▨ شعر: پاک کن از چهره اشکت را 
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج و محمدرضا شجریان
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــ
این کولاژ، بخشی از شعر «خبر کوتاه بود، اعدامشان کردند» از هوشنگ ابتهاج است که قبلا منتشر شد.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
پاک کن از چهره اشکت را، ز جا برخیز
تو در من زنده‌ای، من در تو، ما هرگز نمی‌میریم
من و تو با هزاران دگر
این راه را دنبال می‌گیریم
از آنِ ماست پیروزی
از آنِ ماست فردا، با همه شادی و بهروزی
عزیزم
کار دنیا رو به آبادی‌ست
و هر لاله که از خون شهیدان می‌دمد امروز
نوید روز آزادی‌ست

هوشنگ ابتهاج | پاک کن از چهره اشکت را ز جا برخیز

▨ شعر: در این سرای بی‌کسی کسی به در نمی‌زند
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ موسیقی: قطعه‌ی «تنها» از حسام ناصری و سامان صمیمی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
درین سرای بی کسی، کسی به در نمی‌زند
به دشتِ پُرملال ما پرنده پَر نمی‌زند

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کُند
کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی‌زند

نشسته‌ام در انتظارِ این غبارِ بی‌سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی‌زند

گذرگهی است پُر ستم که اندر او به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی‌زند

دل خراب من دگر خراب‌تر نمی‌شود
که خنجر غمت از این خراب‌تر نمی‌زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه‌های بسته‌ات؟
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی‌زند

نه سایه دارم و نه بر، بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی‌زند

هوشنگ ابتهاج | در این سرای بی‌کسی کسی به در نمی‌زند

▨ شعر: شب آمد و دل ِ تنگم هوای خانه گرفت
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــ
شب آمد و دل ِ تنگم هوای خانه گرفت
دوباره گریه‌ی بی‌طاقتم بهانه گرفت

شکیب درد ِ خموشانه‌ام دوباره شکست
دوباره خِرمن خاکسترم زبانه گرفت

نشاط زمزمه، زاری شد و به شعر نشست
صدای خنده، فغان گشت و در ترانه گرفت

زِهی پسند کماندار فتنه کز بن تیر
نگاه کرد و دو چشم ِ مرا نشانه گرفت

امید عافیتم بود؛ روزگار نخواست
قرار عیش و امان داشتم، زمانه گرفت

زِهی بخیل ستمگر که هرچه داد به من
به تیغ، باز ستاند و به تازیانه گرفت

چو دود، بی سر و سامان شدم که برق ِ بلا
به خرمن‌ام زد و آتش در آشیانه گرفت

چه جای گُل که درخت کهن ز ریشه بسوخت
ازین سَموم نفس‌کُش که در جوانه گرفت

دل گرفته‌ی من همچو ابر بارانی
گشایشی مگر از گریه‌ی شبانه گرفت

هوشنگ ابتهاج | شب آمد و دل ِ تنگم هوای خانه گرفت

▨ شعر: بگذر شبی ز خلوت این همنشین درد
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
___________________
بُگذر شبی به خلوت ِاین همنشین ِ درد
تا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کرد

خون می‌رود نهفته از این زخم ِاندرون
ماندم خموش و آه؛ که فریاد داشت درد

این طُرفه بین که با همه سیل ِ بلا که ریخت
داغ ِمحبت تو به دل‌ها نگشت سرد

من برنخیزم از سر راه ِوفای تو
از هستی‌ام اگرچه برانگیختند گرد

روزی که جان فدا کنمت باورت شود؛
دردا که جز به مرگ، نسنجند قدر مَرد

ساقی بیار جام ِصبوحی که شب نماند
وان لعل ِفام، خنده زد از جام ِلاجورد

باز آید آن بهار و گل سرخ بشکفد
چندین مثال از نفس سرد و روی زرد

در کوی او که جز دل بیدار ، ره نیافت
کی می‌رسند خانه پرستان خوابگرد

خونی که ریخت از دل ما ، سایه حیف نیست
گر زین میانه ، آب خورد تیغ هم نبرد

هوشنگ ابتهاج | همنشین درد

▨ نام شعر: صبحِ آزادی
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ موسیقی متن: قطعه‌ی «مدار اول» از حسام ناصری و میلاد محمدی
▨ پالایش و تنظیم این شعر: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
من آن صبحم که ناگاهان چو آتش در شب افتادم
بیا ای چشمِ روشن‌بین که خورشیدی عجب زادم

