد!
وقت باریدن باران بود
که جوانی لاغر ظاهر شد در کوچه
و زنی نادم شد
وقت باریدن باران بود.
▨ 
هوشنگ چالنگی
بیست و پنجم مهر ماه ۱۳۴۶
از کتاب مجموعه کامل اشعار هوشنگ چالنگی چاپ افراز صفحه ۲۳۵

هوشنگ چالنگی | وقت باریدن

▨ نام شعر: میراث
▨ شاعر: هوشنگ چالنگی
▨ با صدای: هوشنگ چالنگی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
نمی‌توانم گفت،
با تو این راز نمی‌توانم گفت
- در کجای دشت، نسیمی نیست
که زلف را پریشان کند-

آرام!
آرام!
از کوه اگر می‌گویی
آرام‌تر بگوی!

بارِ گریه‌ای بر شانه دارم!

برکه‌ای که شب از آن آغاز می‌شود
ماهی اندوهگین می‌گردد و
رشد شبانه‌ی علف
پوزه‌ی اسب را مرتعش می‌کند

آرام!
آرام!
از دشت اگر می‌گویی
گیاهی که در برابر چشم قد می‌کشد
در کدامین ذهن است
به جز گوسفندی که
اینک! پیشاپیشِ گله می‌آید

آه می دانم !
اندوه خویشتن را من صیقل نداده‌ام!
بتاب، رویای من!
بر گیاه و بر سنگ،
که معراج تو را آراسته‌ام من.

گرگی که تا سپیده‌دمان بر آستانه‌ی ده می‌ماند 
بوی فراوانی در مشام دارد!

صبحی اگر هست
بگذار با حضور آخرین ستاره
در تلاوتی دیگرگونه آغاز شود.

ستاره‌ها از حلقومِ خروس
تاراج می‌شوند
تا من از تو بپرسم!
اکنون، ای سرگردان!
در کدام ساعت از شبیم؟
انبوهیِ جنگل است که پلکِ مرا
بر یالِ اسب می‌خواباند
و ستاره‌ای غیبت می‌کند
تا سپیده‌دمان را به من باز نماید.
میراثِ گریه، آه
در قوم من
سینه‌به‌سینه بود.
▨ 
هوشنگ چالنگی
مهر ماه ۱۳۴۶
از کتاب مجموعه کامل اشعار هوشنگ چالنگی چاپ افراز صفحه ۲۵۱
ــــــــ
تذکر: متن خوق منطبق بر خوانش شاعر است و با متن چاپ شده در کتاب، کم و بیشی‌هایی دارد.

هوشنگ چالنگی | میراث

غزل ۲۰۹۲ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش

▨ نام شعر: اکنون کدام مذهب
▨ شاعر: هوشنگ چالنگی
▨ با صدای: ارژنگ آقاجری https://soundcloud.com/arjanga
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
هولِ کدام گرداب
موی بر سر تو سپیده کرده است
ای خسته از تلالؤی بی‌درختی!

به هنگامی که از گرداب‌ها 
می‌آمدم
قومی که خزه از کاکل من می‌سترد
منقرض شده بود.

از سموران محتاط پرس
روزگارانی را
که با دهان پلنگ نفس می‌کشیدم
بر گذشته، بر گذشته
اکنون ای برادران!
لحظه‌ای فانوس را نگه را دارید
تا من از گریه‌ی موعود خلاص یابم.
سراغ مهتاب را 
در قصری متروک
از کدام کنیز می‌گیری؟
به هنگامی که بر تن من
از هولی که با من رفته سخن می‌گوید!

اکنون کدام مذهب 
از قوم من 
عریان‌تر است ؟
▨ 
هوشنگ چالنگی
مهر ماه ۱۳۴۶
از کتاب مجموعه کامل اشعار هوشنگ چالنگی چاپ افراز صفحه ۲۵۴

هوشنگ چالنگی | اکنون کدام مذهب

▨ نام شعر: از ابرها
▨ شاعر: هوشنگ چالنگی
▨ با صدای: ارژنگ آقاجری https://soundcloud.com/arjanga
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
از ابرها
آن تکه که تویی
نخواهد بارید
مِه همان خواهد بود
چشم‌بسته وُ فرورونده
که بهتر ببیند
پرنده‌ی گلگون را وُ
تنها پرنده‌ی گلگون

نَه این‌که هر لحظه شکوفاترست
بر فرقِ اسبِ رهگذر
 نه چکمه‌های کوچکش
که به گونه‌های او مهمیز می‌زنند.
▨ 
هوشنگ چالنگی
از کتاب مجموعه کامل اشعار هوشنگ چالنگی چاپ افراز صفحه ۱۴۴

هوشنگ چالنگی | از ابرها

▨ نام شعر: شهادت
▨ شاعر: هوشنگ چالنگی
▨ با صدای: ارژنگ آقاجری https://soundcloud.com/arjanga
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
به کردار ابری ببار اگر می‌باری
که سرود باران در منقار مرغی سرگردان است
.
سراسیمه سلام
اگر آن‌چه بر یال اسب می‌جنبد، سپیده‌دمان است.

