Name: غزل ۲۰۹۲ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش by She'r khani ha
Duration: 3 min 21 s
Description: آن دلبرِ من آمد برِ من

اي فتنه من شور و شر من❤

صورت ها صور قبیحه بوده خط‌خطی شون کردن؟

متن شعر مولانا :                          آن دلبرِ من آمد برِ منزنده شد از او، بام و درِ منگفتم قُنُق‌ای، امشب تو مراای فتنه‌ی من؛ شور و شرِ منگفتا بروم کاری‌ست مهمدر شهر مرا، جان و سرِ منگفتم به‌خدا گر تو برویامشب نزیَد این پیکرِ منآخر تو شبی رحمی نکنیبر رنگ و رخِ هم‌چون زرِ منرحمی نکند چشمِ خوشِ توبر نوحه و این چشمِ ترِ منبفشانَد گل گلزارِ رختبر اشکِ خوشِ چون کوثرِ منگفتا چه کنم چون ریخت قضاخونِ همه را در ساغرِ منمریخی‌ام و جز خون نبُوَددر طالعِ من؛ در اخترِ منعودی نشود مقبولِ خداتا درنرود در مجمرِ منگفتم چو تو را قصد است به‌جانجز خون نبود نقل و خَورِ منتو سرو و گل‌ای؛ من سایه‌ی تومن کشته‌ی تو؛ تو حیدرِ منگفتا نشود قربانیِ منجز نادره‌ای، ای چاکرِ منجرجیس رسد کو هر نفسینو کشته شود در کشورِ مناسحاقِ نبی باید که بودقربان شده بر خاکِ درِ منمن عشق‌ام و چون ریزم ز تو خونزنده کنمت در محشرِ منهان تا نطپی در پنجه‌ی منهان تا نَرَمی از خنجرِ منبا مرگ مکن تو روی ترشتا شکر کند از تو برِ منمی‌خند چو گل چون برکنَدَتتا به سر شدت در شکرِ مناسحاق، تویی؛ من والدِ توکی بشکنمت ای گوهرِ منعشق است پدر عاشق رمه رازاینده از او کرّ و فرِ مناین گفت و بشد چون باد صباشد اشکِ روان از منظرِ منگفتم چه شود گر لطف کنیآهسته روی، ای سرورِ مناشتاب مکن، آهسته‌تَرَکای جان و جهان، ای صدپرِ منکس هیچ ندید اِشتابِ مرااین است تکِ کاهل‌ترِ مناین چرخِ فلک گر جهد کندهرگز نرسد در معبرِ منگفتا که خمش کاین خنگِ فلکلنگانه رود در محضرِ منخامش که اگر خامش نکنیدر بیشه فتد این آذرِ منباقی‌ش مگو تا روزِ دگرتا دل نپرد از مصدرِ من                  

عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش..................خون انگوری نخورده باده شان هم خون خویش
هر کسی اندر جهان مجنون لیلی شدند.................................عارفان لیلای خویش و دم به دم مجنون خویش
ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این............................بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش
گر تو فرعون منی از مصر تن بیرون کنی............................در درون حالی ببینی موسی و هارون خویش
لنگری از گنج مادون بسته‌ای بر پای جان................................تا فروتر می‌روی هر روز با قارون خویش
یونسی دیدم نشسته بر لب دریای عشق........................................گفتمش چونی جوابم داد بر قانون خویش
گفت بودم اندر این دریا غذای ماهیی................................پس چو حرف نون خمیدم تا شدم ذاالنون خویش
زین سپس ما را مگو چونی و از چون درگذر.................چون ز چونی دم زند آن کس که شد بی‌چون خویش
باده غمگینان خورند و ما ز می خوش دلتریم.............................رو به محبوسان غم ده ساقیا افیون خویش
خون ما بر غم حرام و خون غم بر ما حلال.........................هر غمی کو گرد ما گردید شد در خون خویش
باده گلگونه‌ست بر رخسار بیماران غم................................ما خوش از رنگ خودیم و چهره گلگون خویش
من نیم موقوف نفخ صور همچون مردگان...........................هر زمانم عشق جانی می‌دهد ز افسون خویش
در بهشت استبرق سبزست و خلخال و حریر...........................عشق نقدم می‌دهد از اطلس و اکسون خویش
دی منجم گفت دیدم طالعی داری تو سعد..................................گفتمش آری ولیک از ماه روزافزون خویش
مه کی باشد با مه ما کز جمال و طالعش................................نحس اکبر سعد اکبر گشت بر گردون خویش

