سرود

زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها

تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها

که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان

به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید

سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید

زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید

گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان

پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران

سرود کوهستان - خون ارغوان‌ها

سرود گل خون
باد و طوفان گر كنـــــــــــد غوغا بر پا
باد و بوران گر بتوفد در شبـــــــــــها
بانگ تندر گر خروشـــــد در دريــــــا
شب زند گر خيمه ها بر جنگلــــــــها
كوه سركش سر بسايد آسمان را همه جا
سرفرازد پا بر جا ، بنگرد بر دريـــاها
مي خروشــــد زدل ابر سيـــــــــــــاه
مي شكوفد گل خون همه جـــــــا
سوز پنــــــــــهان عاشــــــــقان دلير
سركشد ، از دل تير ، دل تير ، دل تير
زندگي مي شكــــــــفد پر غــــــوغا
در دل سبز هـــــــمه جنگلــــــها
مي دود با گــــــل خون در دل شـــهر
مي درخشد از افقهـــــــــاي خاور
طوفان خون ما، در هر جام لاله ســـرخ
بر فروزد آتشها ، سركشاند از سنگرها

سرود گل خون

برخیز ای داغ لعنت خورده           دنیـــای فقــــر و بنــــدگــی

جوشیده خاطر ما را بـــرده              بـه جنـگ مـرگ و زنـدگـی

بـایـد از ریشـه بـرانـدازیــم              کهنــه جهــان جــور و بنـد

وآنگه نوین جهانـی ســازیـم              هیچ بودگان هر چیز گردند

روز قطعی جدال است آخـریـن رزم مـا

انترناسیونال است نجات انسـان‌هــا (۲) 

بر ما نبخشـد فتـح و شادی          نـه شـه، نـه بـت نه آسمان

با دست خود گیـریـم آزادی               در پیــکارهــای بــی‌امـان

تـا ظلـم از عالــم بــروبیــم           نعمـت خـود آریـم بـه دست

دمیــم آتــش را و بکــوبیـم          تــا وقتــی آهـن گـرم اسـت 

روز قطعی جدال است آخـریـن رزم مـا

انترناسیونال است نجات انسـان‌هــا (۲)

تنهـا مـا تــوده‌ی جهـانــــی               اردوی بـــی‌شمـــار کـــار

داریـم حقـوق جهـانبــانــــی              نـه کـه خـون‌خـواران غدار

غرد وقتی رعـد مـرگ آور               بــر دژخیمـان و رهــزنان

در این عالم بر ما سراسـر           تـابـد خـورشیـد نورافشان 

روز قطعی جدال است آخـریـن رزم مـا

انترناسیونال است نجات انسـان‌هــا (۲)

انترناسیونال (فارسی)

چون بشکفد نیلوفر فردا- 
در هر افق از سرخ توفان ها-
آتش زند شب را و جنگل را- 
پرواز بیداران جنگل را به خود خواند-

بیداران جنگل

دشمن خیال کرده٬ ما نوگل بهاریم

مژده ظفر از چاووش هفت
آمریکا آمریکا ننگ به نیرنگ تو

مژده ظفر

Roud

سرود علیه سازش | سازمان پیکار در راه آزادی طبقه‌ی کارگر

چرخ صنعت به گردش فتد - با سرانگشت زحمتكشان 
پس چرا خود نگیرد ثمر - كارگر، كارگر، كارگر 
بازوان توانای ما - بشكند پشت بیگانگان 
كی بود ترسمان ازخطر - كارگر، كارگر، كارگر 
- كارگر، كارگر، كارگر 
شب سیاه بردگی گذشت - طلیعه آزادی دمید 
کنون بباید با توان خلق - ز سلطه بیگانگان رهید 
نمی کنیم ، نمی کنیم - به غیر از این ، به غیر از این 
به زندگانی کار دیگری 2 
قسم به دست پینه بسته ها 
نمی رویم جز راه خلق خویش 
کنون ز جای ای برزگر بپیش 
کنون بپا ای کارگر بپیش 
که بر کنیم ، که بر کنیم - به اتحاد ، به اتحاد 
ز بیخ و بن کاخ ستمگری 2


sorood - e - kargar  - سُرود كارگر - بمناسبت یازده اردیبهشت ( اول ماه مه ) روز جهانی کارگر