با چشمان مسافری
که از سال‌های - هیمه - و- گرگ - می‌آید
می‌نگرم
بلوطی را که اینک پلک می‌گشاید

خواب از نژادی دشمن است
که تا دیده برهم می‌نهم
عریان‌ترین خنجر را بر گلوی دوست می‌بینم
با پرنده‌ای می‌آویزم
ــ بدان‌گونه غم‌آلود ــ
که گریبان اولین ستاره را به گریه بگیرم

آمیزش صدایی را می‌شناسم
[در برنج‌زاری که آوای پرنده‌ایش می‌آراست
و انارستانی که گریانی در آن بود]

اکنون
تنها شکوفه‌ای به شهادت کافی‌ست
که من همیشه گریان بودم.
▨ 
هوشنگ چالنگی
آبان ماه ۱۳۴۶
از کتاب مجموعه کامل اشعار هوشنگ چالنگی چاپ افراز صفحه ۲۶۲

هوشنگ چالنگی | شهادت

موسیقی را دستکاری کردم قرار بود خودش کافی 
باشد
دیالوگها بی تو باهم بر سرم میریزند و من به تنهایی به ارکسترشان گوش میکنم،

(Nilsfrahm Olafur Rework Amir)

هامون ، گلچهره ، چیزهایی هست که نمیدانی،شبهای روشن

دیالوگ‌های بی‌ تو(dialogos sin ti)

بریده‌ای از اپیزود ۲۲ ام دیالوگ‌باکس،طراحی و اجرا از مهدی ستوده ، بر اساس فیلم هامون به  همراه 
صدای شاملو:
@dialoguebox


رود

قصیده‌ی بامدادی را

در دلتای شب

مکرر می‌کند

و روز

از آخرین نفس شب پرانتظار

آغاز می‌شود.

و اکنون سپیده‌دمی که شعله‌ی چراغ مرا

در طاقچه بی‌رنگ می‌کند

تا مرغکان بومی‌ی رنگ را

در بوته‌های قالی از سکوت خواب برانگیزد،

پنداری آفتابی است

که به آشتی

در خون من طالع می‌شود.

□

اینک محراب مذهب جاودانی که در آن

عابد و معبود و عبادت و معبد

جلوه‌ای یکسان دارند:

بنده پرستش خدای می‌کند

هم از آن‌گونه

که خدای

بنده را.

همه‌ی برگ و بهار

در سر انگشتان توست.

هوای گسترده

در نقره‌ی انگشتانت می‌سوزد

و زلالی‌ی چشمه‌ساران

از باران و خورشید تو سیراب می‌شود.

□

زیباترین حرفت را بگو

شکنجه‌ی پنهان سکوتت را آشکار کن

و هراس مدار از آن که بگویند

ترانه‌ای بیهوده می‌خوانید.-

چراکه ترانه‌ی ما

ترانه‌ی بیهودگی نیست

چرا که عشق

حرفی بیهوده نیست.

حتی بگذار آفتاب نیز برنیاید

به خاطر فردای ما

اگر

بر ماش منتی است؛

چرا که عشق

خود فرداست

خود همیشه است.

□

بیشترین عشق جهان را به سوی تو می‌آورم

از معبر فریادها و حماسه‌ها.

چرا که هیچ چیز در کنار من

از تو عظیم‌تر نبوده است

که قلب‌ات

چون پروانه‌ای

ظریف و کوچک و عاشق است.

ای معشوقی که سرشار از زنانگی هستی

و به جنسیت خود غره‌ای

به خاطر عشقت!-

ای صبور! ای پرستار!

ای مومن!

پیروزی‌ی تو میوه‌ی حقیقت توست.

رگبارها و برف را

توفان و آفتاب آتش‌بیز را

به تحمل و صبر

شکستی.

باش تا میوه‌ی غرورت برسد.

ای زنی که صبحانه‌ی خورشید در پیراهن توست،

پیروزی‌ی عشق نصیب تو باد!

□

از برای تو، مفهومی نیست

نه لحظه‌ای:

پروانه‌ئی‌ست که بال می‌زند

یا رودخانه‌ای که در گذر است. -

هیچ چیز تکرار نمی‌شود

و عمر به پایان می‌رسد:

پروانه

بر شکوفه‌ای نشست

و رود به دریا پیوست.