مولویانه - عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش

گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی

غزل 2807 دیوان شمس - عبدالکریم سروش

دکتر سروش - دیوان شمس - معشوقه به سامان شد

آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت
وان نفسی که بیخودی یار چه کار آیدت
آن نفسی که باخودی خود تو شکار پشه‌ای
وان نفسی که بیخودی پیل شکار آیدت
آن نفسی که باخودی بسته ابر غصه‌ای
وان نفسی که بیخودی مه به کنار آیدت
آن نفسی که باخودی یار کناره می‌کند
وان نفسی که بیخودی باده یار آیدت
آن نفسی که باخودی همچو خزان فسرده‌ای
وان نفسی که بیخودی دی چو بهار آیدت
جمله بی‌قراریت از طلب قرار تست
طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت
جمله ناگوارشت از طلب گوارش است
ترک گوارش ار کنی زهر گوار آیدت
جمله بی‌مرادیت از طلب مراد تست
ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت
عاشق جور یار شو عاشق مهر یار نی
تا که نگار نازگر عاشق زار آیدت
خسرو شرق شمس دین از تبریز چون رسد
از مه و از ستاره‌ها والله عار آیدت
- مولوی

آن نفسی که با خودی...

غزل ۲۰۹۲ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش

غزل شماره ۱۶۴۰

منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
دل و جان را ز تو دیدم دل و جان را به تو دادم

کتب العشق بانی بهوی العاشق اعلم
فالیه نتراجع و الیه نتحاکم

چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم
چو قبای تو بپوشم ملکم شاه قبادم

قمر الحسن اتانی و الی الوصل دعانی
و رعانی و سقانی هو فی الفضل مقدم

ز میانم چو گزیدی کمر مهر تو بستم
چو بدیدم کرم تو به کرم دست گشادم

نصر العشق اجیبوا و الی الوصل انیبوا
طلع البدر فطیبوا قدم الحب و انعم

چه کنم نام و نشان را چو ز تو گم نشود کس
چه کنم سیم و درم را چو در این گنج فتادم

لمع العشق توالی و علی الصبر تعالی
طمس البدر هلالا خضع القلب و اسلم

چو تویی شادی و عیدم چه نکوبخت و سعیدم
دل خود بر تو نهادم به خدا نیک نهادم

خدعونی نهبونی اخذونی غلبونی
وعدونی کذبونی فالی من اتظلم

نه بدرم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم
نه اسیر شب و روزم نه گرفتار کسادم

ملک الشرق تشرق و علی الروح تعلق
غسق النفس تفرق ربض الکفر تهدم

چه کساد آید آن را که خریدار تو باشی
چو فزودی تو بهایم که کند طمع مزادم

نفس العشق عتادی و عمیدی و عمادی
فمن العشق تدثر و من العشق تختم

روش زاهد و عابد همگی ترک مراد است
بنما ترک چه گویم چو تویی جمله مرادم

لک یا عشق وجودی و رکوعی و سجودی
لک بخلی لک جودی و لک الدهر منظم

چو مرا دیو ربودی طربم یاد تو بودی
تو چنانم بربودی که بشد یاد ز یادم

الف الدهر بعادی جرح البعد فؤادی
فقد النوم وسادی و سعاداتی نوم

به صفت کشتی نوحم که به باد تو روانم
چو مرا باد تو دادی مده ای دوست به بادم

فاری الشمل تفرق و اری الستر تمزق
و اری السقف تخرق و اری الموج تلاطم

من اگر کشتی نوحم چه عجب چون همه روحم
من اگر فتح و فتوحم چه عجب شاه نژادم

و اری البدر تکور و اری النجم تکدر
و اری البحر تسجر و اری الهلک تفاقم

چو به بحر تو درآیم به مزاج آب حیاتم
چو فتم جانب ساحل حجرم سنگ و جمادم

فقد اهدانی ربی و اتی الجد بحبی
نهض الحب لطبی و تدارک و ترحم

به خدا باز سپیدم که به شاه است امیدم
سوی مردار چه گردم نه چو زاغم نه چو خادم

نزل العشق بداری معه کاس عقاری
هو معراج سواری و علی السطح کسلم

چو بسازیم چو عیدم چو بسوزیم چو عودم
ز تو گریم ز تو خندم ز تو غمگین ز تو شادم

بک احیی و اموت بک امسک و افوت
بک فی الدهر سکوت بک قلبی یتکلم

چو ز تبریز بتابد مه شمس الحق والدین
بفروزد ز مه او فلک جهد و جهادم

با صدای عبدالکریم سروش

دیوان شمس -  1776. منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم

غزلِ شمارۀ ۲۵۷۲ مولانا با دکلمۀ عبدالکریمِ سروش (همون عوضیِ انقلاب فرهنگی).

2572

دیوان شمس
• مولانا جلال‌الدین محمّد
• غزل شماره ۴۴۸
• با صدای: دکتر عبدالکریم سروش

Rasool Aftab

59- امروز روز نوبت دیدار دلبر است

غزل ۲۴۶۶ دیوان شمس
صدای دکتر سروش

غزل ۲۰۹۲ دیوان شمس - صدای عبدالکریم سروش

She'r khani ha

Recent comments

Farid

Ramtin Khani

javad

MohammadTH

Related tracks