علیرضا روشن

اجرای خصوصی سید خلیل عالی نژاد در خانقاهی در قزوین با اشعاری از: 
بابا طاهر، سعدی، حافظ

 این قطعه سالها بعد از مرگ جانخراش سید خلیل برای اولین بار منتشر میشود. جامعه یارسان نسبت به عمومی شدن مجالس‌شان حساس هستند. لطفا این اجرای نیم ساعته را قطعه-قطعه و ویرایش نکنید.

///

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

اگر جسمم بسوزی سوته خواهم
اگر چشمم بدوزی دوته خواهم

اگر باغم بری بر چیدن گل
گلی همرنگ و همبوی ته خواهم

کسی که ره به فریادم برد نی
خبر بر سرو آزادم برد نی

همه خوبان عالم جمع گردند
کسی که یادت از یادم برد نی
///

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران
کز سنگ گریه خیزد روز وداع یاران

هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد
داند که سخت باشد قطع امیدواران

با ساربان بگویید احوال آب چشمم
تا بر شتر نبندد محمل به روز باران

سعدي نشسته در دل  مهری به روزگاران
بيرون نمي توان کرد الا به روزگاران

///

نمازِ شامِ غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌هایِ غریبانه قِصه پردازم

به یادِ یار و دیار آن چُنان بِگِریَم زار
که از جهان رَه و رسمِ سفر براندازم

Ali Nezhad اجرای خصوصی خانقاه - سید خلیل عالی نژاد

از ردیف آوازی محمدرضا شجریان


چوپانی：
سحرگاهان چو برق از جای می جست
کمر چون نی به عزم ناله می بست

سارنگ：
نبودی گر دو چشم اشکبارش
تحریر درآمد بیات ترک و فرود به درآمد شور

درآمد بیات ترک：
نبودی گر دو چشم اشکبارش
فرود به درآمد شور：
نبودی فرق از مشتی غبارش + تحریر تکمیل ملودی شعر در درآمد شور


گوشه‌ی دشتستانی به‌شیوه‌ی مرحوم طاهرزاده - اجرای شجریان

▨ شعر: حسرت همیشگی (ناگهان زود دیر می‌شود)
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: قیصر امین‌پور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
حرف های ما هنوز ناتمام...
تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه باخبر شوی
لحظۀ عزیمت تو ناگزیر می‌شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان
        چقدر زود
                      دیر می‌شود.
▨
قیصر امین‌پور
از دفتر شعر «گل‌ها همه آفتابگردانند»
بهمن ۱۳۶۹

قیصر امین‌پور | حسرت همیشگی (ناگهان زود دیر می‌شود)

▨ نام شعر: ای بی‌تو من، خراب
▨ شاعر: نصرت رحمانی
▨ با صدای: نصرت رحمانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
ای بی‌تو من، خراب!
شب بی‌تو خسته‌است.

ای بی‌تو من سراب
دیگر شتاب، توان را شکسته‌است.
در من، منی به‌پاست،
اما نرفته دلشده‌ای در عمیقِ خواب.
جدایی، چه خیمه‌ای
در شهر بسته است
اما... نرفته دلشده‌ای در عمیقِ خواب.

ای دیده‌ات شراب!
{جرعه} نگاهی
ای بی‌تو دل خراب، {تباهی}.

در کُنه من، غمِ تو در این پُر ستوه شب
پرواز می‌کُند.
در این شکسته شب چه سیاهی گرفته لِرد.

ای بی‌تو من، خراب!
{ای بی‌تو من، خرابِ خرابی!}
دستان باد
دیوارهای جدایی کشیده‌اند
در روی خاک.
این ظلم نیست؟
ای بی‌تو من، خراب!

ای بی‌تو من، خراب!
شب، بی‌تو خسته است؛
من، بی‌تو خسته‌ام،
و جدایان
درهم‌شکسته‌اند.