ز هر چاکِ گریبانم چراغی تازه می‌تابد
که در پیراهنِ خود آذرخش‌آسا درافتادم

چو از هر ذره‌ی من آفتابی نو به چرخ آمد
چه باک از آتشِ دوران که خواهد داد بر بادم؟

تنم افتاده خونین زیرِ این آوارِ شب، اما
دری زین دخمه سوی خانه‌ی خورشید بگشادم

الا ای صبحِ آزادی! به یاد آور در آن شادی
کزین شب‌های ناباور مَنَت آواز می‌دادم

در آن دوری و بد حالی نبودم از رُخَت خالی
به دل می دیدمت، وز جان سلامت می‌فرستادم

سزد کز خونِ من نقشی بر آرد لعلِ پیروزت
که من بر دُرجِ دل، مُهری به جز مِهرِ تو ننهادم

به جز دامِ سَرِ زلفت که آرامِ دلِ سایه‌ست
به بندی تن نخواهد داد هرگز جانِ آزادم
▨
هوشنگ ابتهاج، متخلص به الف. سایه

هوشنگ ابتهاج | صبح آزادی

▨ نام شعر: پرنده می‌داند
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــ
خیالِ دلکشِ پرواز در طراوتِ ابر
به خواب می‌ماند.
پرنده در قفس خویش
خواب می‌بیند.

پرنده در قفس خویش
به رنگ و روغنِ تصویر باغ می نگرد.

پرنده می‌داند
که باد بی‌نفس است
و باغ تصویری است.
پرنده در قفس خویش
خواب می‌بیند.
▨
هوشنگ ابتهاج (متخلص به هـ. ا. سایه)
۱۳۵۰ تهران
از دفتر شعر یادگار خون سرو

هوشنگ ابتهاج | پرنده می‌داند

▨ نام شعر: بر سواد سنگفرش راه (ای جلاد، ننگت باد)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج (سایه)
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج (سایه)
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر را هوشنگ ابتهاج برای حوادث سی‌تیر ۱۳۳۱ سروده است
ـــــــــــــــــــــــــــــ
با تمام خشم خویش
با تمام نفرت دیوانه‌وار خویش
می‌کشم فریاد
ای جلاد
ننگت باد

آه هنگامی که یک انسان
می‌کشد انسان دیگر را
می‌کشد در خویشتن
انسان بودن را

بشنو ای جلاد
می‌رسد آخر
روز دیگرگون
روز کیفر
روز کین‌خواهی
روز بارآوردن این شوره‌زار خون
زیر این باران خونین
سبز خواهد گشت بذر کین
وین کویر خشک
بارور خواهد شد از گل‌های نفرین

آه هنگامی که خون از خشم سرکش
در تنور قلب‌ها می‌گیرد آتش
برق سرنیزه چه ناچیز است
و خروش خلق
هنگامی که می‌پیچد
چون طنین رعد از آفاق تا آفاق
چه دلاویز است

بشنو ای جلاد
می‌خروشد خشم در شیپور
می‌کوبد غضب بر طبل
هر طرف سر می‌کشد عصیان
و درون بستر خونین خشم خلق
زاده می‌شود طوفان

بشنو ای جلاد
و مپوشان چهره با دستان خون‌آلود
می‌شناسندت به صد نقش و نشان مردم
می‌درخشد زیر برق چکمه‌های تو
لکه‌های خون دامن‌گیر
و به کوه و دشت پیچیده ست
نام ننگین تو با هر مرده باد خلق کیفرخواه
و به جا مانده‌ست از خون شهیدان
بر سواد سنگ فرش راه
نقش یک فریاد:
ای جلاد
ننگت باد
▨
هوشنگ ابتهاج
متخلص به ه.الف سایه
امرداد ماه سال ۱۳۳۱

