BAHAI

دعاعیات"به ذکرت زنده ام

nana ji

shah paeiz

Hedi

شعر

saber

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو
از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده‏ام		
خانه به خانه در به در کوُچه به کوچه کو به کو
می‌رود از فراق تو خون دل از دو دیده ام		
دجله به دجله یم به یم چشمه به چشمه جو به جو
دور دهان تنگ تو عارض عنبرین خطت		
غنچه به غنچه گل به گل لاله به لاله بو به بو
ابرو و چشم و خال تو صید نموده مرغ دل	
طبع به طبع دل به دل مهر به مهر و خو به خو
مهر تو را دل حزین بافته بر قماش جان	
رشته به رشته نخ به نخ تار به تار پو به پو
در دل خویش «طاهره» گشت و ندید جز تو را	
صفحه به صفحه لا به لا پرده به پرده تو به تو

شعر از طاهره قره العین

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو- با صدای محمد رضا شجریان

- شال - پانویس- علی بدیعی

Poem: Baba Taher
Guitar: Babak Mobasher
Violin: Aida Nosrat
Vocals: Sepideh Vahidi


My Heart  - آی دلم

ماهی زیرک نمی افتد دو رنگان را به دام
آب را بیهوده این نابِخردان گل می کنند

عجب آب گِل آلودی ,عجب آب گِل آلودی

برو ای آنکه در اندیشه ی آزار من بودی
برو ای آنکه از آزار مستان مست و خوشنودی
هر آنکس می کند برپای آتش را کند در چشم خود دودی
عجب آب گِل آلودی , عجب آب گِل آلودی

همای - عجب آب گل آلودی

ای دل ســاده بکــش درد کـه حقت این است
از زمانـــه بشـو دل ســرد کـه حقت این است

هر چــه گفتـــم مشــو عـاشق نشنیدی حالا
همچــو پائیــــز بشــو زرد کـه حقت این است

دیــــــدی آخـــر دم مـــردانــــه بجــز لاف نبـــود
بـــکش از مــردم نامـــــرد کـه حقت این است

آنچــه بــر عـــــاشق دل خستـــه روا دانستی
فلک آخــــــر ســــرت آورد کـه حقت این است



خمــارم، خمــارم، خمــارم مـن

من از لولی وشــان می گســــارم
خراب آواره ای مجنـــــون تبــــــارم

که جز مستی به سر اندیشه ای دیگر ندارم
که جادوئی به جز صافی نمی آید به کــــارم

بی قـــــــرارم، بـی قـــــــرارم، بـی قـــــــرارم
ســـــر ز مستی، مـــــی پرستی، بر نــدارم

بیا ساقی، بده جامی، خمارم من
که شبها در هـوس در انتظارم من

چنان ساقی به ساغر باده را مستانـه می ریزد
که گوئی خون دل از شیشه در پیمانه می ریزد

مـــن و تـــو آشنای فصل های مشترک بودیــــم
کنـــون طرح جــــدائی بین ما بیگانــــه می ریزد

بیا ساقی، بده جامی، خمارم من
که شبهـا در هوس در انتظارم من

بده می می، بده می می، که تا می جان دهد ما را
بده می می، بده می می، کـه می فرمان دهد ما را

بپوشان پــرده از زاهــــــــد، که وی حرمــان دهد ما را
به ساقی تازه کن پیمـــان، که وی ایمــــان دهد ما را

بیا ساقی، بیا ساقی، بیا بنشین کنارم
همایم من، همایم من، هم آواز هـــزارم

بیا و بوسه ای بر لب گـــــــذارم
بیا و بوسه ای بر لب گـــــــذارم

خمــارم، خمــارم، خمــارم مـن

من از لولی وشــان می گســــارم
خراب آواره ای مجنـــــون تبــــــارم

که جز مستی به سر اندیشه ای دیگر ندارم
که جادوئی به جز صافی نمی آید به کــــارم

بی قـــــــرارم، بـی قـــــــرارم، بـی قـــــــرارم
ســـــر ز مستی، مـــــی پرستی، بر نــدارم

خمــارم، خمــارم،خمــارم، خمــارم، ...