این سرود بسیار زیبا و پر شور کارگری در سالهای اولیه پیروزی انقلاب، بوسیله ی کمیته هنری پیکار تهیه شد. و آن در حقیقت برگردانی است از یک سرود لهستانی که در سال ١٨٠٩ بوسیله ی انقلابیون این کشور تهیه و اجرا شد . در سال ١٩٣٦ این سرود به زبانهای روسی و اسپانیایی نیز برگردان شد و در اسپانیا بوسیله ی گروههای انقلابی نظیر «پوم» نیز بطور دستجمعی اجرا شد

تصویر و توضیح از ش. جهان وطن

«سرود «یک صف شویم

پاییز آمد، در میان درختی ، لانه کرده کبوتر، از تراوش باران می گریزد.
خورشید از غم، با تمام غرورش پشت ابر سیاهی، عاشقانه به گریه می نشیند.
من با قلبی، به سپیدی روز، با امید بهاران،
می روم به گلستان همچو عطر اقاقی، لا به لای درختان می نشینم.
باشد روزی، به ندای بهاران، روی دامن صحرا، لاله روید
شعر هستی، بر لبانم جاری، پر توانم آری، می روم در کوه و دشت و صحرا
ره پیمای قله ها هستم من، راه خود در طوفان، د ر کنار یاران می نوردم.
در کوهستان، یا کویر تشنه، یا که در جنگلها، رهنوردی، شاد و، پر امیدم
دارم امید، که دهد، سختی کوهستان، بر روان و جانم پاکیِ این کوه و دشت و صحرا باشد روزی برسد،
شعر هستی بر لب، جان نهاده بر کف، راه انسانها را در نوردم
شعر هستی، بودن و کوشیدن، رفتن و پیوستن از کژی بگسستن جان فدا کردن در راه خلق است.

سرودهای کوهستان : پائیز آمد

آفتابکاران جنگل که به سر اومد زمستون هم معروف است، نام یکی از سرودهای انقلابی ایران است که در دوران انقلاب ۵۷ در آلبومی بنام «شراره‌های آفتاب» توسط سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران منتشر و از معروفیت فراوانی برخوردار شد. این سرود به واقعه سیاهکل اشاره دارد.
متن این ترانه توسط سعید سلطانپور سروده شد و موسیقی آن با الهام ک ترانهٔ فولکلور ارمنی با نام ساری سیرون یار sari sirun yar (یار زیبای کوهستان) توسط مهرداد برآن هارمونیزه و تنظیم گردید که با صدای داوود شراره‌ها و همراهی گروه کر انجمن دانشجویان ایرانیِ واشینگتن اجرا شده‌است."منبع مطالب و تصویر ویکی پدیا"
سر اومد زمستون، شکفته بهارون
گل سرخ خورشید باز اومد و شب شد گریزون
کوه‌ها لاله‌زارن، لاله‌ها بیدارن
تو کوه‌ها دارن گل گل گل آفتابو می‌کارن
توی کوهستون، دلش بیداره
تفنگ و گل و گندم، داره می‌آره
توی سینه‌اش جان جان جان
یه جنگل ستاره داره، جان جان، یه جنگل ستاره داره
لبش خنده نور، دلش شعله شور
صداش چشمه و یادش آهوی جنگل دور
توی کوهستون .. (سیاووشان)

Aftabkaran

از آثار اوایل انقلاب فداییان خلق

پهنه میهن سرخ مردم باز دریای خشم است و کینه
روی در روی خصم جهانخوار خلق ایران سپر کرده سینه

موج زحمتکشان در تکاپو دست در دست با زور بازو
صخره های ستم را بکوبند پر توان پر خروش از همه سو