هوشنگ ابتهاج | بر سواد سنگفرش راه

▨ شعر: کیوان ستاره شد
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
___________________
ما از نژادِ آتش بودیم
هم‌زادِ آفتابِ بلند، اما
با سرنوشتِ تیره‌ی خاکستر
عمری میان کوره‌ی بیداد سوختیم
او چون شراره رفت
من با شکیبِ خاکستر ماندم

کیوان ستاره شد تا
تا برفرازِ این شبِ غمناک
امید روشنی را
با ما نگاه دارد

کیوان ستاره شد
تا شب گرفتگان
راه سپیده را بشناسند

کیوان ستاره شد
که بگوید
آتش
آن‌گاه آتش است
کز اندرون خویش بسوزد
وین شام تیره را بفروزد

من در تمامِ این شبِ یلدا
دست امیدِ خسته‌ی خود را
در دست‌های روشن او می‌گذاشتم
من در تمام این شب یلدا
ایمان آفتابی خود را
از پرتو ستاره‌ی او گرم داشتم

کیوان ستاره بود
با نور زندگانی می‌کرد
با نور درگذشت
او در میان مردمکِ چشمِ ما نشست
تا این ودیعه را
روزی به صبح‌دم بسپاریم
▨
هوشنگ ابتهاج
از مجمعه شعر یادگار خون سرو

هوشنگ ابتهاج | کیوان ستاره شد

▨ نام شعر: بهانه
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــ
ای عشق همه بهانه از توست
من خامُشم این ترانه از توست
 
آن بانگِ بلندِ صبح‌گاهی 
وین زمزمه‌ی شبانه از توست
 
من اندُه خویش را ندانم
این گریه‌ی بی‌بهانه از توست
 
آی آتشِ جانِ پاک‌بازان 
در خرمنِ من زبانه از توست
 
افسون شده‌ی تو را زبان نیست 
ور هست، همه فسانه از توست
 
کشتیِ مرا چه بیمِ دریا؟
طوفان ز تو و کرانه از توست
 
گر باده دهی و گر نه، غم نیست
مست از تو، شراب‌خانه از توست
 
مِی را چه اثر به پیشِ چشمت؟
کاین مستیِ شادمانه از توست
 
پیش تو چه توسنی کُند عقل؟
رام است که تازیانه از توست
 
من می‌گذرم خموش و گمنام 
آوازه‌ی جاودانه از توست
 
چون «سایه» مرا ز خاک برگیر 
کاینجا سر و آستانه از توست

هوشنگ ابتهاج | ای عشق همه بهانه از توست

▨ نام شعر: جمع پراکنده (رحیل)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــ
فریاد که از عمرِ جهان هر نفسی رفت
دیدیم کز این جمعِ پراکنده کسی رفت

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ
زین‌گونه بسی آمد و زین‌گونه بسی رفت

آن طفل که چون پیر از این قافله در ماند
وان پیر که چون طفل به بانگِ جَرَسی رفت

از پیش و پسِ قافله‌ی عمر میندیش
گه پیشروی پی شد و گه بازپسی رفت

ما هم‌چو خسی بر سر دریای وجودیم
دریاست؛ چه سنجد که بر این موج خسی رفت

رفتی و فراموش شدی از دلِ دنیا
چون ناله‌ی مرغی که ز یاد قفسی رفت

رفتی و غم آمد به سر جای تو، ای داد
بیدادگری آمد و فریادرسی رفت

این عمر سبک‌سایه‌ی ما بسته به آهی است
دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت

هوشنگ ابتهاج | جمع پراکنده

▨ نام شعر: چشمی کنار پنجره‌ی انتظار (شب‌زنده‌دار)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
ای دل! به کوی او ز که پرسم که یار کو
در باغِ پُرشکوفه که پرسد بهار کو

نقش و نگارِ کعبه نه مقصودِ شوقِ ماست
نقشی بلندتر زده‌ایم، آن نگار کو

جانا، نوای عشق، خموشانه خوش‌تر است
آن آشنای ره که بُوَد پرده‌دار کو

ماندم در این نشیب و شب آمد، خدای را
آن راهبَر کجا شد و آن راهوار کو

ای بس ستم که بر سرِ ما رفت و کس نگفت
آن پیکِ ره‌شناسِ حکایت‌گزار کو

چنگی به دل نمی‌زند امشب سرود ما
آن خوش‌ترانه چنگیِ شب‌زنده‌دار کو

ذوقِ نشاط را می و ساقی بهانه بود
افسوس، آن جوانیِ شادی‌گسار کو

یک شب، چراغِ روی تو روشن شود ولی
چشمی کنار پنجره‌ی انتظار کو

خون هزار سروِ دلاور به خاک ریخت
ای سایه، های‌هایِ لبِ جویبار کو؟
▨ 
هوشنگ ابتهاج (متخلص به هـ. ا. سایه)
از دفتر شعر «آهی و راهی»