همای - ای دل ساده بکش درد

ای به سر زلف تو سودای من
وز غم هجران تو غوغای من
لعل لبت شهد مصفای من
عشق تو بگرفت سراپای من
من شده تو، آمده بر جای من
گرچه بسی رنج غمت برده‌ام
جام پیاپی ز بلا خورده‌ام
سوخته‌جانم اگر افسرده‌ام
زنده‌دلم گر چه ز غم مرده‌ام
چون لب تو هست مسیحای من
گنج منم، بانی مخزن تویی
سیم منم، حاجب معدن تویی
دانه منم صاحب خرمن تویی
هیکل من چیست اگر من تویی؟
گر تو منی، چیست هیولای من؟
من شدم از مهر تو چون ذره پست
وز قدح باده‌ی عشق تو مست
تا به سر زلف تو دادیم دست
تا تو منی، من شده‌ام خودپرست
سجده‌گه من شده اعضای من
دل اگر از توست، چرا خون کنی؟
ور ز تو نَبوَد ز چه مجنون کنی؟
دم به دم این سوز دل افزون کنی
تا خودیَم را همه بیرون کنی
جای کنی در دل شیدای من
آتش عشقت چو برافروخت دود
سوخت مرا مایه‌ی هر هست و بود
کفر و مسلمانیَم از دل زدود
تا به خم ابرویت آرم سجود
فرق نِه از کعبه کلیسای من
کِلک ازل تا که ورق زد رقم
گشت هم آغوش چو لوح و قلم
نآمده خلقی به وجود از عدم
بر تن آدم چو دمیدند دم
مِهر تو بُد در دل شیدای من
دست قضا چون گل آدم سرشت
مهر تو در مزرعه‌ی سینه کِشت
عشق تو گردید مرا سرنوشت
فارغم اکنون ز جحیم و بهشت
نیست به غیر از تو تمنای من
باقی‌ام از یاد خود و فانی‌ام
جرعه‌کش باده‌ی ربانی‌ام
سوخته‌ی وادی حیرانی‌ام
سالک صحرای پریشانی‌ام
تا چه رسد بر دل رسوای من
بر درِ دل تا اَرِنی گو شدم
جلوه‌کنان بر سر آن کو شدم
هر طرفی گرم هیاهو شدم
او همگی من شد و من او شدم
من دل و او گشت دلارای من
کعبه‌ی من خاک سر کوی تو
مشعله‌افروز جهان روی تو
سلسله‌ی جان خم گیسوی تو
قبله‌ی دل طاق دو ابروی تو
زلف تو در دَیر، چلیپای من
شیفته‌ی حضرت اعلی ‌ستم
عاشق دیدار دل‌آراستم
راهرو وادی سوداستم
از همه بگذشته تو را خواستم
پر شده از عشق تو اعضای من
تا کی و کی پندنیوشی کنم؟
چند نهان بُلبُله‌‌نوشی کنم؟
چند ز هجر تو خموشی کنم
پیش کسان زهدفروشی کنم
تا که شود راغب کالای من
خرقه و سجاده به دور افکنم
باده به مینای بلور افکنم
شعشعه در وادی طور افکنم
بام و در از عشق به شور افکنم
بر در میخانه بُوَد جای من
عشق، عَلَم کوفت به ویرانه‌ام
داد صلا بر در جانانه‌ام
باده‌ی حق ریخت به پیمانه‌ام
از خود و عالم همه بیگانه‌ام
حق طلبد همت والای من
ساقی میخانه‌ی بزم الست
ریخت به هر جام چو صهبا ز دست
ذره‌صفت شد همه ذرات پست
باده ز ما مست شد و گشت هست
از اثر نشئه‌ی صهبای من
عشق به هر لحظه ندا می‌کند
بر همه موجود صدا می‌کند
هر که هوای ره ما می‌کند
گر حذر از موج بلا می‌کند
پا ننهد بر لب دریای من
هندی نوبت زن بام توام
طایر سرگشته به دام توام
مرغ شباویز به دام توام
محو ز خود، زنده به نام توام
گشته ز من درد من و مای من


قرة‌العین



ای به سر زلف تو سودای من - صهبا مطلبی -شعر از طاهره قره العین

گروه زند - معجزه
صفحه فیسبوک: https://www.facebook.com/zand.band.1

Zand Band - Mojeze

به ذکرت زنده ام

Aida Shahghasemi - Beman

(www.BahaiGlory.com) ‫الهم ياسبوح يا قدوس‬ - Doaye Daste Jami Bahai - دعای دسته جمعی بهائی ----
الهم ياسبوح يا قدوس يا رحمن يا منان فرج لنا بالفضل و الاحسان انك رحمن منان
—
خداوندی كه لازال درنهايت تقديس و تنزيه بوده ای ،ای خداوند مهربان ای خدای منت گذار به فضل واحسانت به ما گشايش بخش. توبخشنده و منانی ای پروردگار

‫الهم ياسبوح يا قدوس‬ - Doaye Daste Jami Bahai - دعای دسته جمعی بهائی

(www.BahaiGlory.com)
قل الله يكفى عن كل شئ … وعلى الله فلیتوکلِ المتوكلون.