از برای تو، مفهومی نیست

نه لحظه‌ای:

پروانه‌ئی‌ست که بال می‌زند

یا رودخانه‌ای که در گذر است. -

هیچ چیز تکرار نمی‌شود

و عمر به پایان می‌رسد:

پروانه

بر شکوفه‌ای نشست

و رود به دریا پیوست.

هامون - چرا ابراهیم پدر ایمان است؟

Ahmad Shamloo ft. Hans Zimmer - Darde Moshtarak
احمد شاملو و هانس زیمر - درد مشترک
ساخته شده توسط حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/20
|
آثار استفاده شده
دکلمه شعر "عشق عمومی" توسط احمد شاملو
آهنگی از فیلم اینترستلار ساخته هانس زیمر
قسمتی از آواز فریاد استاد شجریان
قسمتی از آهنگ "درد مشترک" از علیرضا قربانی
|
اشک رازي‌ست
لب‌خند رازي‌ست
عشق رازي‌ست
 
اشک ِ آن شب لب‌خند ِ عشق‌ام بود.
 □
 قصه نيستم که بگوئي
نغمه نيستم که بخواني
صدا نيستم که بشنوي
يا چيزي چنان که ببيني
يا چيزي چنان که بداني…
 
من درد ِ مشترک‌ام
مرا فرياد کن.
 □
درخت با جنگل سخن مي‌گويد
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن مي‌گويم
 
نام‌ات را به من بگو
دست‌ات را به من بده
حرف‌ات را به من بگو
قلب‌ات را به من بده
من ريشه‌هاي ِ تو را دريافته‌ام
با لبان‌ات براي ِ همه لب‌ها سخن گفته‌ام
و دست‌هاي‌ات با دستان ِ من آشناست.
 
در خلوت ِ روشن با تو گريسته‌ام
براي ِ خاطر ِ زنده‌گان،
و در گورستان ِ تاريک با تو خوانده‌ام
زيباترين ِ سرودها را
زيرا که مرده‌گان ِ اين سال
عاشق‌ترين ِ زنده‌گان بوده‌اند.
 □
 دست‌ات را به من بده
دست‌هاي ِ تو با من آشناست
اي ديريافته با تو سخن مي‌گويم
به‌سان ِ ابر که با توفان
به‌سان ِ علف که با صحرا
به‌سان ِ باران که با دريا
به‌سان ِ پرنده که با بهار
به‌سان ِ درخت که با جنگل سخن مي‌گويد
 
زيرا که من
ريشه‌هاي ِ تو را دريافته‌ام
زيرا که صداي ِ من
با صداي ِ تو آشناست.

Haataari

احمد شاملو و هانس زیمر | درد مشترک

"هله نوميد نباشی که تو را يـار براند
گرت امروز براند نه که فردات بخواند؟"

"در اگر بر تو ببندد مــرو و صــبــر کن آن جا
ز پس صــبــر تو را او به سر صـــدر نشاند"

وگر او بر تو ببندد همه ره هـا و گذرهـا
ره پنهان بنمايد که کس آن راه نداند

نه که قصاب به خنجر چو سر ميش ببرد
نهلد کُشته خود را کُشد آن گاه کِشاند

چو دَم ميش نماند ز دَم خود کُندش پُر
تو ببينی دم يزدان به کـجـا هـــات رسـاند

به مثل گفتم اين را و اگر نه کــرم او
نکشد هيچ کسی را و ز کشتن برهاند

"هـمـگـی مـلـک سـلـيـمـان بـه يـکـی مـور بـبـخـشـد
بـدهـد هـر دو جـهـان را و دلـی را نـرمـانـد"

دل من گرد جهان گشت و نيابيد مثالش
به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند

هله خاموش که بی گفت از اين مِی همگان را
بـچـشـانـد بـچـشـانـد بـچـشـانـد بـچـشـانـد

هله نومید نباشی که تو را یار براند-دکتر عبدالکریم سروش

عشق تباهی است - به یاد عباس کیارستمی

انسان از آن چيزی که دوست مي‌دارد خود را جدا مي‌سازد
در اوج خواستن نمي‌خواهد
در اوج تمنا نمي‌خواهد
دوست مي‌دارد اما در عين حال مي‌خواهد متنفر باشد
اميدوار است اما اميدوار است که اميدوار نباشد
همواره به ياد مي‌آورد اما مي‌خواهد فراموش کند...

🎬 فيلم: داريوش مهرجويي
🎧 تنظيم: شايان نگهبان

Hamoon Single Track

Hamoon (فيلم هامون خسرو شکيبايي)

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

هوشنگ چالنگی | میراث

Schahrouz Kabiri