هوشنگ ابتهاج | شب زنده دار

▨ نام شعر: تا تو با منی
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ موسیقی: Malte Marten
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
____________________
تا تو با منی، زمانه با من است
بخت و کامِ جاودانه با من است

تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوقِ صد جوانه با من است

یاد دلنشینت، ای امید جان!
هر کجا روم روانه با من است

ناز نوش‌خندِ صبح اگر تو راست
شور گریه‌ی شبانه با من است

برگ عیش و جام و چنگ اگرچه نیست
رقص و مستی و ترانه با من است

گفتمش مرادِ من، به خنده گفت
لابه از تو و بهانه با من است

گفتمش من آن سمند سرکشم
خنده زد که تازیانه با من است

هر کسش گرفته دامنِ نیاز
ناز چشمش این میانه با من است

خوابِ نازت ای پری ز سر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است
▨ 
هوشنگ اتبهاج
متخلص به ا. سایه

هوشنگ ابتهاج | تا تو با منی

▨ نام شعر: کاروان (گالیا)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ 
دیر است، گالیا!
در گوشِ من فسانهٔ دلدادگی مخوان!
دیگر ز من ترانهٔ شوریدگی مخواه!
دیرست، گالیا! به ره افتاد کاروان
عشق من و تو؟... آه
این هم حکایتی‌ست.
اما، در این زمانه که درمانده هر کسی
از بهر نان شب
دیگر برای عشق و حکایت مجال نیست.

شاد و شکفته، در شبِ جشنِ تولّدت
تو بیست شمع خواهی افروخت تابناک،
امشب هزار دخترِ هم‌سالِ تو، ولی
خوابیده‌اند گرسنه و لخت، روی خاک.
زیباست رقص و نازِ سرانگشت‌های تو
بر پرده‌های ساز،
اما، هزار دخترِ بافنده این زمان
با چرک و خونِ زخمِ سرانگشت‌هایشان
جان می‌کنند در قفسِ تنگِ کارگاه
از بهرِ دستمزدِ حقیری که بیش از آن
پرتاب می‌کنی تو به دامانِ یک گدا.
وین فرشِ هفت‌رنگ که پامالِ رقص توست
از خون و زندگانیِ انسان گرفته رنگ
در تار و پود هر خط و خالش: هزار رنج
در آب و رنگ هر گل و برگش: هزار ننگ.
اینجا به خاک خفته هزار آرزوی پاک
اینجا به باد رفته هزار آتش جوان
دستِ هزار کودکِ شیرینِ بی‌گناه
چشمِ هزار دختر بیمار ناتوان...

دیرست، گالیا!
هنگامِ بوسه و غزل عاشقانه نیست
هر چیز رنگ آتش و خون دارد این زمان.
هنگامهٔ رهایی لب‌ها و دست‌هاست
عصیان زندگیست.
در رویِ من مخند!
شیرینیِ نگاه تو بر من حرام باد!
بر من حرام باد ازین پس شراب و عشق!
بر من حرام باد تپش‌های قلبِ شاد!
یارانِ من به بند:
در دخمه‌های تیره و نمناکِ باغشاه
در عُزلتِ تب‌آورِ تبعیدگاهِ خارک.
در هر کنار و گوشهٔ این دوزخ سیاه.

زودست، گالیا!
در گوش من فسانهٔ دلدادگی مخوان!
اکنون ز من ترانهٔ شوریدگی مخواه!
زودست، گالیا! نرسیده‌ست کاروان...