بگو خداوند ما را از همه چیز کفایت می نماید , پس بر چنین خداوندی همه متوکلان باید توکل کنند.

God is sufficient unto me, He is verily is the All-Sufficing. In Him let the trusting trust.

قل الله يكفى عن كل شئ - Qul Allah'u Yakfi (Doaye Daste Jami Bahai)

یلدا و همای در حسرت دیدار

عود. سعید یعقوبیان. ضبط خانگی

رنگ دشتی غلامحسین بیگجه‌خانی. عود

خال به کنج لب یکی، طُرۀ مشک فام دو 
وای به حال مرغ دل، دانه یکی و دام دو 
محتسب است و شیخ و من، صحبت عشق در میان 
از چه کنم مجابشان؟ پخته یکی و خام دو 
از رخ و زلفت ای صنم روز من است همچو شب 
وای به روزگار من، روز یکی و شام دو 
ساقی ماهروی من از چه نشسته غافلی؟ 
باده بیار و می بده، صبح یکی و شام دو 
مست دو چشم دلرُبا همچو قرابه پُر ز می 
در کف ترک مست بین، باده یکی و جام دو 
کُشتهء تیغ ابرویت گشته هزار همچو من 
بستهء چشم جادویت، میم یکی و لام دو 
وعدۀ وصل می دهی لیک وفا نمی کنی 
من به جهان ندیده ام، مرد یکی و کام دو 
گاه بخوان سگ درت، گاه کمینه چاکرت 
فرق نمی کند مرا، بنده یکی و نام دو

طُرۀ مشک فام دو

تا تو حريف من شدی ای مه دلستان من
همچو چراغ می جهد نور دل از دهان من 
ذره به ذره چون گهر از تف آفتاب تو
دل شده ست سر به سر آب و گل گران من 
پيشتر آ دمی بنه آن بر و سينه بر برم
گر چه که در يگانگی جان تو است جان من 
در عجبی فتم که اين سايه کيست بر سرم
فضل توام ندا زند کان من است آن من 
از تو جهان پربلا همچو بهشت شد مرا
تا چه شود ز لطف تو صورت آن جهان من 
تاج من است دست تو چون بنهيش بر سرم
طره توست چون کمر بسته بر اين ميان من 
عشق بريد کيسه ام گفتم هی چه می کنی
گفت تو را نه بس بود نعمت بی کران من 
برگ نداشتم دلم می لرزيد برگ وش
گفت مترس کآمدی در حرم امان من 
در برت آن چنان کشم کز بر و برگ وارهی
تا همه شب نظر کنی پيش طرب کنان من 
بر تو زنم يگانه ای مست ابد کنم تو را
تا که يقين شود تو را عشرت جاودان من 
سينه چو بوستان کند دمدمه بهار من
روی چو گلستان کند خمر چو ارغوان من
 
مولانا

Ra'na Farhan- ta to harife man shodi / رعنا فرحان- تا تو حریف من شدی

آپلود شده توسط پیج نوای دلنشین

مست و محتسب - همای و مستان

از آثار اوایل انقلاب فداییان خلق

قسم خوردم بر تو من ای عشق/ کـه جـان بــازم در ره ات ای عشـــق
(نیـــارزد جــــان در رهـــی والا / که ناچیز است هدیه ای ای عشق) 2

بــه خـــون پــــاک شهیــدان ات/ بــــه قلـــب پـــرخـــون ایــــن ملــــت
)نگیـرد ایــن شعلـه خـامــوشـی / فــروزد از هــر کــران ای عشــق) 2

گمـان بـردنـد شعلـه مــی میــرد/ بســــاط ظلــــم ریشــــه مـــی گیــــرد
(نخشکد آن شاخـه ی سـرسبــز/ کــه آب از خــون شهیـدان خـورد) 2

زهر برگی که اش به خاک افتــد / هــــزاران ســـــرو چمــــــن رویــــــد
(پــدیـــد آیــــد جنگلـــی انبــــوه / زنیــروی قهــر خلــق ای عشــق) 2