ای بی‌تو،
ای سراب!
▨
نصرت رحمانی
از دفتر شعر «میعاد در لجن» چاپ شده به سال ۱۳۳۵
ــــــــــــــــ
پی‌نوشت: متن شعر منطبق بر خوانش شاعر است و با نسخه‌ی چاپ شده در کتاب، تفاوت‌هایی دارد. شکل مکتوب شعر‌، در داخل آکولاد {} آمده است.

نصرت رحمانی | ای بی تو من خراب

▨ نام شعر: لیلی (من آبروی عشقم)
▨ شاعر: نصرت رحمانی
▨ با صدای: نصرت رحمانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
لیلی!
چشمت خراج سلطنت شب را
از شاعران شرق طلب می‌کند
من آبروی حرمت عشقم
هشدار
تا به خاک نریزی
من آبروی عشقم

لیلی!
پر کن پیاله را
آرام‌تر بخوان
آواز فاصله‌های نگاه را
در کوچه‌های فرصت و میعاد!

بگشای بند موی، بیفشان
شب را میان شب
با من بدار حوصله، اما
نه با عتاب!

گفتی:
گل در میان دستت می‌پژمرد
گفتم که:
خواب
در چشم‌های مان به شهادت رسیده است
گفتی که:
خوب ترینی
آری، خوبم
شعرترم
تاج سه ترک عرفانم
درویشم
خاکم

آیینه‌دار رابطه‌ام بنشین
بنشین کنار حادثه بنشین
یاد مرا به حافظه بسپار
اما…، نام مرا
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام

لیلی!
از جای پای تو
بر آستانه‌ی درگاه
بوی فرار می‌آید
آتش مزن به سینه‌ی بستر
با عطر پیکر برهنه‌ی سبزت

بنشین
بانوی بانوان شب و شعر
خانم
لیلی
کلید صبح
در پلک‌های توست

دست مرا بگیر
از چارراه خواب گذر کن
بگذار و بگذریم زین خیل خفتگان!
دست مرا بگیر
تا بسرایم
در دست‌های من بال کبوتری‌ست

لیلی
من آبروی عاشقان جهانم
هشدار تا به خاک نریزی
من پاسدار حرمت دردم
چشمت خراج می‌طلبد
آنک خراج

لیلی
وقتی که پاک می‌کنی خط چشمت را
دیوارهای این شب سنگین را
در هم شکسته وای … که بیداد می‌کنی
وقتی که پاک می‌کنی خط چشمت را
در باغ‌های سبز تنت شب را
آزاد می‌کنی

لیلی!
بی مرز باش
دیوار را ویران کن
خط را به حال خویش رها کن
بی خط و خال باش
با من بیا همیشه ترین باش
بارید شب
بارش سیل اشک‌ها شکست
خط سیاه دایره‌ی شب را
خط پاک شد
گل در میان دستم پر پر زد و فسرد
در هم دوید خط
ویران شد!

لیلی!
بی مرز عشق‌بازی کن
بی خط و خال باش
با من بیا که خوب ترینم
با من که آبروی عشقم
با من که
شعرم
شعرم
شعرم
وای…. در من وضو بگیر
سجاده‌ام‌، بایست کنارم
رو کن به من که قبله‌ی عشاقم

آنگه نماز را
با بوسه‌ای بلند
قامت ببند

لیلی!
با من بودن خوب است
من می‌سرایمت
▨
نصرت رحمانی

نصرت رحمانی | لیلی (من آبروی عشقم)

▨ نام شعر: تسلیت به دوستِ پدر مرده
▨ شاعر: ایرج میرزا
▨ با صدای: سبحان گنجی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
سخت است گرچه مرگِ پدر بر پسر همی
هان ای پسر مخور غم از این بیشتر همی