روزی که بازوانِ بلورین صبح‌دم
برداشت تیغ و پردهٔ تاریکِ شب شکافت،
روزی که آفتاب
از هر دریچه تافت،
روزی که گونه و لب یارانِ هم‌نبرد
رنگِ نشاط و خندهٔ گم‌گشته بازیافت،
من نیز باز خواهم گردید آن‌زمان
سویِ ترانه‌ها و غزل‌ها و بوسه‌ها،
سویِ بهارهایِ دل‌انگیزِ گل‌فشان،
سویِ تو،
عشقِ من!
▨
هوشنگ ابتهاج مختلص به هـ.ا.سایه
اسفند ماه ۱۳۳۱ - تهران
از دفتر شعر شبگیر

هوشنگ ابتهاج | کاروان (گالیا)

شعری از هوشنگ ابتهاج، اجرا شده توسط هوش مصنوعی.
ارغوان،
شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته‌است هنوز؟

من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست

آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می‌کشم از سینه نفس
نفسم را بر می‌گرداند

ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می‌ماند
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی‌ست
نفسم می‌گیرد

که هوا هم اینجا زندانی‌ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است.

اندر این گوشه خاموش فراموش شده
کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
باد رنگینی در خاطرمن
گریه می‌انگیزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می‌گرید…

چون دل من که چنین خون آلود
هر دم از دیده فرو می‌ریزد

ارغوان
این چه رازی‌ست که هر بار بهار
با عزای دل ما می‌آید؟
که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است
وین چنین بر جگر سوختگان
داغ بر داغ می‌افزاید؟

ارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده خورشید بپرس
کی بر این درۀ غم می‌گذرند؟

ارغوان خوشه خون
بامدادان که کبوترها
بر لب پنجره باز سحر غلغله می‌آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب که هم پروازان
نگران غم هم پروازند

ارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش؛
تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من…

ارغوان - هوشنگ ابتهاج

▨ نام شعر: آه آینه ( او را ز گیسوان بلندش شناختند)
▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج
▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ 
او را ز گیسوان بلندش شناختند
 ای خاک! این همان تنِ پاک است؟
 انسان همین خلاصهٔ خاک است؟
وقتی که شانه می‌زد
 انبوهِ گیسوانِ بلندش را
تا دوردستِ آینه می‌راند
 اندیشهٔ خیال‌پسندش را
او با سلام صبح
خندان، گلی ز آینه می‌چید
دستی به گیسوانش می‌برد
شب را کنار می‌زد
 خورشید را در آینه می‌دید
اندیشهٔ بر آمدنِ روز
بارانی از ستاره فرو می‌ریخت
در آسمان چشم جوانش
آنگاه آن تبسمِ شیرین
در می‌گشود بر رخِ آیینه
از باغ آفتابی جانش
 دزدان کور آینه افسوس
 آن چشم مهربان را
 از آستان صبح ربودند
 آه ای بهار سوخته!
 خاکسترِ جوانی
تصویرِ پر کشیدهٔ آیینهٔ تهی
با یاد گیسوان بلندت
 آیینه در غبار سحر آه می‌کشد
مرغانِ باغ بیهده خواندند
هنگامِ گل نبود
▨
هوشنگ ابتهاج مختلص به هـ.ا.سایه
از دفتر آهی و راهی

هوشنگ ابتهاج | آه آینه ( او را ز گیسوان بلندش شناختند)

Lyrics: Houshang Ebtehaj
Music: Alireza Jabbari
Mix & Mastering: Mani Do
Guitar: Mahdi Khezri

Faryad

«هنرم گام زمان» شعری از هوشنگ ابتهاج (سایه) است که با آواز و موسیقی در فضایی دلنشین اجرا شده است. این قطعه تلفیقی از شعر عمیق و موسیقی سنتی ایرانی است؛ روایتی از گذر زمان، امید، درد و زیبایی‌های زندگی. اثری برای لحظات تفکر، آرامش و هم‌نشینی با کلمات شاعرانه سایه.

شعر و آواز هنر گام زمان - سایه

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

من به عنوان یک شنونده موسیقی و همچنین علاقه مند به ادبیات همیشه دوست داشتم شعرهایی که بهشون علاقه دارم رو در قالب موسیقی هم بشنوم  حالا با وجود هوش مصنوعی ها این موضوع ممکن شده و من تصمیم گرفتم موزیکهایی که میسازم رو اینجا باهاتون به اشتراک بزارم.

New tracks tagged #هوشنگ ابتهاج