Ghasam khordam bar to man ey eshgh قسم خوردم بر تو من ای عشق

همای - موسی و شبان

دیده از دیدار خوبان  بر گرفتن مشگل است

http://www.panevis.com/

شعر: عبداله الفت | آهنگ: همایون خرم | آلبوم: تنها ماندم

www.facebook.com/delnavazan.playlist

تنها ماندم 
تنها با دل بر جا ماندم
چون آهی بر لبها ماندم
راز خود به کس نگفتم
مهرت را به دل نهفتم
با یادت شبی که خفتم
چون غنچه سحر شکفتم
دل من ز غمت فغان برآرد
دل تو ز دلم خبر ندارد
پس از این نخورم فریب چشمت
شرر نگهت اگر گذارد
وصلت را، ز خدا خواهم
از تو لطف و صفا خواهم
کز مهرت بنوازی جانم
عمر من به غمت شد طی 
تو بی من، من و غم تا کی
دردی هست، نبود درمانم

تنها ماندم | محمد اصفهانی

 مقدمه بوف کور صادق هدایت به روایت یک دوستدار او 

بخشی از مقدمه بوف کور

Banan - Karevan

Be Souye to-Mehran Zahedi

Vladimir Cosma - Nadia's Theme

رامش - میتونی مشت من و وا بکنی

MARGE MAN RUOZIII FARA KHAHAD RESIID.....be yade foruogh.....taghdiiim be duostarane foruogh...az albome miyane tarikiii...asare:babak ghassaliii avaz:ali zandvakili

05 Track 5

خال بکنج لب يکی طرّۀ مشک فام دو

واۓ به حال مُرغ دل دانه يکی و دام دو

محتسب است و شيخ و من صُحبت عشق در ميان

از چه کنم مجابشان پخته يکی و خام دو

از رخ و زلف ای صنم روز من است همچو شب

واۓ بروزگار من روز يکی و شام دو

ساقی ماهروی من از چه نشسته غافلی

باده بيار می بده نقد يکی و دام دو

مست دو چشم دلرُبا همچو قرابه پُر ز می

در کف ترک مست بين باده يکی و جام دو

کُشته تيغ ابرويت گشته هزار همچو من

بسته چشم جادويت ميم يکی ولام دو

وعده وصل ميدهی ليک وفا نمی کُنی

من به جهان نديده ام مرد يکی کلام دو

گاه بخوان سگِ درت گاه کمينه چاکرت

فرق نمی کند مرا بنده يکی و نام دو

شعر: طاهره قره العین

خال به کنج لب یکی

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

در میان من و تو فاصله هاست-حمید مصدق-دکلمه رضا پیربادیان

در فراسوی مرزهای تنت تو را دوست میدارم-شاملو-دکلمه رضا پیربادیان

sohrab Rahimi  baasedaaye Paria Kashfi


‫(۱)‬
دلی در کویر می تپد
تنهایی ام را
بر ته مانده ی فرسوده ی خاطره ها
می نویسم
تنم
بی صدا
در باران
گسیخته می شود
درخت رویا
بی برگ است و
خواب من از بهت شاخه ها پر است

(۲)‬
گذشتم از گودال روز و گول هرزه‌گردی‌های بی‌دوا
از خیال قافیه و خواب زمین و خراب فصل ها گذشتم
پنهان بودی در پشت زاویه های نهان خیال
دشت در دشت در دشت درندشت
تمام شب های من در هراس و هجوم سایه ها گذشت
صدای تو را نزدیک دست‌های خودم می خواستم بگیرم
لرزیدم لرزه بر اندامم نشست سکوت شدم در هراس
دست‌های تو را نزدیک اشک‌های خودم می خواستم بگیرم
شکستم از درون پاشیدم و پخش شدم بر جدار درد
اشک‌های تو را می خواستم بگریم لب‌های تو را می‌خواستم بخندم
نه دیدمت در خواب نه در خیال
شکستم با سکوتی که در دهانم فریاد بود بی صدا