در روزگار هر پسری بی‌پدر شود
تنها تو نیستی که شدی بی‌پدر همی

اسکندرِ کبیر که می‌رفت از جهان
گفت این سخن به مادرِ خونین جگر همی

کز بعد من عزایی اگر می‌کنی به پای
طوری بکن که باد پسندیده‌تر همی

تنها مگِری، عدّه‌ای از دوستان بخواه
کآیند و با تو گریه نمایند سر همی

لیکن چه عدّه‌ای؛ که نباشند داغدار
زان بیشتر به مرگِ کسانِ دگر همی

با عدّه‌ای بگَری برایم که پیش از این
ننموده مرگ از درِ ایشان گذر همی

زیرا که داغ دیده بگرید برای خویش
وآنگه تو را گُذارَد منّت به سر همی

گر گریه‌ای کنند، کنند از برایِ من
مرگِ کسی نباشدِشان در نظر همی

چون خواست مادرش به وصّیت کند عمل
با عدّه‌ای شود به عزا نوحه‌گر همی

یک تن که داغ‌دیده نباشد نیافتند
بشتافتند گرچه به هر کوی و در همی

این گفت دخترم سرِ زا رفته پیش از این
آن گفت مرده شوهرم اندر سفر همی

آن دیگری سرود که از هشت ماهِ قبل
دارم ز فوتِ مادرِ خود دیده تر همی

آن یک بیان نمود که از پنج سالِ پیش
مرگ پدر نموده مرا دربه‌در همی

القصّه مرگ چون همه‌کس را گَزیده بود
حاضر نشد به محضرِ او یک نفر همی

چون مادرِ سکندر از این گونه دید حال
دانست سّرِ گفتۀ آن نامور همی

یعنی ببین که هیچکس از مرگ جان نَبُرد
دیگر مکن تو گریه برای پسر همی

بر هر که بنگری به همین درد مبتلاست
بی‌داغ نیست لالهٔ باغِ بشر همی

سختی چو بالسّویّه بود سهل می‌شود
چون عامّ شد بلیّه شود کم اثر همی

باری عزیزِ من همه خواهیم مُرد و رفت
زاری مکن که هیچ ندارد ثمر همی

یک مرده سر ز خاک نمی‌آورد برون
صد سال اگر تو خاک بریزی به سر همی

گفتند زلف کندی و بر خاک ریختی
بر خاک ریخته است کسی مشکِ تَر همی؟

بر مالِ غیر دست تصّرف مکن دراز
خود را مکن به ظلم و تعدّی سَمَر همی

آن طرّه جایگاهِ دلِ اهلِ دانش است
با این گروه جور مران این قَدَر همی

آن آشیانِ مرغِ دل بی‌نوایِ ماست
ای باغبان! مخواهش زیر و زبر همی

آن طرّه را دو صاحبِ دیگر به غیرِ توست
مالِ من است و مالِ نسیم سحر همی

گر رفت بر سفر پدرت شُکر کن که هست
آن مادرِ ستوده‌ات اندر حضر همی

داری ز خود چهار برادر بزرگتر
هر یک به جای خویش چو یک شیرِ نر همی

بر کَن لباسِ ماتم و افسردگی ز بر
کُن جامۀ شهامت و عزّت به بر همی

از هر خیال بیهُده خود را کنار گیر
مشغول شو به کسب کمال و هنر همی

یک‌روز درس و مشق مکن ترک زینهار!
مپسند وقتِ قیمتیِ خود هَدَر همی

یک‌روز اگر ز درس گُریزی، به جان تو
بگریزم از تو همچو لئیم از ضرر همی

ور پندِ من به سمعِ ارادت کنی قبول
دل بَندَمَت چو مفلسِ بی‌زر به زر همی

با مادرت به رأفت و طاعت سلوک کن
با خواهرت بجوش چو شیر و شکر همی

پرهیز کن ز مردمِ بی‌عار و کم‌عیار
همسر بشو به مردمِ نیکو سِیَر همی

با آن قدم ز خانه برون نه اگر نهی
کِت بر طریقِ عقل شود راهبَر همی

باش از برایِ دیدۀ بدبین به جایِ تیر
شو از برایِ حفظِ شرافت سپر همی

در طبع ساده خویِ بَدان آن‌چنان دَوَد
کاندر میانِ پنبه بیافتد شَرَر همی

قدرِ مرا بدان که چو من هم به روزگار
یک عاشقِ درست نبینی دگر همی
▨
ایرج میرزا

ایرج میرزا | تسلیت به دوست پدر مرده

▨ نام شعر: تصویرِ زن (بر سردر کاروان سرایی)
▨ شاعر: ایرج میرزا
▨ با صدای: سبحان گنجی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
بر سردرِ کاروان‌سرایی
تصویر زنی به گچ کشیدند