خیمه زد ابر بر کوهساران نعره زد رعد بارید باران
با یکی گشتن جویباران شد روان رود های خروشان

پرچم سرخ زحمت کشان را برفرازیم در هر کرانه
صبح فردا شود آفتابی بر پرد ابر های زمانه

خصم ما در کمین است و در کار تا جدایی فتد در صف ما
اتحاد اتحاد اتحاد است پتک کوبنده ای در کف ما

خیمه زد ابر بر کوهساران نعره زد رعد بارید باران
با یکی گشتن جویباران شد روان رود های خروشان

Ettehad اتحاد

از آثار اوایل انقلاب فداییان خلق

ای تو پیشاهنگ رفتن
در شب سرد زمانه
در ارس چون گل نشانده
گرمی خونت نشانه

ببین صمد
که راه تو
شد ره هر رودخانه
کلام تو
کتاب تو
می‌رود خانه به خانه

ماهی کوچک
در رهت پویا
دل پر از کینه
جان پر از پیکار
تا که بگشاید
راه دریا را
می‌ستیزد با
مرغ ماهی‌خوار
آتشی در دل
شعله‌ها در خون
می‌رود بیدار
می‌رود هوشیار

ای که هر موج ارس را
باشد از خون تو پیغام
ماهیان جویباران
می‌شناسندت به هر نام

ببین صمد

که راه تو
شد ره هر رودخانه
کلام تو
کتاب تو
می‌رود خانه به خانه


قصه‌های تو
راه آزادی
بازتاب رنج
انعکاس کار
ماهی کوچک
راهی دریا
می‌ستیزد با
مرغ ماهی‌خوار
آتشی در دل
شعله‌ها در خون
می‌رود بیدار
می‌رود هوشیار

Samad صمد

می‌گذرد در شب آئینهٔ رود خفته هزاران گل در سینهٔ رود


گُلبُـن لبخنــد فــردائــی مــوج سـر زده از اشک سیمینهٔ رود


فَرازِ رود نغمه خوان

شکفته باغ کهکشان

مـی ســوزد شــب در ایــن میــان


رود و سرودش اوج و فرودش مـی رود تا دریـای دور

بـــــاغ آئینـــــه دارد در سینــه مـی رود تا ژرفای دور


موجی در موجی می‌بندد)

بر افسون شب می‌خندد

با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲


فـردا رود افشـان ابـریشـم در دریـا مـی خوابــد

خورشید از باغ خاور می‌روید بر دریا می‌تابد


موجی در موجی می‌بندد)

بر افسون شب می‌خندد

با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲


فـردا رود طغیـان شــورافکـن در دریـا مـی خـوابــد

خورشید از شرق سوزان می‌روید بر دریا می‌تابد


موجی در موجی می‌بندد)

بر افسون شب می‌خندد

با آبی‌ها می‌پیوندد) ۲

سرود کوهستان/رود

شعر: عبدالله بهزادی
تنظیم سرود و ملودی: کرامت دانشیان
تنظیم آهنگ: اسفندیار منفردزاده

بهاران خجسته باد

سرود خلق متحد
(El pueblo unido jamás será vencido)
شعر: علی ندیمی


برپاخيز

بهمن خونین جاویدان - سرود انقلابی

Bahman e khoonin javidan

سرود سپیده (سرود جمهوری)


به پرنیان شفق زخون شراره دمید
 زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید
 گلوله بارد که تا برآرد ز شط آتش و خون، زصبح توده نوید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 ببین که شهر و جنگل ها، زقهر آنان خونین است
 شهاب راه آینده، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید
 به سرنگونی شب، کنون نگر همه جا
 به خشم و کینه ی خلق، شراره گشته به پا
 به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از، سرود آتش و خون
 شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویش، تلاش و کینه فزون
 رهائی خلق ایران، نبرد ما را آئین است
 و کهکشان فردایش، زخون آنان آذین است
 شکوه روشنی فردا، زخون برآرد سر
 بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن، چه سان شراره دمید
 به سرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب، نشان صبح سپید 

سرود

Helia Heiat