(۳)
از انعکاس نور شمع در شیب تپه‌ها
دریاچه  و کوه ساخته می‌شود
چیزهایی به شکل مواد اولیّه
برای یک داستان
شروع می‌کنم به مخلوط کردن شورش
با هوس‌ها و لهجه‌ها
طعم هرج و مرج را با جنون عصبانیت؛ مخلوط می‌کنم
خودم را از سیاست‌های خارجی پرتاب می‌کنم
نزدیکتر از صدای متراکمی از تحولات بیداری
علامتی از خسته‌گی و نشأه‌گی‌ی قرص‌ها
کتاب را باز می‌کنم و تابستان را بو می‌کشم
پنجره را باز می‌کنم
سرما را در سینه حبس می‌کنم
زبان رسمی‌ی ما،  نشانه‌هایی‌ست در حدود رویاها
جنون عصبانی که  ناگهان، سمبول‌ها را به خدمت نظم روز درمی‌آورد
تا ما مودبانه زندانی شویم
تا حس آزادی بزرگترین شعار تبلیغاتی‌مان باشد
بیوگرافی‌ی گوزن را باور کم یا صرف و نحو قافیه را
افسوس که تنهایی؛ صدای چراغ‌هایمان را پوشانده است
از سرنوشتمان اطلاعی در دست نیست
و آخرین خبر به نقطه‌ی نامعلومی؛ گریخته است

(۴)
روی باد می نویسم
از زبانِ برگ ها
از زبانِ شاخه ها
موهات مُنعکس می شود
در گُذرگاهِ یاد
و عَطرِ نَفَس هات
می چکد
بَر بالِ ثانیه
گردشِ پاشنه
بَر صفحه کوچه
و مَحوِجای پا
پیچشِ کارد
در بُشقاب
و شکستنِ مِه
در قاب
نَقشِ قلب
در عُمقِ تنهایی
سنگ می شود بَر بالِ کَهکَشان

(۵)
در آسمانِ بهار
ماه
از لبخندِ خود پُر است
بر سکوت تاریک
پنجره ها آینه می شوند
تلفن در انتظار زنگِ هیچکس نیست
کلمات
به تردید می افتند و
می افتند
و بر می خیزند و باز
می افتند
کشو
از خاطره سنگین است
و شب
پُل می زند

***
پی نوشت: متشکریم از شاعر عزیز سهراب رحیمی که شعرهای خود را برای ما ارسال کردند.


منبع عکس: ‍ ‍وب سایت فرهیختگان
موسیقی متن پادکست: Viviana Guzman-Wakening

Sorayeh podcast 43. چند شعر از سهراب رحیمی

یقین درم اثر امشو به های های مو نیست
که یار مسته و گوشش به گریه های مو نیست

خدا خدا چه ثمر ای موذنا، که امشو
خدا خدای شمایه، خدا خدای مو نیست

نمود خونمه پامال و خونبهامه نداد
زدم چو بر دمنش دست، گفت پای مو نیست

بریز خونمه با دست نازنین خودت
چره که بیتر از ای، هیچه خونبهای مو نیست

بهار اگر شوه صد بار بمیرم از غم دوست
به جرم عشق و محبت هنو جزای مو نیست

ملک الشعرای بهار

پرویز مشکاتیان - تمنا

کاری قدیمی از صهبا مطلبی
با صدای نسیم ثیابی
تمبک:پیمان صحیحی
بر روی شعری از نسیم ثیابی
نوازنده تار و آهنگساز: صهبا مطلبی

همنفسی


یا منان، یا منزل البیان، یا موجد الامکان، یا مظهر السبحان، یا بهاالله

یا منان

Music by Circo Cafe
Lyrics and Songwriting: Babak Razavi
Vocal: Gabriel , Babak Razavi

Song was written for and during 2009 Iranian election protests

Lyrics:

I woke up in a morning and I saw what I saw
My heart goes on beating         my eyes need to cry 
Someone whispered in my head, “it is time”

My blood boils and freezes, I still wonder why
All forgotten memories rushing into my mind
No one knows what brought us to this place

We fly over the hills, to look out in the sea
You must look inside, it’s time, it is time

We see rain is pouring down but no river flows
The sun shines bright, no green grows
Lands are frozen and sorrows never fade

Drums of departure are sounding in my head
My soul seeks a friend	we go far away
A home to be proud of, a home to be loved

We fly over the hills, to look out in the sea
You must look inside, it’s time, it is time

I woke up in a morning and I saw what I saw
My heart goes on beating         my eyes need to cry 
Someone whispered in my head, “it is time”


Forgotten Memories

سحر به بوی نسیمت به مژده جان
 سپرم

ای به سر زلف تو سودای من - صهبا مطلبی -شعر از طاهره قره العین

Yazdan_r