ارباب عَمایم این خبر را
از مُخبِر صادقی شنیدند

گفتند که وا شریعتا، خلق
رویِ زنِ بی‌نقاب دیدند

آسیمه سر از درون مسجد
تا سردرِ آن سرا دویدند

ایمان و اَمان به سرعت برق
می‌رفت که مؤمنین رسیدند

این آب آورد، آن یکی خاک
یک پیچه ز گِل بر او بریدند

ناموس به باد رفته‌ای را
با یک دو سه مشت گل خریدند

چون شرعِ نبی از این خطر جَست
رفتند و به خانه آرمیدند



غفلت شده بود و خلق وحشی
چون شیر درنده می‌جهیدند

بی‌پیچه‌زنِ گشاده‌رو را
پاچینِ عفاف می‌دریدند

لب‌های قشنگ خوشگلش را
مانند نبات می‌مکیدند

بالجمله تمام مردم شهر
در بحر گناه می‌تپیدند

درهای بهشت بسته می‌شد
مردم همه می‌جهنمیدند

می‌گشت قیامت آشکارا
یک‌باره به صور می‌دمیدند

طَیر از وَکرات و وحش از جحر
انجم ز سپهر می‌رمیدند

این است که پیش خالق و خلق
طلاب علوم رو سفیدند


با این علما هنوز مردم
از رونق ملک ناامیدند!
▨

ایرج میرزا

ایرج میرزا | تصویر زن

چَشیای ناز ِمَسْتُشْ ، وَ یَه غَمْزَه خارُم اُشکُ
بَخدا که هِسکَه نادِین، چه وَ روزگارُم اُشکُ

گَپیای دِلنِشینُش ، وَ خَشی چُن بَرُن دِن
وَ لِطافتِ کَلومُش، هَمَه آیه بارُم اُشکُ

مُ اُمیدُم از خدا دِن ، که مُگِی خداش بِبِنِم
چُنِ مُرغ شَو کِه تَنهان ، مُگَه غُصَّه خارُم اُشکُ

چُن خُشْ کسی نَنی دِن ، چُن صورت جَمیلُش
که گناهِ بُت پَرستی ، وَ مه طرحُ کارُم اُشکُ

اِ نَه دستِ سَرنُوشتِن ، که مو اِندِه بی نوا بِم
تِه دل مو خار محنت ، گل دست یارُم اُشکُ

عَسَل ِکپ شیرینُش، چُنِ سینه ی مَمْامو
شَتِه کَپ نَدِم خُدایا ، گِنَه ای تبارُم اُشکُ

اگَه زندگیم نَشابی ، چه بُگُم کَرِ خُدا دِن
زِرِ خاکِ پاکِ بَستَک ، وَ خَشی مزارُم اُشکُ
www.achomestan.com

Daste-sarnevesht-دست سرنوشت -ابراهیم منصفی

یک بداهه.  آرشید آذرین (پیانو) و ماکان اشگواری (آواز) که برای اولین بار با هم ساز می‌زنیم.  شعر "هوا" هم بداهه‌ست. این ضبط چند روز پس از این که همدیگر را شناختیم اتفاق افتاده، و اگر هماهنگی‌ای هست، حاصل همدلی‌ست

'Hava' from Makan & Arshid's first meeting @ Saba Studio Tehran . May 2O12 
Arshid and Makan's first jamming at Saba studio. Everything is improvised (even the lyrics) as they have just known each other recently, and decided to record something...

Hava (Arshid Azarine, Makan Ashgvari) هوا (آرشید آذرین ، ماکان اشگواری)  یک بداهه

music & singer : Fazel Pish 

Lyric : Ebrahim Monsefi

Recording : Omid Mohebbi

فاضل پيش ( در بند تُ )fazel pish( dar bande to)

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

ایرج میرزا | تصویر زن

Schahrouz Kabiri